Harry en Meghan op jacht naar het wereldrecord slachtofferschap

Harry en Meghan Sussex leken betrokken te raken bij een bizarre achtervolging door de straten van Manhattan. Waarbij prins Harry bijna hetzelfde lot ten deel viel als zijn iconische moeder, prinses Diana: ‘death by paparazzi’. Achteraf lijkt het allemaal heel erg mee te vallen… Was het misschien een voorgekookte realitysoap?

Het Nederlands kent ‘romantisch’ en ‘romanesk’, waarbij het laatste overdreven romantisch betekent: ‘zoals in een roman’. De graaf en gravin van Sussex, beter bekend als Harry en Meghan, hebben hun hele bestaan in de sfeer van het romaneske getrokken. Harry dweept met zijn moeder, prinses Diana, die vooral een icoon werd door haar tragische dood op de straten van Parijs. Samen met Meghan heeft hij het begrip slachtofferschap naar een nieuw niveau getild.

Een stel marketeers

Deze week kwam alles bij elkaar. Na een gala lieten Harry en Meghan zich dinsdagavond per taxi door New York vervoeren, geëscorteerd door enkele grote zwarte SUV’s vol veiligheidsmensen. Je denkt meteen: waarom zaten ze zelf niet in zo’n comfortabel voertuig? Het verhaal luidt dat ze verschillende keren van auto moesten wisselen om de zwerm paparazzi die hen op de hielen zat te misleiden. Foto’s van het duo zijn kennelijk nog altijd geld waard. Ook een raadsel: ze doen immers niks liever dan zich laten fotograferen.

De Sussexjes hebben wellicht marketeers in dienst die full time bedenken hoe ze nu weer in het nieuws kunnen komen. Eentje kwam met een mooi idee: een spectaculaire achtervolging door paparazzi in een grote Amerikaanse stad. Twee vliegen in één klap: beroemdheid en slachtofferschap bevestigd door feiten. En als bonus zou Harry op gelijke voet komen met zijn beroemde moeder, zonder er het leven bij in te schieten.

Opstoppingen

Het reclamegenie dat had bedacht dit in New York te laten plaatsvinden, moet waarschijnlijk naar ander werk uitkijken. Zoals uit den treure met spot wordt opgemerkt, behoort een achtervolging op hoge snelheid niet tot de mogelijkheden in downtown New York, gezien de eeuwige opstoppingen. Zeker niet eentje die ‘wel twee uur duurde en bijna verschillende dodelijke ongelukken veroorzaakte’, zoals de woordvoerder van het duo liet weten. De graaf en gravin waren ‘gegijzeld door agressieve paparazzi en nog nooit zo kwetsbaar geweest – Meghan had zelfs gehuild van angst.’

Dat klopte niet met wat het agentschap van de paparazzi vertelde. Er zou nog een uitgebreid onderzoek naar hun gedrag worden ingesteld, maar verschillende fotografen hadden al verklaard door Meghan glimlachend te zijn toegezwaaid. En voor zover zich überhaupt gevaarlijke situaties hadden voorgedaan, waren die vooral veroorzaakt door de beveiliging van het stel. Die zou met bakbeesten van auto’s tegen het verkeer in zijn gereden en straten hebben geblokkeerd. Tot er uiteindelijk zelfs een paar van hen door de politie werden aangehouden.

Gelijkenis met Parijs?

Misschien was er opnieuw een chauffeur dronken, zoals 26 jaar geleden bij het fatale ongeval van prinses Diana. De analogie met dat drama in de Pont de l’Alma tunnel dringt zich op, maar niet als de PR-stunt die Harry en Meghan in hun hoofd leken te hebben.

Er is nog altijd volk op de been dat urenlang achter hekken op het trottoir wil wachten om een glimp van hen op te vangen. Ook dinsdag, toen ze vanuit een theater in de auto stapten, stond er volk te juichen – laten we aannemen geen figuranten. In Engeland zou overwegend boegeroep klinken, alleen al daarom blijft de familie liever in de VS. De trouwe bewonderaars in New York zullen een traan hebben weggepinkt toen ze achteraf hoorden dat zij bijna de laatsten waren geweest om het duo levend te aanschouwen.

