Gedeputeerde aan de ketting

Witte Europeanen zijn exclusief verantwoordelijk voor slavernij, en ze zijn nog steeds even racistisch. Het enige dat misschien ooit verlossing biedt, is boete doen tot ze erbij neervallen. Vooral door iedereen met een kleur zoveel mogelijk kansen en middelen toe te schuiven. Dat zwarte Afrikanen zelf grotendeels de slavenhandel dreven — samen met Arabieren — is geen historisch feit maar een racistische leugen.

Ziedaar de als postkoloniaal bekendstaande ideologie van militante antiracisten in Frankrijk, waaronder volksvertegenwoordigers. Zoals Danièle Obono, geboren in Gabon en getogen in Frankrijk. Voor het extreemlinkse Front Insoumise vertegenwoordigt ze in de Assemblée het 17e kiesdistrict van Parijs: net boven het Gare du Nord en merendeels bevolkt door allochtonen. Vrouwen zonder sluier kunnen daar nauwelijks over straat. Haar verkiezing dankt ze vooral aan haar zelfverklaarde afkeer van de Franse laïcité: de scheiding van kerk en staat, die religieuze symbolen als de boerka in de openbare ruimte verbiedt.

Geen Charlie

Mevrouw Obono is vaak in het nieuws, goedbeschouwd nooit in positieve zin. In een tv-programma weigerde ze bijvoorbeeld de woorden ‘vive la France’ uit te spreken. Dat werd haar gevraagd omdat ze niks verkeerds zag in het zingen van ‘nique la France’ — fuck Frankrijk, een populaire tekst van allochtone rappers. Dat valt onder de vrijheid van meningsuiting, zei ze.

Aan ‘Je suis Charlie’ — de uitdrukking van nationale solidariteit met de slachtoffers van de moordpartij op de redactie van Charlie Hebdo in 2015 — wil ze ook al niet meedoen. Obono weigert die aanslag te veroordelen en is het boegbeeld van een tegenbeweging die ‘niet Charlie wil zijn’. De Charlie Hebdo-redactie zou het er met hun islamofobie zelf naar gemaakt hebben dat ze in 2015 bijna voltallig werd afgeslacht…

De gedeputeerde beschouwt naar eigen zeggen islamitische extremisten in deze tegenbeweging als ‘kameraden’, zelfs toen ze verklaarden liever ‘Je suis Mohamed Merah’ te zeggen dan ‘Je suis Charlie’. Terrorist Merah schoot in 2012 zeven mensen dood, waaronder twee Joodse kleuters en hun vader. Die kleuters zette hij een pistool tegen het hoofd terwijl hij zichzelf lachend filmde. Zijn nagedachtenis wordt desondanks – of juist daarom – in wijken als het kiesdistrict van Obono in ere gehouden.

‘Morele schoonheidswedstrijd’

Er is nu rond Obono en het rechts-conservatieve tijdschrift Valeurs actuelles een rel uitgebroken, door de hoofdredacteur van opinieblad Le Causeur treffend omschreven als een ‘morele schoonheidswedstrijd’. Valeurs actuelles publiceert iedere zomer een fictief historisch verhaal, waarin een hedendaagse Franse persoonlijkheid figureert. Vorig jaar was dat de bekende opiniemaker Eric Zemmour bij de slag van Waterloo, dit jaar mevrouw Obono als slachtoffer van de 17e-eeuwse slavenhandel in West-Afrika. Ze wordt zogenaamd gevangengenomen door Afrikanen, verkocht aan Arabieren en bevrijd door een missionaris.

Valeurs actuelles wilde de stelselmatige ontkenning door Obono en andere postkolonialen aan de kaak stellen van de bewezen rol die Afrikanen en Arabieren speelden in de slavenhandel. Die rol valt immers niet te rijmen met hun narratief: ‘alleen blanken deugen niet en zijn racistisch’. De ophef brak vooral uit om een getekende illustratie: Danièle Obono als slavin met een ketting om haar nek. Politici en media struikelden over elkaar in hun verontwaardiging, Valeurs actuelles werd alom beschimpt, op politiek correct Twitter gonsde het van woede. Maar liefst vier ministers én de president zelf belden Obono om haar sterkte te wensen.

Zulke verontwaardiging was ver te zoeken toen bijvoorbeeld voorzitter Marine Le Pen van de tweede politieke partij van Frankrijk in een goed bekeken tv-programma werd afgebeeld als een drol. Of toen burgemeester Robert Ménard van Béziers werd vergeleken met Goebbels. Ook de nieuwe minister van Justitie, Dupond-Moretti, liet weten de publicatie ‘nauséabond’ te vinden — misselijkmakend. Opmerkelijk en onbehoorlijk, omdat het parket van Parijs zojuist liet weten te onderzoeken of Valeurs Actuelles ervoor vervolgd kan worden. In het bewuste artikel valt overigens geen racistisch woord te bekennen. Maar wie zich door de verontwaardigde reacties heen werkt, krijgt de indruk dat niemand het echt heeft gelezen. Zeker de minister van Justitie niet.

Antiracisme

Antiracisme heeft definitief de klassenstrijd in Frankrijk verdrongen als grootste splijtzwam, zo lijkt het. Niets verdeelt de samenleving meer dan het onzinnige wapengekletter van antiracisten. Mevrouw Obono vertegenwoordigt in het parlement de meest rabiate vorm van antiracisme: het postkolonialisme. In het verlengde daarvan laat ze geen gelegenheid voorbijgaan haar afkeer van Frankrijk te etaleren.

Terwijl juist veel van wat ze zelf zegt en doet racistisch valt te noemen. Zoals de organisatie van ‘zomeruniversiteiten’ waar blanken niet worden toegelaten. Of haar reactie op de nieuwe premier Castex: ‘alweer een witte man…’ Of al haar steunbetuigingen aan één van de grootste antisemieten van Frankrijk, de meermaals veroordeelde ‘komiek’ Dieudonné, eveneens van Afrikaanse komaf.

Obono trok speciaal een wit gewaad aan om zich op de televisie te beklagen over het onrecht dat haar werd aangedaan door Valeurs actuelles. Dat valt blijkbaar ineens weer niet onder de vrijheid van meningsuiting. ‘Ik heb pijn aan mijn republiek,’ sprak ze letterlijk — een typisch Franse manier om te laten weten dat je één bent met de republikeinse waarden, en dat die zijn geschonden. De politiek correcte goegemeente van Frankrijk smolt en verklaarde zich integraal solidair.

Het schrijven beletten

Het kan nog gekker. Sinds 2018 bestaat de ‘Zwart-Afrikaanse Defensie Liga’, fanatici van Afrikaanse afkomst die ‘negrofobie’ willen bestrijden en ‘panafrikanisme’ bevorderen. Voorzitter is draaideurcrimineel Egountchi Behanzin, die de Franse regering beschouwt als ‘totalitaire, terroristische en kolonialistische slavenhouders’…

Met filmende trawanten drong hij het kantoor van Valeurs actuelles binnen, waar echter alleen een schoonmaker aanwezig was. Behanzin kondigde aan in het vervolg iedere belediging van een zwarte medemens standaard door zulke acties te zullen laten volgen. De redactie van Valeurs actuelles zouden ze ‘de armen afrukken‘, om hen het schrijven voorgoed te beletten…

Het proces tegen 14 vermoedelijke medeplichtigen van de Charlie Hebdo-terroristen gaat net dezer dagen van start. Als we de voorzitter van de Afrikaanse Defensie Liga moeten geloven, is de redactie van Valeurs actuelles zojuist dezelfde dans ontsprongen.