De wraak van Salmond

De SNP kent een spectaculaire stijging in het aantal partijleden en zal wellicht een doorslaggevende factor worden in de Britse verkiezingen van mei 2015. Dit had niemand drie maanden geleden durven hopen, toen Salmond ontslag nam als partijvoorzitter en als First Minister van Schotland. Hij is er nu meer dan ooit van overtuigd dat hij dan misschien wel een veldslag verloor, maar zeker niet de oorlog. Voor zijn opvolgster, Nicola Sturgeon, heeft hij niets dan lof. Ze heeft veel van hem geleerd toen ze zeven en een half jaar vice-eerste minister van Schotland was. Zo zegt hijzelf.

Op de vraag of hij een nieuw referendum verwacht, antwoordt hij opgewekt: ‘Jazeker!’ Volgens hem zullen velen die vorige keer ‘neen’ stemden, ongetwijfeld  ‘ja’ stemmen. Zeker tien procent  van het electoraat werd overtuigd door de klassieke partijen door hun belofte in het voorname dagblad Daily Record. Daar is Salmond optimistisch over. Ten slotte geeft Salmond toe dat hij echt geloofde het referendum te winnen, maar dat die ene positieve peiling vlak voor het referendum, samen met wat hij ‘the Vow’ noemt in de Daily Record, hem de das hebben omgedaan.

Likkebaardende conservatieven en hopende socialisten

Vele Tories zien de groei van de SNP in de peilingen met een glimlach tegemoet. Het kan immers alleen maar de sociaaldemocraten van Labour pijn doen, waardoor hun kansen op Downing Street 10 wegsmelten als sneeuw voor de zon. Maar de kans is groot dat het tot een nieuwe coalitieregering komt en dan zal de SNP, in ruil voor enkele steenharde garanties, Labour wel eens kunnen steunen in de knokpartij om het premierschap. De SNP heeft drie doelen voor ogen in zo’n situatie: ‘de beloftes die ze maakten doen uitvoeren, de Schotse belangen volop verdedigen en streven naar een progressief beleid met bondgenoten rond thema’s als het bestaansminimum of internationale kwesties’.

De ene onbetrouwbaar, de andere onnozel

Dat Salmond in 2015 kandidaat zal zijn voor een zitje in Westminster verraste velen, maar voor hem is het de logica zelve. ‘Ik heb altijd al een groot respect gehad voor het Lagerhuis.’ Het is sowieso een interessante opportuniteit omdat in het huidige politieke klimaat Salmond als sterke man voor de SNP in Westminster kan wegen op het beleid.  David Cameron mag zich alvast zorgen maken, want hij loopt in het vizier van de Schot. Volgens hem heeft de premier de uitslag van het referendum en de autonomieboodschap ervan ernstig onderschat. Voor de Labourleider, Ed Miliband, kent hij vooral medelijden. Hij noemt verschillende van zijn politieke handelingen gewoon ‘onnozel’.

Een spinnende Queen? Kom zeg!

Daarnaast stoort hij zich danig aan de opmerkingen die Cameron maakte over de zogenaamde opluchting die koningin Elizabeth II privé zou geuit hebben over het resultaat. ‘Hij gedroeg zich als een schooljongen. Wie ook maar iets weet over Hare Majesteit de Koningin weet dat ze nooit als een kat zou spinnen aan het telefoontoestel, omdat ze een dame is met een enorme ervaring en groot begrip voor de sentimenten van haar volk.’ Volgens Salmond werd Cameron dan ook meteen op het matje geroepen in het Schotse Balmoral, de zomerresidentie van de vorstin, waar hij behoorlijk op zijn donder zou hebben gekregen. Zelfs de troonopvolger, Charles, geniet de genade van Salmond, Schotse independentisten zijn dus niet per definitie republikeinen. ‘Ik denk niet dat ik ooit al iemand heb ontmoet die meer houdt van Schotland dan prins Charles, of zoals wij hem zouden noemen, de hertog van Rothesay.’

Als afsluiter komen we te weten dat Alex Salmond zich opmaakt voor een tripje naar Dubai, waar z’n echtgenote naar hartelust kan shoppen, terwijl hij een golfballetje slaat.

(c) Reporters