Sinds Koning Filip jaren geleden al aanschoof bij een iftar, weten we dat dit de naam is voor een maaltijd na zonsondergang, genuttigd door moslims tijdens de vastenmaand ramadan. Het heet ‘een moment van verbinding en verzoening’ te zijn. Dat was het blijkbaar niet toen de vzw Merhaba een iftar voor LGBTQ’ers (seksueel anders geaarden, ook wel queers genoemd) wou organiseren in de Antwerpse Roma-zaal, en deze moest afgelasten wegens dreigementen op de sociale media. De vzw blijft bijzonder zuinig met commentaar, en aanvaardt ook het voorstel van de stad Antwerpen niet om het evenement te laten doorgaan onder politiebeveiliging . Teveel trammelant, vinden ze bij Merhaba.

Geen gesodomieter

Wellustige mannen van Sodom belagen de profeet Lot

De organiserende vzw blijft bijzonder zwijgzaam over de hoek waaruit die intimidatie nu eigenlijk komt. Nergens worden man en paard genoemd. In een DS-interview van 22/3 gaat het ineens over ‘witte, mannelijke plegers’ (?), terwijl toch geen zinnig mens eraan twijfelt dat heethoofden uit de islamitische gemeenschap zelf achter de haatzaaierij zitten. Waarom zegt men dat niet met zoveel woorden?

‘Uit angst voor represailles’ klinkt het. Tja, zo gaan we er niet komen. Achter de stilte zit evenwel een ongemakkelijke waarheid: dit is het zoveelste bewijs dat dé grote inclusieve samenleving een mythe is, die vooral door allochtone populaties wordt ontkracht. Het standpunt van de islam over homoseksualiteit is namelijk bijzonder categoriek. Homo’s worden beschouwd als nazaten van de verdorven stad Sodom, waaruit de profeet Lot, achterna gezeten door Sodomieters, wegvluchtte. Gemeenschap tussen personen van hetzelfde geslacht wordt aanzien als obsceen en godslasterlijk, daar bestaat geen enkele ruimte voor rekkelijkheid (!).

De kans was dus niet denkbeeldig dat de imams van Borgerhout en omstreken tot de actie zouden oproepen, en de Roma-zaal door gelovigen zou belegerd worden. Meteen zet deze culturele kortsluiting de missie van Merhaba  – ‘LGBT+ personen met migratieachtergrond te empoweren en ondersteunen’ – op losse schroeven. Binnen de islam is seksuele andersgeaardheid gewoon geen optie. Punt.

Regenboog-schaamhaar

Jenna Boeve (Groen) in de Belgian Pride 2022

Dat is een angel die blijft steken in het intersectionele plaatje, waar je meer punten krijgt naarmate je tot meer ‘onderdrukte’ groepen behoort (vrouw, holebi, gekleurd, moslim, gehandicapt…). Net daarom was de iftar in de Roma een geforceerde poging om dat plaatje toch te doen kloppen. Voor de gesubsidieerde diversiteitsindustrie is dit soort kruispuntoefeningen een dagvullende bezigheid.

De vzw Merhaba is specifiek in het leven geroepen om de plooien in het diversiteitsverhaal glad te strijken, met niet al te veel succes. De vereniging is gevestigd te Brussel aan de Baksteenkaai. Als coördinatrice vinden we daar niemand minder terug dan Jenna Boeve, de Groen-diva die zich in haar ondergoed met zichtbaar regenboog-schaamhaar liet opmerken tijdens de Belgian Pride van 2022.

Vergis u dus niet: dit is een project van politiek links. Als er iemand is in heel dat Roma-debâcle die tekst en uitleg moet geven, is het wel de groene coördinatrice van de organisatie achter de mislukte iftar. Binnen de redactie van het Canvas-programma De Afspraak kwam echter blijkbaar niemand op idee om haar eens uit te nodigen. Wil men zo Groen uit de wind houden? Ook Vooruit en de PVDA gaven niet thuis wegens electoraal niet opportuun, en geen zin om de moslim-populatie voor het hoofd te stoten.

De politieke recuperatie komt begrijpelijkerwijze van rechts. Het Vlaams Belang, dat normaal weinig op heeft met de LGBTQ+ gemeenschap, en nog minder met de moslimvariant ervan, spreekt in een persboodschap van een ‘ellendige angstwekkende situatie’. Sam Van Rooy toetert moord en brand, alsof zijn eigen huis in de fik staat. De N-VA vindt, bij monde van Antwerps gemeenteraadslid Kevin Vereecken, de afgelasting van de queerse iftar ‘onbegrijpelijk’. Zelfs Bart Somers (Open Vld) uit zijn afkeur, terwijl minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) voorstelt om naar het Hilton Hotel te verhuizen en aan te zitten bij de iftar van de Turkse Gülen-beweging. Dat zie je van hier, Turkse en Marokkaanse moslims kunnen niet door één deur, hebben eigen gemeenschappen, eigen moskeeën, en mixen vrijwel niet. Weer een kortsluitinkje in het intersectioneel model.

De witte zondebok

Om al die lastige paradoxen en onverenigbaarheden te verdoezelen, zit er voor de diversiteitsindustrie maar één ding op: terug de heilige oorlog tegen het racisme uitroepen, en alle pijlen richten op de super-geprivilegieerde zondebok, in casu de ‘witte’ mannelijke hetero. Dàt is de reden waarom Merhaba in een interview zomaar, uit het niets, in de richting van ‘dominante witte, mannelijke plegers’ wees.

Zo valt alles mooi op zijn plaats. Het is niet de schuld van de homofobe moslim, maar van de mannelijke blanke onderdrukker die de diversiteit bedreigt. Dus moet er raciaal gecorrigeerd worden, en verplicht bijvoorbeeld de VRT zichzelf ertoe om in élke reportage mensen van kleur of met een hoofddoek in beeld te brengen, al zijn die met een vergrootglas te zoeken. In dezelfde zin brengt de tv-reclame hardnekkig gemengde zwart/wit-gezinnen in beeld, zelfs met Aziatische kindjes, een biologische anomalie die het ontkennen van de evolutieleer benadert. We komen dit soort gezinnen in het echte leven zelden tegen: het zijn ideologische modellen die de paradoxen van de superdiversiteit moeten wegretoucheren.

Media, reclame én overheid trekken voluit die kaart van de ontwitting. Momenteel lanceert de stad Antwerpen een campagne tegen discriminatie, racisme en intimidatie. Prima. Er wordt aangemoedigd om tussen te komen bij gevallen van agressie: ook niks mis mee. Maar als voorbeeld van agressie in de publieke ruimte krijgen we een cartoon voorgeschoteld waarin een ‘witte’ man een gekleurde vrouw lastig valt. Hallo? Al wie in Antwerpen tram of bus neemt, weet dat in eerste instantie allochtone jongeren het probleem vormen. Als je dat ook in een boodschap zou verwerken, ware het kot te klein. Dus wordt de witte man de dader, een omkering die helemaal in het verlengde ligt van de woke-doctrine, waarover Antwerps burgemeester Bart De Wever menig spreekbeurt geeft.

Schieten we daarmee iets op? Natuurlijk niet. Vroeg of laat staan we terug bij af, en zal ook links moeten erkennen dat de seculiere rechtstaat geen container is, maar de drager van een leidcultuur die vrijheid en tolerantie definieert. Ideologieën en religiën die deze principes niet accepteren, hebben in die socio-culturele ruimte geen plaats. Tenslotte, als ik holebi was, zou ik me al helemaal niet inlaten met een godsdienst die deze levenswijze streng afkeurt. Dat lijkt me pure zelfkwelling.