Het ABC van de 21ste-eeuwse optimist

In deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag deel 8 van het ‘ABC van de 21e-eeuwse optimist’.

S: Seks

Seks kan heel vermoeiend zijn wanneer je er niet in getraind bent, net zoals fietsen of stofzuigen. We kunnen wellicht lang en gelukkig leven zonder ook maar één keer te stofzuigen. Bij seks ligt dat moeilijker. Een robot kan perfect voor ons stofzuigen, maar ondanks verdienstelijke pogingen moeten we voorlopig voor onze seksuele huishouding niet op robots rekenen. Nee, seks is menselijk. Een universeel mensenrecht zelfs, zoals onderwijs, voeding en onderdak.

Het is belangrijk dat iedereen toegang krijgt tot seks en op de hoogte is van het functioneren ervan. Daarom is het nodig om seks, zoals duurzame ontwikkeling en het leren appreciëren van superdiversiteit in alle aspecten van de opvoeding wordt geïntegreerd. Geen poppen zonder geslachtsorganen en diverse huidskleuren, geen gescheiden klaslokalen of zwembaden — tenzij voor bepaalde religies, want ook de vrije godsdienstige opvoeding is een onaantastbaar mensenrecht.

Democratisering van seks

Een enorm probleem voor de nieuwe Belgische Regering blijft de democratisering van seks. Niet iedereen blijkt dezelfde toegang tot seks te hebben. Zoals altijd is de vrije markt weinig rechtvaardig. Vraag en aanbod lopen en slapen niet samen. Marktinformatie is niet perfect gespreid en lokale schaarste is gekend, ondanks democratische doorbraken zoals Tinder-apps. Grote seksuele ongelijkheid en zelfs segregatie dreigt te ontstaan. Dit leidt onder meer tot een lagere levensverwachting en een hoge telefoonrekening en cholesterolwaarde voor hen die weinig of geen toegang hebben tot seks.

Op korte termijn worden door de ter zake erg deskundige dr. minister F. Vandenbroucke maatregelen overwogen zoals het fiscaal aftrekbaar maken van abonnementen op pornosites en erotische massages. Over de maatregelen om deze ongelijkheid op langere termijn weg te werken buigt zich een interministeriële werkgroep met de negen Belgische ministers van Gezondheid en een schare ministers van Onderwijs en Gelijke Kansen. Een doorbraak lijkt nog niet in zicht, maar iedereen is ervan overtuigd dat het nodig is dat wij met dit knellend maatschappelijk gegeven zo snel mogelijk klaarkomen.

T: Taboe

Taboes zijn dingen waarover niet kan gepraat worden. Dat is nooit goed. Dat leidt alleen maar tot obsessief neuspeuteren en ramen zemen. Vele taboes zijn godzijdank gesneuveld. Traag maar zeker worden we moderne mensen; misschien zelfs even modern als de Hollanders. In een vorige eeuw was seks een van de belangrijkste taboes. Dat probleem is grotendeels opgelost. Kleine verbeteringen kunnen nog worden doorgevoerd. Zo blijkt seks voor plus-zeventigjarigen nog altijd moeilijk bespreekbaar, ook in de media en films. De vraag is waar de grens trekken tussen dat wat al dan niet aanvaardbaar is.

Zo bestaan er burgers die nooit seks hebben, zelfs al hebben ze zich tot paartjes gevormd. Moet men aan zulke extreme praktijken aandacht besteden? Gaat dit onze gezonde jongeren niet in de war brengen net nu  ze eindelijk, na de vele jaren van opgelegde social distancing, geleerd hebben hoe natuurlijk en zelfs noodzakelijk seks is voor een normale ontwikkeling? En hoe kan onze openbare omroep zo’n thema’s op een spannende en prikkelende manier in beeld brengen?

Om onze jeugd niet in de war te brengen, zal onze federale regering na rijp beraad en vele nachtelijke kijksessies die films waarin doorgedreven aseksualiteit aan bod komt, van een waarschuwingsteken ‘+ 21 jaar’ voorzien. (Indien deze maatregel niet het verwachte resultaat zou opleveren, houdt de regering de maatregel achter de hand waarbij elke langspeelfilm een minimum aantal seksscènes moet bevatten.)

U: USA

Ooit waren de Verenigde Staten het land van de hoop en de toekomst. Schip na schip volgeladen met poor huddled masses vertrok naar het nieuwe continent waar mensen dromen mochten hebben en waar iedereen kansen kreeg, al was het soms een generatie wachten tot die droom werkelijkheid werd. Openheid en migratie maakten van de USA het meest succesvolle land ter wereld. God’s own country.

Hun succes maakte de Amerikanen arrogant en kortzichtig. Zelfs de hippies konden daartegen, ondanks al hun goede wil, niets beginnen en besloten daarom maar om hightechbedrijven op te richten. De Yanks sloten hun grenzen. Ze begonnen ruzie te zoeken met landen als Irak, Afghanistan en Iran.

Pas op, in Amerika bouwt men, dankzij de hippies, nog steeds mooie bedrijven. Zoals het democratische en duurzame Apple, met gedreven humanisten. Of Facebook, dat ons allen dichter bij elkaar brengt en kosten noch moeite spaart om negativiteit en haat te neutraliseren. Elektrische auto’s rollen er bij duizenden van de band. Maar zullen al die hoopgevende ontwikkelingen voldoende zijn om de schade door ondemocratische cowboys zoals Trump te compenseren? Om ervoor te zorgen dat de zwarte mensen beter behandeld worden. Dat uitwassen zoals de conflicten met landen als Iran of China worden overstegen?

Verzoenend Europa

Gelukkig trapt Europa niet in die val. Wij blijven verzoening zoeken, dankzij open figuren zoals moedertje Merkel. Om met landen als Iran tot een vergelijk te komen. Om tot elke kost de vrede in onze tijden te bewaren. Niet in de val trappen van gesloten grenzen of het afblokken van handel met een dynamische tijger als China. Praten en empathie tonen, dat zijn de recepten van de 21e eeuw. Erdoğan en Poetin zijn ook maar mensen die ’s nachts krijsend wakker schieten door nachtmerries. Bijvoorbeeld over een poedelnaakte Merkel die op Trumps rug met wijd open armen en benen en vervaarlijk zwiepende borsten uit de Middelbare Zee oprijst — zonder mondmaskertje dan nog!

Ooit zullen die agressieve Verenigde Staten tot inkeer komen en weer komen aankloppen, als een verloren zoon, al dan niet na een nieuwe 9/11 die hen dwingt om in de spiegel te kijken. En wij zullen, verdraagzaam als we zijn, onze deur openen en een stoel bijschuiven aan de eettafel zoals we dat voor iedereen doen.

Deel 8 leest u hier.

Deel 7 leest u hier.

Deel 6 leest u hier.

Deel 5 leest u hier.

Deel 4 leest u hier.

Deel 3 leest u hier.

Deel 2 leest u hier.

Deel 1 leest u hier.