Donald Trump, beesten en een bloedbad

Het Laatste Nieuws, de grootste krant van het land, kopte op 17 maart: ‘Trump noemt migranten “beesten” en voorspelt “bloedbad” als hij de verkiezingen verliest’. Daarmee volgde het blad de mainstream media van de Verenigde Staten, die gretig op de meest recente ‘controverse’ sprongen. Maar in plaats van aan te tonen dat de voormalige president een gevaar is voor de democratie, brachten ze zichzelf in verlegenheid. Alweer.

Een politicus die ‘migranten’ ontmenselijkt en met bloedvergieten dreigt indien hij een stembusslag verliest, doet denken aan Arabische en Afrikaanse bananenrepublieken, niet aan het democratische Westen. Het is daarom maar goed dat Donald Trump, de man die over minder dan een jaar mogelijk opnieuw in het Witte Huis verblijft, dat niet deed.

Beesten

Tijdens een campagnetoespraak in het middenwesten noemde Trump leden van de bende MS-13 ‘beesten’. Dat klopt. Het klopt ook dat het motto van MS-13 ‘kill, rape, control’ (‘vermoord, verkracht, controleer’) is. Enkel in de Verenigde Staten telt de bende meer dan 60.000 leden. MS-13 is verantwoordelijk voor onnoemelijk leed in Noord- en Midden-Amerika. Zoals haar motto doet vermoeden, haalt de bende haar omzet niet uit legitieme zakenpraktijken. Kidnapping, afpersing, drugshandel, mensensmokkel en gedwongen prostitutie spijzen de koffers. Walgelijk, zou je denken. Beestachtig zelfs.

Dat Donald Trump ‘migranten’ beesten noemt, is enkel ‘correct’ in de meest letterlijke zin van het woord. Een favoriet spelletje van onze poortwachters. De leden van MS-13 komen uit El-Salvador of zijn de (klein)kinderen van migranten uit El-Salvador. Zij zijn, in die zin, migranten. Niet alle migranten, geen meerderheid, zelfs geen substantiële minderheid. Een krantenkop die niet enkel technisch correct maar ook niet misleidend zou zijn geweest, is bijvoorbeeld: ‘Trump noemt moordende, verkrachtende migranten “beesten”.’ Maar dat garandeert natuurlijk niet evenveel clicks.

Bloed in de straten

De mediamisleiding over de ‘beesten’-uitspraak verbleekt evenwel in het niets bij de manier waarop Het Laatste Nieuws en co. berichtten over het door de Republikeinse voorman voorspelde ‘bloedbad’. U denkt misschien dat Trump als een ware dictator in de dop bloed in de straten beloofde als het volk hem geen tweede ambtstermijn gunt. U leest Doorbraak, dus deze kans is eerder klein, maar toch.

Geen betere manier om deze framing te ontkrachten dan door de man zelf aan het woord te laten (vrije vertaling): ‘China bouwt nu een paar enorme fabrieken waar ze de auto’s in Mexico gaan bouwen en ze denken, ze denken dat ze die auto’s in de Verenigde Staten gaan verkopen zonder belasting aan de grens. Laat me je iets vertellen China, als je luistert president Xi, en jij en ik zijn vrienden (…): die grote autofabrieken die u nu in Mexico bouwt, (…), waar u geen Amerikanen in dienst neemt, en u denkt dat u de auto’s aan ons gaat verkopen? Nee. We gaan een tarief van 100% heffen op elke auto die over de grens komt, en jullie zullen die auto’s niet kunnen verkopen. Als ik verkozen word. Als ik niet verkozen word, wordt het een bloedbad, voor het hele land — dat is nog het minste. Het wordt een bloedbad voor het land. Dat zal het minste zijn. Maar ze gaan die auto’s niet verkopen.’

Een economisch en sociaal bloedbad, dus. Het soort bloedbad waarover ook, bijvoorbeeld, de vakbonden en linkse partijen het hebben wanneer ze spreken over collectieve ontslagen of de occasionele indexsprong.

Sociale media

Sociale media maken het moeilijker voor nieuwsmedia om weg te komen met dit soort nonsens. Meerdere regionale en nationale publicaties pasten hun koppen inderdaad aan nadat tienduizenden gebruikers van Facebook en X (Twitter) hen aan de schandpaal hadden genageld. De democratisering van nieuws en opinie is de vijfde macht die de vierde controleert.

Dat gezegd zijnde, werken sociale media — of toch de manier waarop deze media gebruikt worden — ‘nepnieuws’ zoals dat van Het Laatste Nieuws en de New York Times in de hand. Facebook en X in het bijzonder worden gebruikt als nieuwsverzamelaars, waarbij honderden verschillende bladen, kranten, tv-zenders en burgerjournalisten gelijktijdig naar de aandacht van de gebruikers hengelen.

Al scrollend zien deze gebruikers op enkele minuten tijd tientallen nieuwskoppen, de ene nog waanzinniger dan de andere, waardoor ze verkeerdelijk het gevoel hebben opnieuw ‘mee’ te zijn. Weinigen klikken op het artikel, nog minder vinden de nuanceringen en verduidelijkingen die verstopt zijn in paragraaf vijf van het stuk. En Het Laatste Nieuws? Op moment van schrijven, vijf dagen na publicatie van de beruchte kop, staat deze ongewijzigd online. La honte.