#Growlergate en #Currygate: smeuïge pre-verkiezingsschandaaltjes bij Labour

Angela Rayner is de flamboyante nummer twee van de Engelse Labour partij. Ze komt uit een arbeiderswijk in Manchester, waar ze met 16 haar schoolcarrière zwanger beëindigde. Toch kwam ze hogerop als laagopgeleide alleenstaande moeder. Ze werd in 2015 voor Labour in het parlement gekozen, en inmiddels is ze vicevoorzitter van de partij, onder oppositieleider Sir Keir Starmer.

Men is het erover eens dat ze belangrijke politieke kwaliteiten heeft, maar soms verloochent haar afkomst zich niet. Vorig jaar nog schold ze de Conservatieven integraal uit voor onder meer ‘scum’: tuig. In de Britse politiek wordt veel vergeven zolang je recht door zee bent, maar inmiddels lijken zowel Rayner als Starmer dat niet te zijn.

Maandenlang deden ze allebei niets anders dan op premier Boris Johnson schelden vanwege #Partygate. U weet wel, de verjaardag cake in een Tupperware doosje die Johnson in aanwezigheid van anderen van zijn vrouw kreeg aangeboden in zijn werkkamer, niet toegestaan vanwege de toen geldende covidregels. En die stiekem gefotografeerde bijeenkomst met drank in de tuin van Number 10. Johnson kreeg een boete van de – zoals algemeen bekend – zeer Labour gestemde politie, en sindsdien hameren Sir Keir en de overige oppositie er vrijwel dagelijks op dat hem na dit schandelijke gedrag niets rest dan op te stappen…

En toen kwam #Growlergate.

Een week geleden ontstond ophef omdat de tabloid Mail on Sunday schreef dat Angela Rayner de premier probeerde af te leiden met seksueel uitdagend gedrag, als hij in het parlement vlak tegenover haar het woord had. Als lid van het schaduwkabinet zit zij op de voorste rij van de oppositie, tegenover het echte kabinet.

De nummer twee van Labour mag een flamboyante verschijning worden genoemd. Ze heeft lang golvend, rood haar en is vaak opvallend gekleed. Een favoriet uit haar garderobe is een lange kokerrok met opvallend hoge split: een rariteit in het Britse parlement. Ik zeg dit niet omdat ze een vrouw is, maar om wat komen gaat.

Basic Instinct

Rayner zou Johnson proberen af te leiden door telkens haar benen van de ene naar de andere kant te kruisen, waarbij de hoog opgesneden split in haar rok weinig aan de fantasie zou hebben overgelaten. De tabloid vergeleek haar met actrice Sharon Stone, die deze techniek toepaste in de film Basic Instinct, om politie-inspecteur Michel Douglas in de war te brengen tijdens een verhoor. Saillant detail is dat Stone geen slipje bleek te dragen, wat haar kans op slagen aanmerkelijk verhoogde. In feite suggereerde de krant dat Angela Rayner zonder onderbroek in de Commons zat.

Een en ander was de Mail naar eigen zeggen onder de aandacht gebracht door een parlementslid van de Tories, die het gebeurde vanaf de eerste rang kon gadeslaan. De aantijgingen leidde tot nationale consternatie en vooral woede. Hoe durfde de krant deze vrouw door het slijk te halen, die zich zo dapper uit de goot had opgewerkt. Er was algehele verontwaardiging over het vrouwonvriendelijke karakter van het verhaal. En men wilde vooral weten welk conservatief parlementslid dit op zijn geweten had.

Premier Boris Johnson bood Rayner in de Kamer namens zijn partij excuses aan, en verklaarde dat de schuldige zou worden opgespoord en gestraft. Hij deed dat zo grappig dat je eigenlijk al kon weten dat er iets niet klopte…

‘Ginger Growler’

Speaker Lindsay Hoyle – zelf kamerlid voor Labour – was wel bloedserieus en sprak van een grof schandaal dat niet alleen de reputatie van ‘honourable member’ Rayner in het geding bracht, maar die van het hele parlement. Hij ontbood de hoofdredacteur van de Mail on Sunday op zijn kantoor om de naam van het schuldige kamerlid bekend te maken. Die kwam overigens niet. Angela Rayner zelf deelde enthousiast in de verontwaardiging en sprak per tweet schande van het misogyne gedrag van de Tories.  Misschien had zij zich beter rustig kunnen houden…

Na de storm van kritiek begon het gevaarlijk te rommelen in conservatieve gelederen. Bepaalde parlementsleden leken wisten blijkbaar meer. Vier van hen verklaarden dat zij Rayner zelf ooit ordinaire grapjes hadden horen maken in het restaurant van het parlement, over het afleiden van de premier door hem een inkijkje in haar kruis te gunnen. Al snel daarna  dook ook nog een radio opname op uit januari, waarin Rayner lachend vertelde dat ze wel eens Sharon Stone nadeed om Boris Johnson uit zijn tent te lokken. Ze refereerde zowel aan de kennelijke reputatie van de premier als rokkenjager, als aan haar eigen ‘ginger growler’: plat Engels voor een roodharig vrouwelijk geslachtsdeel.