De al dan niet virtuele overeenkomsten tussen deze nacht en die van 26 jaar geleden werden aanvankelijk braaf gepapegaaid door  media als de BBC, CNN en de New York Times. Zij wijten de wrijving tussen het duo en het Engelse koningshuis nog altijd aan racisme binnen dat koningshuis. Aan de algehele weerzin tegen vooral Meghan in Engeland zou institutioneel racisme ten grondslag liggen. De BBC lijkt zelfs speciaal royalty-watchers in dienst te hebben om de wreedheden te verslaan waaraan mevrouw Markle door de Windsors nog steeds wordt onderworpen. Ook nu spraken die er schande van dat noch koning Charles noch kroonprins William iets van zich hadden laten horen na deze bijna-dood ervaring van Harry en Meghan.

Whoopi Goldberg noemt het voorval ‘bullshit’

Maar zelfs actrice Whoopi Goldberg, een echte Sussex-fan, liet ze deze keer vallen in haar goed bekeken ultrawoke talkshow The View.

‘Whoopi calls bullshit on Harry, Meghan car chase: doesn’t work in New York’ luidde het. ‘Ze hebben het verzonnen, die achtervolging, zegt Whoopi. Zo werkt dat namelijk niet in New York.’ Ook Eric Adams, alweer bijna anderhalf jaar burgemeester van New York, zei een ‘twee uur durende wilde achtervolging in New York’ moeilijk te kunnen geloven gezien het gebruikelijke verkeer. En er van de politie ook niets van te hebben meegekregen. Die sprak wel over een ‘uitdagende beveiligingssituatie’. ‘Maar,’ had Adams er welwillend aan toegevoegd, ‘zelfs een achtervolging van tien minuten kan natuurlijk al gevaarlijk zijn in New York.’

Ere wie ere toekomt: de New York Times sleepte weliswaar in de titel al prinses Diana er met de haren bij, maar relativeerde de gebeurtenissen toch nog in het artikel zelf, door ze ‘gecompliceerder dan gedacht’ te noemen, ‘nu er meer details naar voren komen…’

Het grote voorbeeld

De Franse filosoof René Girard schreef in 1961 ‘Mensonge Romantique et Vérité Romanesque’ – romantische leugen en romaneske waarheid. Daarin stelt hij, kort samengevat, dat mimetische begeerte – ‘nabootsend verlangen’ naar wat iemand anders heeft en jij niet, de grote drijvende kracht is van veel romanfiguren. Girard noemt onder meer Don Quichot, die vergeefs in alles zijn grote voorbeeld wil nadoen, de nobele dolende ridder en romanfiguur Amadis van Wales.

In een stuk op Doorbraak over zijn autobiografie ‘Spare’ noemde ik prins Harry al niet toevallig de ridder van de droevige figuur, een bijnaam van Don Quichot. Ook hij lijkt zijn leven te leiden in onverzadigbaar verlangen naar het slachtofferschap van zijn moeder. Wat zijn vrouw Meghan probeerde te overtroeven, door zichzelf tot algehele verontwaardiging te vergelijken met Nelson Mandela.

Taxichauffeur Sukhcharn Singh van de Yellow Cab bij wie Harry en Meghan om onduidelijke redenen dinsdag ook nog waren ingestapt, zei alle ophef enorm overdreven te vinden. De weg was even versperd geweest door een vuilniswagen, waarop wat paparazzi foto’s hadden genomen door de ramen. Zijn passagiers waren ‘nerveus’ geworden maar gevaar was er volgens Singh nooit geweest, laat staan ‘bijna-dodelijke aanrijdingen’.

Punt van verzadiging

Het ziet ernaar uit dat de Sussexjes deze keer buiten de waard hebben gerekend. Er wordt gezegd dat ze de hele nacht overstuur zijn opgebleven, televisiekijkend om te volgen wat er werd bericht over hun vreselijke ervaring. In Engeland bestaat bij veel media al lang een punt van verzadiging wat betreft het stel. Dat zij de recent overleden en immens populaire koningin Elisabeth meer dan eens hebben geschoffeerd, zal het Britse publiek ze nooit vergeven. Maar nu bleken ook de meeste Amerikaanse media toch wel sceptisch. Zelfs degenen die normaal gesproken achter het duo aanhobbelen.

Wat er die dinsdagavond gebeurde lijkt het meest op een in scène gezette aflevering van een realitysoap. Misschien gaan we het nog op Netflix terugzien. Maar wat er uiteindelijk werd achtervolgd door de straten van New York, was het wereldrecord slachtofferschap. Niet door paparazzi, maar door Harry en Meghan zelf.