Genoeg boetvaardigheid : kunnen we de lijken hun rust gunnen?

De Verenigde Naties laten nooit een gelegenheid voorbijgaan om zich in een twijfelachtige strijd te mengen, en manen België nu aan Congo zijn excuses aan te bieden voor de kolonisatie.

De geschiedenis is wat zij is, verlucht door het genie van de mens, gebrandschilderd en bezaaid met verschrikkingen. Wie ziet niet in dat boetedoening van de ene tijd voor een andere, terwijl er eeuwen tussen liggen, betekenisloos is? Wat voor zin heeft het om een periode te reduceren tot haar misdaden?
En aangezien de ene boetedoening de andere oproept, wie ziet niet in dat wij onszelf veroordelen tot het oprakelen van oude haatgevoelens die wij uitgedoofd mochten achten?

De kolonisering zag zichzelf als een daad van beschaving en vooruitgang, wat zij deels ook was, en tal van Europese kolonialen waren idealisten. En daarnaast waren er misdaden, moorden, smerige berekeningen en roof.

Dat is allemaal waar. Maar we zullen de Perzen toch niet om excuses vragen voor de verovering van Griekenland? En evenmin zullen we aan de moslims en Arabieren verontschuldigingen vragen voor de vaak wreedaardige bezetting van Andalusië.

Laten we de doden rusten. Laten we niet langer de gedachte koesteren dat we de moraliteit dienen door hen lastig te vallen.

In zijn Bedenkingen bij het Jodenvraagstuk toont Sartre aan dat antisemitisme op twee valse begrippen berust: collectieve verantwoordelijkheid, en verantwoordelijkheid door de eeuwen heen.
Die zijn ook aan het werk bij deze moreel betekenisloze boetedoening.

vertaling Marc Vanfraechem