Fiscale scheidingslijn door België

In een uiteenzetting voor de International Fiscal Association maakte BBI-directeur Karel Anthonissen een opmerkelijke vergelijking, waaruit blijkt dat fiscale fraudeurs ten noorden van de taalgrens harder worden aangepakt dan hun Franstalige spitsbroeders.

In de slides ter ondersteuning van zijn lezing ‘Rechten en plichten van de belastingplichtige tijdens een fiscale controle’ van einde mei, toonde Anthonissen een kaartje met vijf gebieden. In elk daarvan hanteerden de administratie en het gerecht volgens hem een specifieke aanpak.

Het gerecht bleek het strengst in West- en Oost-Vlaanderen, waar de BBI ook hard toeslaat bij de fiscale constructies van vermogensadviseurs BFO en Optima. In het verleden volgden er strenge uitspraken op fiscale onderzoeken. Het gerecht van Antwerpen onderhandelde – met als stok achter de deur een correctioneel proces – ook dadingen met belastingfraudeurs die honderden miljoenen opbrachten. De voorbije  maanden was de aanpak minder repressief.

In Brussel en omgeving rijdt ‘de klassieke trein der traagheid’, volgens de fraudebestrijder. We kunnen daarbij denken aan een aantal mislukte dossiers als Beaulieu, KB-Lux en de kasgeldvennootschappen.

In Bergen onderneemt het gerecht wel eens een poging tot een fiscaal proces maar dat gebeurt zeker niet frequent. In Luik, Namen en Luxemburg bestaat er naar het aanvoelen van de BBI-directeur ‘een quasi principiële niet-vervolging’. Aanzetten van de BBI overleven de gerechtelijke fase meestal niet. Kortom: ‘Hier is nog zelden een fiscale fraudeur gestraft.’

Een nuance bij deze communautaire opdeling: in Limburg vertoont het gerecht ook amper zijn tanden tegen de fiscale fraude. De ambtenaar sprak dan ook van een ‘bijna gelijke aanpak in het voormalige Prinsbisdom Luik’.

Volgens Anthonissen is dat verschil in aanpak van fiscale fraude een inbreuk op artikel 172 van de Grondwet. Dat stelt: ‘Inzake belastingen kunnen geen voorrechten worden ingevoerd. Geen vrijstelling of vermindering van belasting kan worden ingevoerd dan door een wet.’ Anthonissen spreekt dan ook van een ‘fiscale discriminatie door het fraudebeleid’.

België kent vijf verschillende fiscale bestraffingsregimes

(‘rechten en plichten van de belastingplichtige tijdens een fiscale controle’

Karel Anthonissen, BBI)

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>