De wondere wereld van Ico Maly

Eergisteren, woensdag 27 februari, nog eens pardoes in De Afspraak binnengevallen, de Canvas-talkshow waarin de interessante opiniemakers elkaar rendez-vous geven om de gewone Vlaming te verbluffen met hun inzichten. Zaten aan de dis bij Phara: Jean-Marie Dedecker, Elisabeth Meuleman (Groen),  Ico Maly en Yassine Atari, een van de huisallochtonen van de VRT.

Zoals te verwachten zat de sfeer er goed in: Vlaanderen staat op het punt om het fascisme te omarmen. Het ging onder meer over de schoolgaande jeugd waaronder een aantal supporters van Dries Van Langenhove zitten, een sympathie waartoe, o ironie, vooral de tendentieuze Pano-reportage had bijgedragen. Die rechtse sympathieën zijn ongezond vond het voltallige panel, behalve een zwakke Jean-Marie Dedecker die wat inconsistent pruttelde en om onduidelijke redenen ineens begon over Herman Sanctorum (waarmee hij de groene dissident Hermes Sanctorum bedoelde).

Exclusieve democratie

Soit, de verdriezing moet stoppen, en de de-radicaliseringsprogramma’s tegen de moslimextremisten moeten nu ook toegepast worden op radicaal rechts, vonden de koffiedikkijkers. Voorbijgaande aan het simpele feit dat radicaal rechts voor een groot deel een reactie is op de hegemonie die de islam in Europa probeert te vestigen, ook via een doorgeslagen migratie. Zie het onderzoek van socioloog Ruud Koopmans –zelf helemaal geen rechtse jongen- die vaststelt dat de helft van de Belgische moslims er fundamentalistische opvattingen op na houdt. Niettemin: de jeugd moét klimaatbetogen maar màg geen rechtse opvattingen hebben over islam, migratie, identiteit, enzovoort. Phara de Aguirre gaf geen kik.

Ster van de avond was nochtans Ico Maly, politiek docent aan de universiteit van Tilburg en gewezen KifKif-coordinator. Maly behoort samen met zijn kompaan Jan Blommaert tot de inner circles van de PvdA. Hij behaalde zijn doctoraatstitel met een anti-NVA-proefschrift waarbij zelfs prof. Bruno De Wever (zoals bekend helemaal geen N-VA-adept noch fan van zijn broer) grote wetenschappelijke vraagtekens plaatste.

Vanuit zijn gauchistische comfortzone sabelt onze doctor in de cultuurwetenschappen zowat alles neer wat hij tegenkomt in zijn strijd tegen het ‘valse bewustzijn’ van de doorsnee-Vlaming. Ico Maly is het vleesgeworden cultuurmarxisme, op het karikaturale af. Zo vindt hij boudweg dat al wie niet links denkt, ‘ondemocratisch’ is. Vooral vanaf minuut 15 op het filmpje wordt hij expliciet, vult hij het woord in met zijn eigen ideologie en rangschikt mensen als Thierry Baudet of Pim Fortuyn onder de anti-democraten. Er is voor deze kampioen van de democratie dus helemaal geen sprake van een breed politiek spectrum, zoiets als een botsing van meningen. Om de simpele reden dat alleen linksdenkenden echte democraten zijn en al de rest op de dool, verzuurd, populistisch, rijp voor een heropvoedingskamp.  ‘Is Jean-Marie Dedecker volgens u dan wel een democraat?’- vroeg Phara ietwat ironisch. Maly raakte in zijn antwoord niet verder dan wat bekken trekken, helaas, neen, ook de populist Dedecker valt buiten de Ico-nische definitie van exclusieve democratie en verdiende dus eigenlijk dat plaatsje niet aan de debattafel van de publieke omroep.

Activistische roeptoren

Reporters

Dus wel hameren op pluralisme en diversiteit, maar alleen mits de juiste politieke gezindheid. Maly beseft zelf niet hoe dicht hij bij het Noord-Koreaanse model van ‘democratie’ staat. Of beseft hij het net wel? Men kan alleen maar hopen dat jongeren zich door dat soort praatjes niet laten vangen en zelf op zoek gaan naar inzichten. Buiten de opiniemakers om.

Afgezien daarvan: we leven in een democratie, dus heeft mijnheer Maly het recht om te vinden dat alleen linkse mensen de naam ‘democraat’ waardig zijn. Hij mag dat ook publiek verkondigen en de VRT mag hem daar zelfs voor uitnodigen, allemaal in naam van datzelfde recht op vrije meningsuiting. Er bestaat een recht op buitenissige opinies, zoals ook het negationisme niet hoeft verboden te worden. Jongeren die de holocaust ontkennen? Daarvoor hebben we geschiedenislessen, organiseer een reisje naar Auschwitz.

Het probleem ligt bij de openbare omroep zelf, die zijn fora bijna uitsluitend ter beschikking stelt van politiek-correcte en linksdraaiende opiniemakers, behalve wanneer Dries Van Langenhove zijn hoofd op het kapblok mag leggen. Sinds de roemruchte Pano-uitzending over het ‘racistische‘ Tremelo (12/10/2016) en nadien over Schild & Vrienden, lijkt de VRT het noorden helemaal kwijt en ontpopt hij zich tot een activistische roeptoren, bezeten door een intellectueel paternalisme dat de kijkende Vlaming onveranderlijk beschouwt als iets mentaal problematisch en politiek niet helemaal capabel.

Vanuit die missionarishouding dirigeert en controleert de VRT een groot deel van het poco-discours in de geschreven pers, wat de status van regimezender nog een aparte allure geeft. Dat heeft geleid tot een duurzaam wantrouwen van een groot deel van de Vlaamse publieke opinie jegens de openbare omroep, en het heeft er alle schijn van dat ze daar aan de Reyerslaan niet van wakker liggen. Integendeel. Hoe meer ongenoegen bij de meute, hoe sterker het moreel superioriteitsbesef van de journalistieke klasse.

Deze omroep vertegenwoordigt de Vlaamse diversiteit niet, en nog minder dat wat zich als de grondstroom manifesteert, maar bedient eerder een links-progressief nichepubliek. Daar is niks mis mee, maar laat dan wel het predicaat ‘openbaar’ achterwege. De slotsom is dat de VRT in zijn huidige gedaante zonder meer zijn houdbaarheidsdatum heeft bereikt. Maak er een privé-zender van, met een duidelijk ideologisch profiel, betaald door de eigen aanhang, en dan kunnen ze gerust iemand als Ico Maly in vaste dienst nemen. Een soort zendgemachtigde vereniging-met-leden naar Nederlands model, laat ook andere omroepen toe op de kabel, en laat de berichtgeving over aan een coördinerende redactie type NOS die zich beperkt tot de feiten. ‘Duiding’ à la De Afspraak is géén journalistiek maar opiniepers. Daar moet eens iemand man en paard noemen, en mediaminister Sven Gatz met een paar ongemakkelijke waarheden confronteren.

Het boek van Johan Sanctorum ‘Na het journaal volgt het nieuws’ wordt op 2 april in De Zandloper/Wemmel voorgesteld. Met een inleiding van Jan Peumans, Vlaams parlementsvoorzitter.

Meer over de nieuwe media-lezing van Johan Sanctorum: klik hier.