Genoeg is genoeg

Ik schuifelde al eens onrustig op mijn sofa toen ik vernam dat Turkije zich terugtrok uit het Verdrag Van Istanboel. Maar Charles Michel, onze PEC, President Of The European Council, moet dit ongetwijfeld ook geen pretje gevonden hebben.

De weg is nog lang

U vraagt zich zeker af waarom dat Verdrag me nu in godsnaam iets kan schelen. Wel, het ligt me nauw aan het hart omdat ik er zelf als vrouw én raadgeefster Gelijke Kansen aan gewerkt heb nadat het in werking trad in België: sensibiliseringscampagnes uitvoeren, studie bestellen tegen geweld op vouwen, opleidingen organiseren rond genitale verminkingen voor eerstelijnsprofessionals in samenwerking met vzw’s GAMS en INTACT, meestrijden voor zorgcentra bij seksueel geweld… Het hoeft geen betoog dat het best wel confronterend was om te luisteren naar getuigenissen van meisjes die genitaal verminkt werden of onder andere vormen van ernstig partnergeweld lijden. De weg was én is nog lang. En de coronacrisis heeft er geen goed aan gedaan. Tijdens de eerste lockdown zouden 1 op 5 vrouwen het slachtoffer zijn van partnergeweld.

Ik schoof echter pas helemaal van mijn sofa toen ik vorige week in het avondjournaal zag dat Europees Commissievoorzitter, Ursula von Der Leyen, geen stoel aangeboden kreeg op een bijeenkomst met Charles Michel en de Turkse president Erdoğan én op de sofa belandde. Ik kon me haar gevoel op dat moment perfect voorstellen. Hoe machteloos ze op dat moment haar vrouwtje moest staan. Charles Michel had dit niet mogen tolereren, welk protocol er ook geldt. Les excuses sont faites pour s’en servir.

Geef het juiste signaal

Maar ik bleef vooral aan de grond genageld bij PEC zijn eerste reactie. ‘Hoezo, het leek alsof ik ongevoelig was voor de situatie waarin Ursula zich bevond?’ Dit probleem, beste ex-premier, beste PEC, is ook een probleem van de Europese Raad, iedere EU-burger en iedere vrouw én man. Het is ook uw probleem. Het is uw situatie. En het doet me pijn aan het hart dat we aan de Europese top zulke kleutertaferelen moeten meemaken. Ik verwacht leiders die zichzelf kunnen wegcijferen wanneer een situatie niet door de beugel kan. Ik verwacht niet dat Ursula von der Leyen zich op dat moment, in die situatie, moest wegcijferen.

Dat Erdoğan zich hieraan schuldig maakt, reflecteert louter zijn verwerpelijk denkkader. Iemand die vrouwen beledigt en bespot zonder reden, dat toont zwakte aan. Maar van u, beste PEC, had ik een reactie verwacht die uw imago trouwens op lange termijn ten goede zou komen. Misschien moet u toch artikel 50 van het Verdrag eens raadplegen: Onmiddellijke respons, preventie en bescherming.

Het is aan U om het juiste signaal te geven. U bent het rolmodel. U hoort de moed en het gezond verstand op te brengen wanneer ‘enough enough’ is.