Dries is stout en moet naar het Museum

Morgen, donderdag, legt Dries Van Langenhove (verkozen als onafhankelijke op de VB lijst) de eed af als federaal Kamerlid. De omstandigheden zijn tamelijk ongezien: het parket van Gent pakte hem maandagmorgen op, nam o.m. zijn pc in beslag, en verhoorde hem de ganse dag als verdachte inzake inbreuken op de antiracismewet, de negationismewet en de wapenwet. Dat onderzoek loopt al sinds september van vorig jaar en werd geopend naar aanleiding van de fameuze Pano-reportage over Schild & Vrienden waar in besloten chatrooms aangebrande humor werd uitgewisseld. De timing is opmerkelijk, en onder specialisten woedt nu volop de discussie of Van Langenhove al dan niet zijn parlementaire onschendbaarheid kan inroepen. Het parket van Oost-Vlaanderen beweert van niet: de feiten dateren van voor zijn parlementair mandaat, luidt het in en rond het Gentse justitiepaleis.

Die installatievergadering van de Kamer belooft alvast een klucht te worden. Het protocol wil namelijk dat de vergadering geleid wordt door het Kamerlid met de meest anciënniteit, en dat is Patrick Dewael (Open Vld), die normaal geflankeerd moet worden door de twee jongste parlementsleden. Die eer valt Dries Van Langenhove te beurt, men ziet het al voor zich. Geen sprake van, fulmineert Ecolo-covoorzitster van Ecolo, Zakia Khattabi, ‘We kunnen onze instelling niet nog eens laten bevuilen’. De andere junior, Melissa Hanus (PS, vergeet vooral de eerste letter niet) wil evenmin naast Dries postvatten. Je hebt dus niet alleen democratische en ondemocratische partijen, maar ook propere en vuile parlementsleden, waarvan de moorgeur in het rode pluche zou kunnen dringen. Misschien kan men overwegen om de VB-zitjes met plastic folie af te dekken

Patrick Dewael, notoir nazi-jager

Reporters

Opmerkelijk is een van de voorwaarden, verbonden aan de voorlopige invrijheidstelling van Dries Van Langenhove: een ‘geleid bezoek’ aan het Holocaustmuseum in de Mechelse Dossin-kazerne, voluit het Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten. Dat vereist toch enige duiding.

Wie in detail wil weten op welke manier dat memoriaal zijn beslag kreeg eind de jaren ’90, moet beslist het blogartikel van historicus Gie van den Berghe (Gent, 1945) lezen, getiteld ‘Kwaad waar je beter van wordt – De Holocaust als schoolmuseum’.

Uit zijn omstandige analyse leren we verschillende zaken. Ten eerste was het initiatief voor dit Museum uitgesproken partijpolitiek geïnspireerd. Met name lanceerde  de toenmalige Vlaams minister-president Patrick Dewael -dezelfde dus die nu de openingsceremonie van de Kamer mag leiden- in 2001 voor de voltallige Vlaamse media het idee om in de Mechelse Dossinkazerne een memoriaal voor de Jodenvervolging in België op te richten.

Van meet af aan was het bedoeld als een afschrikkingsproject tegen het toenmalige Vlaams Blok, dat zei Dewael ook met zoveel woorden: het moest de Vlamingen afleren van voor de foute partij te stemmen middels het gebruik van horrorbeelden over concentratiekampen. Van den Berghe, die men niet van enige VB-sympathie kan verdenken, verzette zich tegen die eenzijdige, politiek geïnspireerde aanpak en drong aan op enige wetenschappelijk verantwoorde bijsturing, met name een verbreding naar het algemene genocideverhaal. Daar waren de Joodse en pro Israël-organisaties in Vlaanderen en België helemaal niet voor te vinden. Voor hen moest het museum exclusief aan de Holocaust en het antisemitisme gewijd blijven. Het afvoeren naar concentratiekampen van weerstanders, politieke gevangenen, Romazigeuners en andere niet-Joodse slachtoffers van de nazivervolging werd als bijzaak beschouwd.

