‘De poorten van de hel zullen opengaan’

Het regime van Saoedi-Arabië heeft afgelopen zaterdag (2 januari 2016) zomaar eventjes 47 mensen ’terechtgesteld’ – het woord ‘geëxecuteerd’ zou meer op zijn plaats zijn, want van ‘recht’ is er niet bepaald veel sprake. Nadat de veroordeelden doodgeschoten of opgeknoopt waren, hingen hun lijken in het openbaar te bengelen aan galgen. De meesten zouden omwille van hun betrokkenheid bij terroristische acties ter dood gebracht zijn, maar enkelen onder hen ook omwille van hun deelname aan protestacties tegen het koningshuis. De bekendste is de sjiietische clericus sjeik Nimr al-Nimr. Toen in 2011ten gevolge van de Arabische Lente ook onlusten uitbraken in Saoedi-Arabië, eiste al-Nimr de afscheiding van de vooral door sjiieten bewoonde provincies Katif en al-Ihsaa. Zijn separatisme was ingegeven door de zorg om zijn geloofsgenoten die een religieuze minderheid vormen in Saoedi-Arabië en die door de soennieten – de heersende stroming binnen de islam – niet als ‘echte moslims’ worden beschouwd.

Apocalyptisch

De executie van al-Nimr zet heel wat kwaad bloed in Iran dat zichzelf als de beschermheer van de sjiieten ziet. Dsaher Ansari, de woordvoerder van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken, stelde dat de regering van Saoedi-Arabië ’terroristen evenals soennitische extremisten steunt en tegelijk critici in eigen land onderdrukt en executeert.’ Andere Iraniërs bezigden een meer apocalyptische taal. Ayatollah Ahmad Chatami zei dat het heersershuis van Saud ‘uit de geschiedenisboeken zou verdwijnen’. Ook sjiietische Irakezen staken hun verontwaardiging over de dood van al-Nimr niet onder stoelen of banken. Volgens Kassim al-Aradschi, de leider van de sjiietische militie Badr, heeft het Saoedi-Arabische regime nu de ‘poorten naar de hel geopend.’ De gewezen Iraakse premier al-Maliki ontwaarde zelfs een parallel met de moord op de sjiietische geestelijke Mohammed Bakir die de val van de soenniet Saddam Hoessein zou hebben ingeleid.

Moordtuig

De executie van al-Nimr en andere sjiietische opstandelingen verdiept de eeuwenoude kloof tussen soennieten en sjiieten. Ook geopolitiek zwengelt dit de rivaliteit tussen het soennitische Saoedi-Arabië en het sjiietische Iran verder aan. Het is afwachten hoe hoog ‘de prijs’ zal zijn die Saoedi-Arabië volgens Iran zal betalen. Het is afwachten ook hoe het Westen zal reageren op wat de grootste massa-executie is sinds 1979, toen Saoedi-Arabië 63 terroristen ter dood veroordeelde wegens de bestorming van de Grote Moskee van Mekka. In Duitsland – waar de democratie toch ietwat alerter is dan in onze contreien – staan politici, en niet uitsluitend die van de oppositie, op hun achterste poten. Marco Bülow, lid van de sociaaldemocratische fractie (SPD) in de Bondsdag en dus een politicus uit de rijen van de meerderheid, schrijft sarcastisch in een tweet: ‘So viel zu unseren “Freunden” … Könnten überlegen ob wir auch dazu das Mordwerkzeug liefern könnten’ (zoveel wat onze ‘vrienden’ betreft. Zouden kunnen overwegen of we daarvoor ook het moordtuig zouden kunnen leveren.’) Uiteraard zijn het politici van de oppositie die het luidst moord en brand schreeuwen. Omid Nouripur (Grüne) en Sevim Dagdelen (Linke) eisen dat de Bondsregering de wapenexporten naar en het ‘strategische partnerschap’ met Saoedi-Arabië stopzet, een land waarvan de ‘praktijken zich amper onderscheiden van die van de zogenaamde Islamitische Staat (IS).’ Bernd Riexinger, de voorzitter van Die Linke, noemde het regime van Saoedi-Arabië ‘lebensverachtend wie Terroristen’. De verontwaardiging over zoveel barbarij zou natuurlijk ook niet selectief mogen zijn. Wie zich terecht opwindt over wat er in Saoedi-Arabië gebeurt, mag de ogen niet sluiten voor de schendingen van de mensenrechten en de uitvoering van de doodstraf in andere landen die beheerst worden door een bepaalde ideologie of door een religieuze dictatuur.

Foto: al-Nimr

© Reuters