Een federale regering met Vlaamse muilkorf

Onze Vlaamse canon moet volgens Zuhal de mier volgepropt worden met kanonnenvlees. Een kanon met gehaktballetjes omhuld met tomatenjus afvuren op onze jeugd om zo de Vlaamse identiteit te indoctrineren. Het doet me denken aan een bittere pil die in een gehaktbal wordt gesjouwd en gedrenkt in tomatensaus onderduims door de strot wordt geduwd.

Terwijl sommigen zich laten inspireren door Marcus Aurelius, Seneca, Cicero of Plato, zoekt Zuhal het eerder in de science fiction tekenfilm Het regent gehaktballen. Het wordt stilaan duidelijk dat de Limburgse een excuustruus is die door de N-VA werd omhoog gekatapulteerd tot de stratosfeer van haar peterprincipe. Hoewel, op de boekenbeurs zijn ze vol lof over haar voorstel. De boekenreuzen weten als geen ander dat een kookboek makkelijker verkoopt dan politiek-ideologische of historische boeken.

Het paarsgroene broodje gebakken

Dat weet de Waalse miseriemagneet Paul Baguette ook. Hij publiceerde het enige boek dat nog ontbreekt in mijn keukenkast. Hoe ik brood moet bakken. Alsof ik daar tijd voor heb? Na mijn dagtaak heb ik nauwelijks tijd om te koken, kuisen, wassen en andere huishoudtaken, laat staan dat ik nog brood, pistolets of stokbroden zou gaan bakken. Ik betwijfel ten zeerste of de Waalse indolentia lang genoeg aan hun onweerstaanbare drang naar de sofa kunnen weerstaan om brood te gaan bakken.

Gelukkig heeft Paul meer kaas gegeten van politiek, want de Koning stelde hem aan als informateur. Nadat Demotte en Bourgeois werden gewekt uit hun preformatiedutje om Fluppe I geestdodend te relateren dat een bloedappelblauwzeegroene regering de enige formule tot ‘Der Untergang‘ van België was, ging de koning meteen tot actie over. Om geen tijd te verliezen kieperde hij alles in de gouden vuilnisbak en besloot om opnieuw te beginnen. Na een ‘noblesse oblige’ consultatieronde van partijopperhoofden, gaf hij  ̶  Michel Daerden erend  ̶   Paul baguette een ‘witte blad’ om een ‘groene boek’ van belastingen en klimaathysterie te schrijven.

Vande Lanotte, Reynders, Bourgeois en De Motte zijn bedankt om als koninklijke narren tijd te rekken en het volk te entertainen met de gedachte van een paarsgele fata morgana. Nu Paul voorzitter is van de PS kan hij zijn natte droom van een paarsgroene regering uit de rijskast halen en in de oven stoppen. Nu nog wachten tot de CD&V hun linkse ACV/ACW-kandidaat tot voorzitter kronen en het brood kan gebroken worden.

Mathias De Clercq: Gentse groene handpop

In Smurfendorp is het opnieuw bombarie tussen de rood- en blauwmutsen. Aanleiding is het feit dat klungelsmurf De Clerck  ̶  de lakei van de groene Filip Watteeuw  ̶  op de dronkenput is gaan staan om zijn liefde te verklaren voor een paarsgroene regering. Hij verwees daarvoor eigenaardig genoeg naar de paarsgroene faalregeringen van 1999-2004, waarna het Vlaams Blok zijn beste resultaat ooit van 24,15 % haalde. Ze moesten toen enkel het kartel of liever de dichotomie CD&V/N-VA een voorsprong van 1,95% gunnen. Het VB was toen zonder meer de grootste partij van Vlaanderen.

Klungelsmurf De Clerck kreeg onmiddellijk tegendruk van Q-smurf die zich half beschonken in het debat fietste en samen met Egbert Lachsmurf paarsgeel verdedigde. Tommelein en Somers, die in hun stad ook met groenen regeren, hielden zich op de vlakte. Ze zijn gelukkig niet de handpoppen van hun groene schepenen, maar spreken hen ook niet tegen. Lafhartigheid heet zoiets. Laten we hopen dat ze zich ooit nog ontdoen van hun groene balknevel, terug ballen kweken, en een liberaal Vlaanderen gaan verdedigen. Grote Smurfin Rutten trekt er zich niets van aan, zij wil premier worden van om het even welk kleurenpalet, ook van een bloedappelblauwzeegroene regering die haar partij naar de kiesdrempel loodst. Eigen carrière eerst.

No taxation without representation

We stevenen af op een federale regering met een Vlaamse minderheid. Paul Baguette wil de Vlamingen in een houdgreep en met een muilkorf op. Zo kan hij Vlaamse geldtransporten sturen naar zijn spilzieke Waalse regering om hun sociaal oblomovisme en extatische klimaatevangelie te financieren. Het paarsgroene dictaat houdt in dat de gaskraan wordt opengedraaid, de kerncentrales gesloten, de elektriciteitsfactuur nog maar eens verdubbeld en de belastingdruk verhoogd.

De nieuwe rode god van de Vlaamse socialisten, Conner Rousseau, spreekt van een investeringsregering, met andere woorden de staatsschuld van 14 miljard verdubbelen naar 28 miljard en de factuur doorschuiven naar onze kinderen. Niet met mij. De Vlaming kan enkel machteloos toekijken terwijl hij knabbelt aan zijn minderheidsmuilkorf. Een meerderheid van een bevolking geregeerd door een minderheid, ziet zijn vertegenwoordiging tot niets herleid. Als die pseudovertegenwoordiging dan leidt tot belastingen die ons werkzweet leegzuigen om de botvierende minderheid te fêteren, krijg je trammelant.  Ik hoop dat de Walen, de koning en hun quislingen beseffen dat no taxation without representation  of geen belasting zonder vertegenwoordiging aan de basis lag van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.