Dewael anderzijds bleef bij zijn concept van het memoriaal als propaganda-instrument tegen extreem rechts, en vond in de Joodse lobby’s een perfecte bondgenoot. Het collaboratieverleden van de Vlamingen kwam daarbij van pas om een historisch schuld- en schaamtegevoel levendig houden, dat ook weer politiek kon uitgebuit worden. Het museum is dus in die zin een stukje holocaustindustrie, term die historicus Norman Finkelstein introduceerde om het misbruik van de Jodenvervolging door de nazi’s voor allerlei agenda’s aan te geven.

Lessen in mensenrechten

Als ‘compromis’ voegde het museumcomité, onder leiding van professor Herman Van Goethem, er  dan een luik aan toe dat merkwaardig dicht komt bij wat wij vandaag als lessen in politieke correctheid betitelen: tegen geweld, pesten op school (!), discriminatie, extremisme, en voor verdraagzaamheid, mensenrechten, de multicultuur. Dat ook dit ‘educatief’ pakket vol ideologische premissen zit, is evident. Wie er radicale ideeën op nahoudt, bijvoorbeeld met betrekking tot migratie, is meteen een halve nazi. Wie grenzen nuttig vindt en kritisch is voor de EU-constructie, is een fascist. Idem dito voor identiteitsbeleving en volksnationalisme, allemaal kwaadaardige uitwassen waarvan Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck zelfs vindt dat ze allemaal onder de noemer ‘racisme’ in de Vlaamse genen zitten.

Dus moet de schoolgaande jeugd zo snel mogelijk ontluisd worden. De teneur is dat de foutstemmende Vlaming permanent nood heeft aan corrigerende educatie, zo niet haalt hij het hakenkruis boven. Zeker nu het VB weer uit zijn as herrezen lijkt. Daarin moeten de media, de openbare omroep voorop, een dominante rol blijven spelen, via bijvoorbeeld ‘spraakmakende’ Pano-reportages over Tremelo, Schild & Vrienden, en dies meer, waarna het gerecht in gang schiet. De cirkel is rond.

Het is vooral die derde laag, de educatieve, waarvoor kersvers kamerlid Van Langenhove zich mag aanmelden aan de Dossinkazerne. Gewoon een slecht opgevoede gabber met slechte vrienden en dito genen, verkozen geraakt op een foute lijst. Het museum is hem toegewezen als strafruimte, leslokaal en uiteindelijk zelfs therapeutische inrichting. Dit nota bene voor iemand die alleen maar in verdenking is gesteld, het onderzoek is niet afgesloten, laat staan dat er een uitspraak zou zijn.

Blijft nog de vaststelling dat het Oost-Vlaamse parket en de magistratuur zeer blauw gekleurd zijn, met duidelijk aanwijsbare loge-connecties naar o.m. Guy Verhofstadt, Karel De Gucht en de clan De Clercq. Het is in die middens ook dat de term mestkevers ingang vond voor al wie iets met de verboden partij te maken had. Misschien kan het Holocaustmuseum daar iets mee doen als het verder wil verbreden.

Het was ook het Gentse Hof van Beroep dat in 2004 drie vzw’s van het Vlaams Blok veroordeelde wegens inbreuken op de antiracismewet, nadat het Brusselse Hof van Beroep de eis had afgewezen wegens ruikend naar een politieke afrekening. Die geur blijft hangen, en ook de arrestatie van Van Langenhove, inclusief de boetetocht naar de Dossinkazerne, zal nog lang blijven nazinderen als voorbeeld van hoe het Vlaams-Belgische establishment met politieke tegenstanders omgaat. Ik vraag me af welke cartoonist het eerst op het idee komt en durft: Dries opgepakt en afgevoerd naar de Dossinkazerne voor een geleid bezoek. Inclusief opgenaaide driehoek.