#Growlergate was geboren. Iedereen die dodelijk verontwaardigd was geweest over het verhaal in de krant stond min of meer voor gek, want achteraf bleek het te kloppen als een zwerende vinger. Rayner trok zich er verder niks van aan en bleef spreken over een ‘smear’ – zwartmakerij van de Conservatieven…

Bier en curry

Intussen begon een schandaaltje op te spelen waar Labourleider Starmer zelf bij betrokken was. Vorig jaar al circuleerden door een venster genomen foto’s van hem met een glas bier in zijn hand en mensen om zich heen. Dat was op het lokale kantoor van Labour in Durham, waar Starmer die dag campagne had gevoerd voor lokale verkiezingen. Die zou hij afgesloten hebben in gezelschap van partijgenoten met drank en voedsel, expliciet verboden op dat moment. De pers besteedde hier nauwelijks aandacht aan, hoewel het in dezelfde periode speelde als de gewraakte ‘feestjes’ op Downing Street 10. Daar raakten media en oppositie niet over uitgepraat. Zelfs toen Boris Johnson onlangs in India op staatsbezoek was, werd hij nog ondervraagd over partygate. Dit was een moment waarop de premier zeer tegen zijn gewoonte in op het punt stond zijn geduld te verliezen.

De kennelijke misstap van Keir Starmer stond op Twitter al snel bekend als #Beergate. Toen de bezorger van een Pakistaans restaurant verklaarde die avond voor maar liefst 30 personen curry te hebben bezorgd bij Labour in Durham, werd dat ook #Currygate.

De plaatselijke justitie verklaarde opmerkelijk snel dat er helemaal niks aan de hand was. Eén van de aanwezigen op het feestje bleek de hoofdofficier van Justitie in Durham te zijn, niet alleen een fanatieke Labour-fan, maar ook degene die zelf beslist wat wel of niet een justitieel staartje krijgt. Conservatieve parlementsleden drongen aan op verder onderzoek.

Volks politiek talent

Als Starmer naar #Beergate wordt gevraagd raakt hij steevast enorm geïrriteerd; een veeg teken. Dit was volgens hem toch echt iets heel anders dan wat Johnson allemaal voor verschrikkelijks had gedaan. Starmer was immers alleen maar aan het werk geweest, en waar maakte men zich druk over. Zei de man die een half jaar lang over #Partygate had doorgezeurd… Als klap op de vuurpijl bleek ook Angela Rayner in Durham te zijn gesignaleerd op de bewuste avond. Hoewel zij en Starmer dat eerst allebei ontkenden, was de bewijslast overtuigend. Misschien ben ik dat vergeten, zei Starmer toen maar.

Wie nu veronderstelt dat dit het politieke einde van Starmer en Rayner betekent, zou zich zeker wat betreft laatstgenoemde wel eens kunnen vergissen. Er zijn journalisten die haar nog altijd een grote toekomst toedenken, misschien zelfs als premier. Dezelfde journalisten wijzen op overeenkomsten tussen haar en Boris Johnson. Bijvoorbeeld wat betreft charisma, makkelijk praten in het parlement en uitstekende politieke instincten. Bovendien zijn ze beiden kampioen in het overleven van misstappen.

Angela Rayner heeft tenminste één kwaliteit die zowel de vorige Labourleider Jeremy Corbyn als de huidige leider totaal ontberen: ze voelt zich thuis onder het volk en heeft zichzelf daaruit opgewerkt. Tel haar bewezen politieke kwaliteiten daarbij op, en het feit dat ze meer belang hecht aan law and order dan aan woke flauwekul, en ze zou ver kunnen komen.

Misschien weten we meer na de gemeenteraadsverkiezingen van donderdag 5 mei. Het is natuurlijk geen toeval dat de misstappen van Starmer en Rayner net voor deze verkiezingen aan het licht kwamen…