De politieke gevolgen voor de verkiezingen in Groot-Brittannië

Manchester werd opgeschrikt door de grootste terreuraanslag op Britse bodem sinds de ontploffingen in Londen in 2005. In het midden van chaos, splinters en bloed reageerden de hulpdiensten uitermate snel. De politie van Manchester was meteen op de been.

De taxichauffeurs van the rainy city boden gratis ritten aan om de stad te verlaten. De burgemeester van Liverpool, de folkloristische tegenpool van Manchester, dankte uitdrukkelijk de cabby die zijn dochters veilig thuisbracht.

De ziekenhuizen maken de verzorging van de slachtoffers prioritair. Mensen staan spontaan in wachtrijen om bloed te geven aan die slachtoffers. Eettentjes bieden gratis eten aan, theehuizen schenken brews aan de hulpverleners. Op de een of andere verbazingwekkende manier organiseert het vaak chaotische Engeland zichzelf in tijden van nood.

Verkiezingen

Het land zit volop in een kiesstrijd. Op 8 juni beslissen de Britten wie Theresa May als premier opvolgt: zijzelf of Labourleider Jeremy Corbyn.

De terreuraanslag verstomt nu ook die politici. De kiescampagne wordt door alle partijen opgeschort.

Gisterenavond, voor de terreur, onderging Theresa May een moeilijk halfuur tijdens de Andrew Neil Interviews op de BBC. Andrew Neil is een van de beste politieke journalisten in het land. De roodharige Schot bijt zich vast en het is aan de geïnterviewde om uit de beet van deze topdog te ontsnappen.

May spartelde en sputterde tegen. Dat ze net die dag terugkwam op haar eigen verkiezingsmanifest maakte het nog pijnlijker. Haar partij kondigde nieuwe maatregelen aan om de ouderenzorg aan te pakken.

Paniek

Die voorstellen treffen vooral de middenklasse. De storm die erdoor ontstond – met daarbovenop merkelijk betere peilingen voor Labour – deden de conservatieve campagnemakers in paniek slaan. Op een persconferentie in Wales kondigde May prompt aan dat haar tegenstanders bewust de mensen onrustig maakten met fake claims.

Ze deed haar uiterste best om de pers ervan te overtuigen dat ze haar staart niet introk. “Er is niets veranderd. Ik verduidelijk alleen ons standpunt.”

“U moet zowat de eerste politicus zijn die zijn verkiezingsbeloftes breekt vóór de stembusgang.” Andrew Neil plaagde de premier en die reageerde zenuwachtig. Ze probeerde vragen te ontwijken. Enkele antwoorden waren goed ingestudeerd, maar ze klonken te mechanisch.

Premier May keert haar kar als het haar te heet wordt onder de voeten, was de nieuwe perceptie. Haar hele imago van strong and stable lag in volle primetime aan diggelen.

Terroristenvriend

Vandaag zat premier May een veiligheidsmeeting voor in Downing Street. Ze nam contact op met Jeremy Corbyn om de toestand te bespreken. Die laatste werd de voorbije dagen in de rechtse pers ervan beschuldigd een terroristenvriend te zijn, en wel omwille van zijn vroegere contacten met de IRA.

Hij kreeg het tijdens het weekend niet over zijn lippen om de terreurgroep te veroordelen. “Ik veroordeel alle bommen en elk geweld”, was zijn antwoord tegenover de peuterende reporters.

De Schotse nationalisten van de SNP kenden ook enkele lastige dagen. Maandagavond was er een debat tussen Schotse politici waarbij Nicola Sturgeon, de Schotse minister-president, hard werd aangepakt door een verpleegster over de gezondheidszorg. Voor het eerst wankelde deze sterke politica in een debat.

Een meevaller voor May?

Nu past enkel stilte. Eind deze week trekt het hele verkiezingscircus zichzelf weer op gang. Wat wordt de politieke impact van deze aanslag?

Haar partij voert campagne onder de slogan Forward together, een reminiscentie aan een toespraak van Winston Churchill. Profileert May zich weer als de safe choice tegenover Jeremy Corbyn – a man you can’t trust.

Theresa May sprak troostende en ook ferme woorden in de toespraak voor haar ambtswoning, na de aanslag. Draait de perceptie terug in Mays voordeel of komen haar impopulaire beleidsvoorstellen opnieuw spoken? 8 juni loert om de hoek.

Foto (c) Reporters

Deze tekst verscheen eerder bij deredactie.be

Lees hier deel 5.