Het ABC van de 21ste-eeuwse optimist
Deel 4
diversiteit
foto © Wallpaper Flare
Om de broeihaarden van de pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag deel 4 van het ‘ABC van de 21ste-eeuwse optimist’.
G: Godsdienst
Godsdienst leek iets uit vervlogen tijden zoals het ganzenrijden of het duivenmelken. Maar mensen hebben er nu eenmaal behoefte aan, zoals ze behoefte hebben aan zout op hun frietjes of aan opwaaiende zomerrokjes. Allemaal heel begrijpelijk, want het leven in de 21ste eeuw bezorgt veel stress. Steeds efficiënter proberen we te genieten. Maar dat genieten kan altijd beter en authentieker.
Godsdienst plooit de tijd open als een kerstkaart met een uitvouwbaar stalletje en kribbe. Wie ben jij dat je de mensen die troost zou ontzeggen? Jezus en Marx zijn al lang dood en er bestaan schadelijkere drugs. En zijn die minaretten in de stedelijke skyline niet mooier dan de spiegeltorens van de financiële moloch?
Een Godsdienst is prima, zolang hij zich niet al te veel met politiek bezighoudt. Laat duizend heilige boeken bloeien. Dat wisten de Romeinen al en die hebben het toch vrij lang uitgezongen. Verlichtingsfundamentalisme stinkt naar sigarenrook en dat kan ook gevaarlijk zijn. Het pakt op uw adem. Men krijgt er maagzweren van en zelfs breinkanker.
Of men wordt er scheel van. Kijk maar naar die geile viespeuk van een Salman Rushdie met zijn opgezwollen vissenogen en zijn duivelse verzen waarmee hij naar zijn dosis maagden en fotomodellen hengelt. Hoeveel heeft de puberale aanstellerij van die harige hobbit de gemeenschap al niet gekost? Zijn er door diens verlichtingsfundamentalisme ook al niet vele mensen gestorven, ergens, ooit…?
H: Hoop
Alles komt goed. Het is waar dat je soms een beetje wanhopig wordt. Waar moet het naar toe met de wereld en met de kinderen die nu geboren worden? Wat is hun erfdeel: een rubberbootje? Een land zonder schatkist en koning? Zonder huismussen en bonte gaaien?
Maar dan berisp je jezelf. Zo mag een mens niet denken. Dat kan men de kinderen van morgen niet aandoen. Elke tijd heeft zijn problemen. Vroeger hadden ze geen riolen, zelfs geen wifi. Stel je voor! Elk mens wil het beste voor zijn kinderen en voor zijn huisdieren. We kopen nu scharreleieren met de verlossende bio-stempel in de supermarkt. Kerken openen hun poorten voor vluchtelingen uit het Oosten. Zelfs vrouwen leiden een eigen leven. We zijn allemaal mensen geworden. De Koude Oorlog is voorbij. Kernwapens roesten in de spelonken van ons verleden. Alles komt goed. Het duurt alleen even voor de oude gedachten sterven of op brugpensioen gaan.
Vroeg of laat worden ook de Joden dat armworstelen met die arme, weerloze Palestijnen moe. Waarom? Alleen maar om biologische olijfbomen uit hun droge aarde te rukken en er enkele spuuglelijke Amerikaanse bungalows op te trekken? Met een ietwat druk op die Joden, die na de Holocaust soms een beetje hondsbrutaal en overmoedig geworden lijken, komt ook dat wel goed en kan die verschrikkelijke muur tussen de Joden en Arabieren voorgoed gesloopt worden; op enkele stukken na die kunnen dienen als toeristische bestemming, zoals Auschwitz honderdduizenden toeristen lokt. Misschien als tewerkstellingsproject voor jonge Palestijnen: Intifada-tours met bubbelbad – daar vinden we vast Europese subsidies voor.
Bescheidenheid is de sleutel tot vrede en hoop. Onze waarheden zijn uiterst relatief. De erfzonde is ieders deel. We moeten geen nieuwe muren bouwen, maar conferentiezalen van leem en stro. En uiteindelijk geloven in de mens zelf die alleen in slechte omstandigheden gemeen en agressief wordt. Zoals kinderen die zien dat iedereen rond hen een IPhone heeft, behalve zijzelf. Dan kan je toch ook niet verwachten dat zij bij zo’n aanfluiting van hun universele kinderrechten braaf en stil blijven toekijken? Of is het beter dat zij alles opkroppen tot het te laat is en ze voor het oog van de webcam andere kinderen of hun huisdier in brand te steken?
Chris Ceustermans is een veertiger die ooit van zijn pen leefde als journalist bij onder meer De Morgen. Na andere wegen te hebben verkend, keerde hij terug naar zijn oude liefde: de literatuur. Op Doorbraak pleegt hij af en toe een stuk over dingen die in de eenzijdige media te weinig aan bod komen. 'Ni dieu, ni roi, ni maître', blijft zijn motto, al lijkt dit voor de meeste zelfverklaarde 'links weldenkenden' al lang vergeten.
Hoe de Britse democratie Boris Johnson verteert en de darmen van de auteur door camera’s worden doorploegd. Ons lichaam, dat weet wat.
Amerikakenners Roan Asselman en David Neyskens bespreken de actualiteit aan de overkant van de oceaan.