Energiepact is ramp voor Vlaanderen

De rechtstreekse welvaartsvernietiging die onze politici en hun experten in petto hebben met het energiepact is werkelijk hallucinant. Onze regering wil tegen 2025 immers alle kerncentrales sluiten. Dat is dus 50% van onze betrouwbare en veilige elektriciteitsopwekking die moet vervangen worden. Dat gaat alleen met gascentrales. Dit zal onvermijdelijk tot een hogere CO2-uitstoot leiden. Hoe dit te rijmen valt met het halen van het klimaatakkoord van Parijs is een volkomen raadsel. We weten al langer dat onze minister van Energie, Bart Tommelein en ook zijn partij Open Vld rabiate tegenstanders zijn van de nucleaire energie. De manier echter waarop ze dit heilloze beleid willen uitvoeren zou in de beste communistische traditie passen. Vlaamse liberalen wassen vandaag groener dan groen.

Duitsland

22 experten raadpleegden onze politici voor hun “voorstel van resolutie, betreffende een sterk Vlaams klimaatbeleid”. De heren Robrecht Bothuyne (CD&V), Wilfried Vandaele (N-VA), Willem-Frederik Schiltz (Open Vld), Bruno Tobback (sp.a) en Johan Danen (groen), lieten niet één dissidente stem toe, tot zover onze democratie in 2017. Al deze experten waren vooraf gescreend en hun standpunten, ideologie en belangen in hernieuwbare energie waren aldus vooraf gekend.

Als voorbeeldland halen deze politici Duitsland aan. Een land dat met 26.000 windmolens en het hoogste aantal zonnepanelen van de wereld, met nu meer CO2-uitstoot dan tien jaar geleden. De elektriciteitsprijzen zijn na Denemarken (nog zo een windkampioen met 5000 windmolens) de hoogste van de wereld. Duitsland stookt nu meer bruinkool dan ooit tevoren. De meest vervuilende brandstof van allemaal. Duitsland plaatste vorig jaar 11% meer windmolencapaciteit, maar dat leverde min 2% aan opgewekte stroom op. Ja, dat leest u goed. Als het niet waait, heb je niets aan windmolens.

Thorium

Er bestaat echter een “silver bullet” als het gaat over de reductie van het gebruik van fossiele brandstoffen: thorium. Het is goedkoop, overvloedig beschikbaar en veilig. Vooraanstaande ecologisten en ecomodernisten zoals James Hansen en Mike Schellenberger gaan er vol voor. Als overheden dezelfde inspanningen leveren zoals destijds met het Manhattanproject, kunnen we er redelijk van uitgaan dat we binnen drie tot vijf jaar in een totaal nieuwe energiewereld kunnen stappen.

In Amerika zorgde de documentaire Pandoras Promise van de linkse regisseur Robert Stone alvast voor een nucleaire renaissance onder ecologisten en voormalige tegenstanders van kernenergie. De haat tegen deze afvallige ecologisten gaat nu zelfs zover dat de extremistische milieuactivisten hun als “a new form of denier” proberen weg te zetten

Het is goed om iedereen er aan te herinneren dat nucleaire energie nog altijd de veiligste, zuiverste, en minst vervuilende energiebron is. Bovendien stoot kernenergie zeer weinig CO2 uit. Het is zelfs veiliger en veel minder vervuilend dan windmolens en zonnepanelen.

De nieuwste ontwikkelingen zijn duizelingwekkend. China weet dat en heeft zomaar eventjes 200 nieuwe nucleaire installaties gepland. Vandaag zijn er wereldwijd 438 nucleaire installaties in gebruik, in 30 landen. De meest geavanceerde nieuwe nucleaire installaties  zoals de WAMSR (Waste annihalating molten salt reactor) zijn in staat om zomaar eventjes 98% van al het huidige nucleaire afval te verwerken. Het argument van gevaarlijk nucleair afval is daarmee van tafel.

Willen het IPCC, De EU, Klimaatzaak, Urgenda, Greenpeace en alle andere milieuactivisten echt een einde maken aan de olie-industrie, gasboringen, fracking en kolenverbranding? Dit is de weg. Gedaan met boren naar olie op de Zuidpool, Noordpool of Alaska, gedaan met discussie over te veel CO2 hockeysticks, strategische reserves en energieafhankelijkheid van Russisch gas of Arabische olie. Thorium is de zilveren kogel die al deze problemen kan oplossen en tegelijkertijd de wereld van goedkope, propere energie voorzien.

