Groen en de morele verontwaardiging

‘Crazy Calvo mag dan geen minister zijn, hetgeen in de plaats komt is eigenlijk nog erger. Transgender Petra De Sutter is de verpersoonlijking van het cultuurmarxisme. Deze persoon wil alle fundamenten van onze westerse beschaving vernietigen en vervangen. Tinne Van der Straeten wordt verantwoordelijk voor energie. Ze wil de kerncentrales sluiten. Die zijn nu goed voor meer dan de helft van onze elektriciteit. Dit wordt energiearmoede. Bovendien heeft ze een hekel aan Vlaamse autonomie. Ze stemde zelfs tegen de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Deze regering is zo links als de pest.’

Dat is de volledige inhoud van een Facebookbericht, op 1 oktober geplaatst door Vlaams parlementslid Bart Claes (Vlaams Belang). Een week later, op woensdag 7 oktober, beklom Groen-fractielieder Björn Rzoska het spreekgestoelte van dat Vlaams Parlement om schande te spreken over dit bericht en de auteur, waarbij hij met de nodige tremelo’s stelde dat het Petra De Sutter ontmenselijkt. Applaus op alle banken, behalve uiteraard die van het Vlaams Belang.

Lessen geschiedenis

National Archives and Records Administration / Public Domain

Buchenwald, 1945

Ik heb het proza van onmens Bart Claes even aan een close reading onderworpen, een geleerde term voor lezen wat er staat zonder teveel opgeklopte zever errond. Rzoska leek vooral aanstoot genomen te hebben aan het woordje ‘hetgeen’, wat volgens hem wijst op een zaak, een voorwerp. Ontmenselijking dus. Je mag dus niet vragen ‘wat’ er in de plaats komt. Helaas: er kwam wel degelijk ‘iets’ in de plaats, namelijk — steeds volgens Claes — de verpersoonlijking van het cultuurmarxisme. Dat is een begrip, dus moet er grammaticaal wel degelijk staan: ‘hetgeen’.

Overigens spreekt Claes over Petra De Sutter als een persoon. Een mens dus, een niet-ontmenselijkte mens waarmee hij het ideologisch fundamenteel oneens is. Maar dat mag hij niet verkondigen, omdat hij aan de foute kant van de geschiedenis staat, althans volgens diegenen die zich aan de juiste kant bevinden.

Om een lang verhaal kort te maken: deze tirade van Groen is pure stemmingmakerij en zelfs een platte exploitatie van het transgender-zijn van De Sutter, die meteen een aureool van onaanraakbaarheid krijgt. Zou dat de reden zijn waarom men haar boven Calvo verkoos? Omdat deze een makkelijk doelwit ware geweest, en de heer/mevrouw De Sutter ‘iets’ is dat door zijn/haar seksuele status niet mag bekritiseerd worden? Kwatongen beweren van wel. En ik begin het warempel te geloven.

Dat heel het Vlaams Parlement applaudisseerde, vind ik dan ook ongepast, het getuigt van weinig grammaticale kennis maar evenzeer van een mankerend historisch perspectief in deze bekakte vergadering. Door het woord ‘ontmenselijking’ te banaliseren tot een zaak van één betrekkelijk voornaamwoord, vegen de groenen in hun weldenkende domheid de echte betekenis van dit begrip van tafel. Joden die naakt bijeen gedreven werden richting gaskamers, waarbij hun huid nadien werd gebruikt om er lampenkapjes van te maken, dàt is ontmenselijking. Of dichterbij: Srebrenica en Rwanda, massamoorden op weerloze burgers. Of IS die gekooide gevangenen levend verbrandde: de geschiedenis, mijnheer Rzoska, geeft best wel voorbeelden van wat echt mensonterend is, en laten we een beetje zuinig zijn met dat woord.

Van Rudi Dutschke tot wokes

Doorbraak

Knullige repliek dus toch wel van VB-fractieleider Chris Janssens. Waarom was er niemand in het halfrond die opstond om te zeggen dat dit van de pot gerukt is? Overigens zijn er goede redenen om Groen met cultuurmarxisme te identificeren, een term die, zoals bekend door de filosoof en communist Antonio Gramsci (1891-1937) werd gelanceerd. Het verwijst naar een linkse strategische switch om niet zozeer de arbeidersbeweging te ondersteunen, dan wel te gaan voor het bezetten van sleutelposten in politiek, cultuur, onderwijs enz, van waaruit de ‘juiste’ leer naar beneden kan doordringen.

Na 1968 werd dit concept populair als ‘de lange mars door de instellingen’ een term die afkomstig is van Gramsci-aanhanger en notoir 68-strijder Rudi Dutschke, een der stichtende leden van de Duitse Groenen. De Nederlandse filosoof Paul Cliteur wijdde er een boek aan, en zelf zet ik dat ook allemaal uiteen in mijn publicatie De Langste Mars. De fameuze politieke correctheid en het definiëren van allerlei ‘gediscrimineerde’ slachtoffergroepen ligt in het verlengde van deze nieuw-linkse strategie. Homo’s, vrouwen, transgenders, gekleurde mensen, allemaal komen ze onder de vleugels van wereldverbeteraars die zich voor de rest zeer intolerant tegenover andersdenkenden opstellen. De wokes zijn er de meest recente uitgave van.

Wat ons naadloos weer bij het geval (oeps, ontmenselijking) De Sutter brengt, en haar status van niet-bekritiseerbaar minister, omwille van een geslachtsverandering. Je mag transgenders niet beledigen, er niet mee lachen, ze zelfs niet aanvallen in hun hoedanigheid van beleidvoerder, en ze ook niet linken aan cultuurmarxisme. Beschouwen de groenen dat laatste dan als een scheldwoord? Is het dat wat hen stoort, eerder dan het woordje ‘hetgeen’? De groenen zijn vandaag de grootste aanhangers van het cultuurmarxisme, en dat ze daar dan ook even voor uitkomen.

Nogmaals: pas op met dat woord ‘ontmenselijking’, en reserveer het voor wat echt extreem en pervers is. In dezelfde zin gewaagt de advocaat van de ouders van Mehdi Bouda van ontmenselijking, omdat hun 17-jarige zoon het bij een drugscontrole in Brussel op een lopen zette en stomweg onder een politiewagen terecht kwam. Dat is dramatisch, ik wens het niemand doe, maar het is niet de schuld van de politie, zo besliste ook het parket. Er is gewoon niets ontmenselijkends aan die vaststelling. Misschien moeten die ouders eens in eigen boezem kijken, en zich afvragen wat hun minderjarige zoon daar in het holst van de nacht deed en waarom hij zo nodig op de vlucht ging voor een gewone controle.

In het geval van Rzoska’s tirade gaat het over een flagrant geval van taalinflatie, een oneigenlijk en misplaatst gebruik van een woord, maar ook — veel erger — om een poging tot beknotting van de vrije meningsuiting. In de politieke arena nog wel. Vanuit een gespeelde morele verontwaardiging iemand muilkorven: dat vind ik, euh, toch ietwat ontmenselijkend.