De tweede fase van het koninklijk offensief

De eerste fase van de armworsteling die ik reeds aankondigde in een eerdere bijdrage Het voortschrijdend inzicht van de koning (21/12) – maar die ik al enkele dagen eerder schreef – is achter de rug, en weer zijn de politieke commentatoren in de grootste verwarring: de beide informateurs Georges-Louis Bouchez en Joachim Coens hebben krek dezelfde (en daardoor volgens de bevoorrechte waarnemers ‘overbodige’) informatieronde gelopen als Paul Magnette om tot een totaal andere conclusie te komen.

De linkse nota die naar paarsgroen zou leiden met een PS die incontournable  zou zijn, is niet slechts in de vuilnisbak gegooid, zij hebben er ook hun voeten aan geveegd alvorens hem daar te deponeren. In de plaats daarvan is er een nog niet helemaal voltooide centrumrechtse nota in de maak, die pas voltooid zal worden nadat er nog wat afgetast wordt. Dat zou dan Vivaldi heten, de vier seizoenen, wat is de symboliek toch mooi. Daarin zou de PS misschien niet incontournable  zijn.

Het journaille snapt het weeral niet

Toch zong het journalistieke koor vanochtend haast unisono – ik schrijf dit donderdagavond (09/01) – dat de uitgelekte nota (die later op de dag eigenlijk niet uitgelekt zou zijn) slechts ‘broddelwerk’ was. Paarsgroen ligt hen blijkbaar nauw aan het hart. Tijdens Villa Politica  in de namiddag klonken de commentaren wel anders. N-VA was er gelukkig mee, wat niet verwonderlijk was want de uitgelekte elementen waren duidelijk naar hen toe geschreven, maar ook Vincent Van Quickenborne (Open VLD) – van de rechtse oppositie tegen Gwendolyn Rutten – was dat. Gwendolyn en haar dauphin Bart Tommelein bleven oorverdovend stil. Significant was echter de houding van André Flahaut (PS): hij bleef angstvallig op de vlakte.

Nog significanter was die van Kristof Calvo die vond dat wat hij ervan begrepen had niet fel afweek van de nota-Magnette, en dat er nog kon ‘bijgeschaafd worden’. Lees: ik slik alles wat ik tot nu toe gezegd heb in, en ben bereid op de knieën te gaan om erbij te mogen zijn. Natuurlijk ging dat nog gepaard met wat rituele uithalen naar Bart De Wever en de N-VA, maar dat moeten we hem gunnen, hij kan zijn gezicht ook niet helemaal verliezen.

Losweken

De grote opening evenwel die er bleef, was dat de informateurs tot nu toe weinig zegden over de milieukwesties. Waarschijnlijk zijn zij sluw genoeg om die als pasmunt achter de hand te houden om Groen, en met hen misschien Ecolo, los te weken van de PS: zij kunnen dan een stevig milieuhoofdstuk triomfantelijk op hun hoed steken.

In dat geval moet ook de PS overstag gaan, anders komt Magnette als de grote verliezer uit een jaar onderhandelen, tot groot jolijt van de PTB. Een reeks vage beloftes over een pensioen van 1500 euro op termijn (waar niemand tegen is, maar waarvan niemand weet hoe het te financieren) kan dan het offer zijn op hun rode altaar. Maar dan zullen ze eerst een stevig besparingsprogramma moeten slikken.

Madame Blanche ziet het rooskleurig

Wat zal er nu op maandag 13/01 bij de koning gebeuren? Mijn kristallen bol zegt me dat de informatieopdracht misschien toch nog een week verlengd zal worden om aan dat milieuprogramma te werken. Of anders kan Bouchez dat misschien doen als preformateur. In ieder geval staan de volgende weken in het teken van het kaltstellen  van de Robin Hood uit Charleroi die de droom koestert het linkse Europa aan te voeren tegen de harteloze bezuinigingen. Dat zal even werk vragen, waarna dan de ware overwinnaar van deze formatie zal naar voren treden: Bart De Wever. Ik duim nogmaals voor hem.