Wanneer ik het woord “Thorium” uitspreek, hoort bijna iedereen het in Keulen donderen. Thorium is een zilverachtig metaal en is reeds lang bekend in de wetenschap. Het is genoemd naar de Noorse god Thor die ons ook de naam ‘donderdag’ gaf. Volgens Nobelprijswinnaar Carlo Rubbia (CERN) is het een goedkoop, proper en vooral een veilig alternatief voor uranium. De kwaliteiten van Thorium zijn onvoorstelbaar: 1 ton Thorium produceert zoveel energie als 200 ton uranium en als 3.500.000 ton kolen. Met een handvol kan je België een week van alle energie voorzien.

Thorium kan zo voor duizenden en duizenden jaren de volledige planeet van energie voorzien. En het ligt zowat overal voor het oprapen. Sterker nog, mijnwerkers zien het vandaag als afval, een onbruikbaar bijproduct. De VS, Australië en Noorwegen zitten gewoon vol met het spul. Eigenlijk is het vrijwel gratis. Het is zo overvloedig aanwezig dat er zich geen kartels kunnen vormen. Gedaan met de dreiging de olie- of gaskraan dicht te draaien. Bovendien heb je er maar heel weinig van nodig; alles is potentieel bruikbaar als brandstof. Ter vergelijking: bij uranium is dat slechts 0,7%.

Thorium werkt eigenlijk als een schoonmaker in de kernreactoren omdat het ervoor zorgt dat al het restplutonium verbrandt. Voormalig NASA ingenieur Kirk Sorensen (nu werkend voor Teledyne Brown Engineering), legt dit eenvoudig uit “this is the big one”, dit is waar de mensheid op heeft gewacht. Thoriumfluoridereactoren kunnen zelfs werken zonder de hoge druk die nodig is in de traditionele nucleaire reactoren. Dat maakt dat de reactoren niet meer kunnen exploderen. Een herhaling van Fukushima en Tsjernobyl is dan uitgesloten.

Thorium om bommen te bouwen

Na het Manhattan-project, eind jaren veertig van vorige eeuw, waren wetenschappers al gecharmeerd door thorium en geïnteresseerd om het in civiele reactoren te gebruiken. Het was gewoon beter en rendabeler omdat het een hogere opbrengst realiseerde. Isotopen dienden niet gescheiden te worden, wat een enorme besparing betekent. Maar de VS hadden plutonium nodig om hun bommen te bouwen. “Dat was het doel,” zegt Professor Egil Lillestol (CERN), een wereldvermaarde autoriteit op het gebied van Thorium. Plutoniumproductie is echter onmogelijk met thorium: te veel hoge gamma stralen. Het zou gewoon niet de moeite lonen om het zelfs maar te proberen.

Wanneer CERN-wetenschappers in 1999 aan de Europese commissie financiële middelen vragen om dit verder te ontwikkelen, botsen ze echter op een ‘njet’. De Fransen zien het niet zitten om concurrentie voor hun nucleaire industrie op te starten. Weer is er dus kostbare tijd verloren gegaan en dit door nationale industriële belangen.

Het Noorse bedrijf Aker solutions heeft de ontwerpen en patenten van Nobelprijswinnaar Rubbia ondertussen gekocht en is druk bezig om in het Verenigd Koninkrijk een thorium testreactor te ontwerpen. Het is de bedoeling om kleine ondergrondse 600MW reactoren te bouwen die ‘walk away save’ zijn. De eerste reactor zou 2 miljard kosten, verdere testen zouden dan nog eens €100 miljoen vergen.

Het idee werd intussen door andere bedrijven overgenomen. Tegen 2025 plant het bedrijf NUscale zelfs de bouw van kleine 50MW reactoren in het Verenigd Koninkrijk. Spijtig genoeg zit de EU nog steeds vast in de hernieuwbare energiedroom en zijn veel bedrijven wel genoodzaakt om naar China, India en andere landen uit te wijken. Zo ook Bill Gates met zijn bedrijf Terrapower. Op 19 november was er in Delft  Nederland zelfs een heuse demonstratie van een thoriumreactor. Na hun eerste succesvolle start in augustus van dit jaar is dit een volgende stap in de ontwikkeling. Dat zou België ook kunnen, die knowhow is aanwezig. Waar blijft de politieke steun? 

Ondertussen is het energiebeleid in Europa er eentje om absoluut niet te volgen, zo schrijft The Washington Post in 2013: “Europe is becoming a green basket case”. Profetische woorden. Recent stemde in Zuid-Korea een burgerpanel om de bouw van twee nucleaire centrales weer op te starten.

Wanneer politici en milieuactivisten nog eens om uw miljarden belastinggeld komen vragen om in windmolens op de Noordzee te pompen, denk dan nog eens aan dit artikel. Wie zou u volgen? Wat zou u doen?