Ding dong de tripartite is dood!

De heksenschaduw van de onklassieke (want er is echt niets klassiek aan) tripartite hing al van voor 25 mei over de vorming van een nieuwe regering. Op de achtergrond hoorden we al het snikkende hoongelach bij elke kink in de Vlaamse oranjegele kabel. Bij het ‘non’ van de Ardeense jager in het sparrenwoud vloog het gedrocht zegevierend op de bezem over het land. Toen kabouter Micheleken maar koppig bleef ploeteren in zijn melkhuisje leek niets nog in de weg te staan van de tripartite. Maar plots duikelde in een wervelwind het blauwe fabriekje neer, recht op de heks. De tenen krulden en Gwendolyn’tje trok huppelend de schoentjes aan en volgde het gele pad, samen met Woutertje, de vrolijke stroman, en Geert, de vlot ernstige man uit blik. De tovenaar van ’t Stad kan tevreden zijn.

Hoe lang het sprookje duurt, weten we nog niet. Er is alvast een interessant gesternte waaronder de Zweedse coalitie van start gaat. Vooral aan Vlaamse kant dan. De oppositiepartijen sp.a en Vlaams Belang hebben eerst andere katten te geselen vooraleer ze in volle charge de regeringspartijen kunnen aanvallen. Bij de sp.a is een machtsstrijd aan de gang waarbij de zittende voorzitter zich als een alles ontkennende Nero gedraagt terwijl zijn partij in brand staat. Het ABVV staat dan wel met zichtbaar plezier klaar om er stevig tegen in te gaan, de (tijdelijk) zwakke socialistische positie in het parlement is voor de meerderheid een godsgeschenk. Binnen het Vlaams Belang groeit de enorme wrevel tegenover kopstuk en partijsmoel Filip De Winter. Maar wat stelt de partij voor zonder hem; een nog moeilijkere vraag dan wat ze voorstelt met hem. Voorlopig kunnen de drie Vlaamse regeringspartijen (samen goed voor zo’n 66% van de stemmen) alleen grondigere tegenwerking verwachten van Groen (net geen 9% procent). De muis zal brullen tegen de leeuw.
Aan Franstalige kant zet de PS alles op alles op het regionale niveau. Ze zal dat niveau gebruiken om de aankomende centrumrechtse federale regering te bekampen van Bouillon tot Komen. We mogen ons de komende jaren aan een napoleontisch fue d’ enfer verwachten waarmee de tandem PS/cdH die regering zal bestoken. Lastig, maar ook een opportuniteit, voor MR en een geschenk en een uitdaging voor de N-VA.

Want nu is de grote boeman, the wicked witch of the South, weg. Na 26 jaar zit er geen Waalse socialist meer in de regering en er komt voor het eerst sinds lang een centrumrechts beleid. De Vlaamse partijen hebben nu geen zwart schaap meer en zullen dus hun kiezers recht in de ogen moeten kijken. Dat betekent dat de kiezer binnen vijf jaar de Vlaamse meerderheidspartijen zal kunnen beoordelen en niet een door de PS gedomineerde regering. Is er tegen dan nog altijd een grote stille rechtse meerderheid in Vlaanderen? Of staat er een nieuwe linkse messias op die het volk beschermt tegen het rechtse bestuur? Vliegen sp.a en Groen eindelijk in elkaars progressieve armen in hun verzet tegen de centrumrechtse regeringen? Stemt de Vlaming met zijn portemonnee? Welke invloed zullen de media hebben op de perceptie van deze nieuwe regeringen? Zullen de vakbonden het land ‘plat leggen’? Wordt er nog over confederalisme gesproken? Quid N-VA nà De Wever? Het worden ‘ding dong‘  interessante jaren!

Foto: (c) Reporters