Engels speelt de baas

Afgelopen zaterdag werd de Poolse premier Donald Tusk tot voorzitter van de Europese Raad verkozen. Zijn Schotse voornaam heeft hij te danken aan zijn grootmoeder langs vaderszijde die ooit op een van haar talrijke reizen verliefd werd op een Schot. Ondanks deze aardige anekdote uit zijn familiegeschiedenis spreekt Tusk weinig of geen Engels. En Frans spreekt hij al helemaal niet. Dus krijgt hij het verwijt te slikken dat hij een ‘gebrekkige talenkennis’ bezit. Want volgens de gangbare mening zijn Engels en Frans ‘dé voertalen in de Europese instellingen’. Dat klopt inderdaad voor het Engels. Of dat ook geldt voor het Frans, is een ander paar mouwen.

‘Dominant’

Een gebrekkige kennis van het Engels is inderdaad een zware handicap voor iemand die zo’n belangrijke internationale functie wil uitoefenen. Maar hem verwijten dat hij geen ‘vreemde talen’ kent, dat is er toch over. Want wat blijkt? Tusk spreekt vloeiend Duits. En laat Duits nou net met honderd miljoen mensen de meest gesproken taal in de Europese Unie zijn. Bovendien vormt de taal van Goethe en Hegel nog altijd een belangrijk communicatiemiddel in de landen van Centraal- en Oost-Europa. Met haar ijzersterke economie en politiek gewicht bekleedt de Bondsrepubliek Duitsland de ‘dominante’ positie in de EU. Alleen horen de Duitsers dat niet zo graag en staan ze ook niet op hun strepen als het op de verdediging van de eigen taal aankomt.

Beotiër

Als je sommige politici Engels hoort radbraken, zou je haast wensen dat ze een taalexamen Engels afleggen. Tusk heeft tenminste de verdienste dat hij Duits vloeiend spreekt, daarin een niveau behaalt waaraan zijn collega’s politici niet eens kunnen tippen als het op het Engels aankomt. Hem als een halve Beotiër afschilderen omdat hij onvoldoende Engels spreekt, is hemeltergend als je bedenkt dat er weinig talen zijn die zozeer de poort tot zoveel kennis en wetenschap openen als het Duits. Het siert Tusk dat hij een belangrijke cultuurtaal als het Duits spreekt in tijden waarin vele mensen denken dat het volstaat Engels te kennen waar ze zelf eigenlijk slechts pidgin-Engels uitkramen, in tijden waarin zelfs Vlaamse academici de werken van de grote Duitse filosofen, historici en sociologen niet eens meer in het origineel kunnen lezen.

Foto (c) Reporters