English please!
Er wacht de professoren van het hoger onderwijs in Vlaanderen een taaltest Engels als ze een vak in het Engels willen (blijven) doceren. Over de modaliteiten ervan heerst nog wat ongenoegen, maar het principe as such is aanvaard. Vlamingen missen immers niet graag de internationale, i.e. vooral Engelstalige boot.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementNiemand twijfelt aan het belang van het Engels als lingua franca in de wetenschappelijke wereld maar de eenzijdige gerichtheid erop maakt dat de belangstelling voor en de kennis van andere vreemde talen zoals Frans en Duits als dragers van wetenschappelijke kennis uit ons gezichtsveld verdwijnen. En die veronachtzaming kan ook lachwekkende vormen aannemen. Bijvoorbeeld wanneer Vlaamse filosofen Nietzsche in het Engels lezen (‘Thus Spoke Zarathustra’ in plaats van ‘Also sprach Zarathustra’) of wanneer een Duitse professor tijdens zijn in het Engels gehouden lezing over de geschiedenis van het Duitse keizerrijk de namen van admiraal Alfred von Tirpitz en van de Oostenrijkse aartshertog Franz Ferdinand op zijn Engels uitspreekt. Bij deze laatste zou de verstrooide toehoorder kunnen denken dat de keynote speaker het over de gelijknamige Britse rockband had.
Goed, we willen de internationalisering van Vlaanderen geen strobreed in de weg leggen. Storend is wel de dweperige mentaliteit van politici die de wereld willen veroveren voor Vlaanderen en dan de drammerigheid waarmee ze iedereen Chinees willen doen leren of iedere student per se naar het buitenland willen sturen. Altijd die dwang, die regelneverij vanwege mensen die weten wat goed is voor de anderen. Het doet me denken aan de kaderleden van marxistisch-leninistische partijen die zichzelf als de ‘avant-garde van de arbeidersklasse’ beschouwden. Vlaamse professoren worden dus geacht het Engels op niveau C1 te beheersen, het niveau van een native speaker. Maar hoe zit het met hun kennis van het geschreven Engels? Er wordt van academici verwacht dat ze in internationale tijdschriften publiceren, liefst Engelstalige, journals dus. Daar moeten ze zelf maar zien hoe ze een tekst in fatsoenlijk Engels neerpennen.
Goed, in het Engels gedoceerde vakken zijn zowat het visitekaartje van een Vlaanderen dat buitenlandse studenten onthaalt. Steenkolenengels radbrakende professoren kunnen niet uit de markt worden geprezen, dus grijpt de overheid in met taaltests. Maar hoe zit het met de kennis van het Engels van leden van andere beroepscategorieën die er internationale contacten op nahouden? Vlaamse politici bijvoorbeeld die op handelsmissie trekken en de wereld proberen te overtuigen over het belang van handel met en investeren in Vlaanderen? Of die bijvoorbeeld aan Engelstalige debatten in Brussels deelnemen? En Vlaamse journalisten die buitenlandse prominenten in het Engels interviewen voor reportages die op Vlaamse Tv-zenders worden gebroadcast? Is hier geen quality control vereist?
Dirk Rochtus (1961) is hoofddocent internationale politiek en Duitse geschiedenis aan de KU Leuven/Campus Antwerpen. Hij is voorzitter van het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme (ADVN). Zijn onderzoek gaat vooral over Duitsland, Turkije, en vraagstukken van nationalisme.
Een volledige ambtstermijn zat er niet in voor de SPD’ers Brandt, Schmidt, Schröder en nu Scholz.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.