Het ABC van de 21ste-eeuwse optimist

In deze moeilijke tijden geven vele burgers zich over aan negatieve gedachten die erg besmettelijk blijken. Om de broeihaarden van deze pandemie te bestrijden gaf de Europese Commissie, directie Vrije Woord, de opdracht aan de Belgische Optimistische Unie om verkeerd begrepen concepten toe te lichten. Vandaag het slot van het ‘ABC van de 21^e-eeuwse optimist’.

V: Vlaanderen

Een vlakke land dat Vlaanderenland. Het land van Streuvels’ Vlasschaard en dronken boerenbruiloften. Krampachtig op zoek naar een identiteit zoals iedereen die in zijn jeugd meer oorvijgen dan schouderklopjes kreeg. Aan schouderklopjes doen Vlamingen even weinig als aan praten. Da’s voor die Hollanders of lieden die niet weten wat écht werken is!

Omdat de Vlamingen hun talent voor oorlog voeren wegens gebrek aan manschappen en goedendags niet konden ontplooien en jarenlang in het nieuw samengestelde Belgische gezin amper hun taal mochten spreken, specialiseerden ze zich in wroeten & ploeteren. Zolang het maar de eigen modder en mest is. Nestgeur kleeft sterker dan woorden. Zeker in een taal die zichzelf niet verstaat. Zelfs de Hollanders breken zich het hoofd over de vraag of de Vlaming wel Nederlands spreekt. ‘Die freemde fogel van een Tom Lanoye, segt-ie-nou “hoor” of “hoer”…?’ Voor de goede vrede ondertitelen ze op de Nederlandse televisie Vlaamse gasten toch maar.

Dan beter zwijgen. De Vlaming voelt zich veiliger in het gezelschap van autisten met hoofdtelefoons dan tussen keeskoppen die proberen een gesprek te voeren; vragen hoe het met je gaat. Nondéju, wat willen ze toch van mij, kust mien klute… Gedeeld autisme als maatschappelijk project, blok tegen blok, hand in hand. Vlamen: het lijken wel Berbers uit Borgerhout, maar dan op mute-stand.

Toch zullen we dit verdriet van Vlaanderen te boven komen. Niet dat Vlamingen ooit een echte, eigen taal zullen beheersen. Wel dat ze in staat zullen zijn om zonder ondertiteling of gebarentolk contact te leggen. Alle hoop is gevestigd op de jonge generatie die aangemoedigd wordt om haar mening te formuleren, misschien zelfs naar die van anderen te luisteren. De Vlaming wordt nu vanaf de peuterschool in contact gebracht met culturen waarin men gelooft in de eigen taal, soms zelfs iets nogal luidruchtig. Niemand is perfect. Het duurt soms generaties voor trauma’s overwonnen worden. Ooit zal de Vlaming praten en vragen leren stellen. Zich losrukken uit het drijfzand van het verleden. Doet het er dan toe in welke taal hij zijn ziel uitstort: ‘Excuseer! Doe mij maar gewoon mayonaise…’

X: Xenofobie

Ziekte waarvoor witte mensen gevoelig lijken. Groepen witte mensen kunnen hiervoor immuun gemaakt worden dankzij vroegtijdige inenting door inclusief en superdivers onderwijs. Door blootstelling aan mensen met andere huidskleuren zoals gebeurt in warme en menslievende wijken als Borgerhout of Molenbeek. Wanneer preventie niet helpt, is krachtig ingrijpen aangewezen. Besmette burgers worden best lange tijd in quarantaine gezet bovenop de mast van de VRT/RTBF. (Kielhalen kan later nog.)

Y: Yoga & yoghurt

Belangrijke hulpmiddelen voor de hedendaagse mens opdat onze spijsvertering de rijke variëteit aan meningen en beelden die ter beschikking worden gesteld kan verteren. Met een positieve ingesteldheid en een gezonde levenswijze kunnen de meeste maatschappelijke spijsverteringsproblemen worden voorkomen.

Z: Zinloos & zinvol geweld

Onze samenleving wordt almaar diverser. Die rijkdom proeven we alle dagen. Al die smaken en mogelijkheden kunnen mensen stress bezorgen. Zo veel beslissingen die moeten genomen worden, al vanaf het ontbijt: speltbrood of tarwe, rogge of gewoon zevengranen of toch maar een Frans brood met Duitse zonnebloemenpitten? Of een Turks roggebrood van bij de Koerd? Je zou voor minder in de war geraken, zeker zij met een minder open en avontuurlijke geest. En dan moet je het broodbeleg nog kiezen…!

Dat bij sommigen dan de stoppen doorslaan wanneer een gestresseerde buschauffeur hen naar een vervoersbewijs vraagt, kan niet verwonderen. Natuurlijk blijft het onaanvaardbaar wanneer jongeren een conducteur of een brandweerman kreupel trappen. Zo’n zinloos en moeilijk te begrijpen geweld valt niet goed te praten, net zoals het in brand steken van vuilnisbakken of peuterscholen.

Toch is het goed om er af en toe bij stil te staan hoe ingewikkeld en stresserend onze samenleving is voor hen die zo hard achtergesteld worden dat ze amper het abonnement voor hun gsm en fitnessclub kunnen betalen. En dan zijn er nog die monsterachtige, geradicaliseerde cartoonisten die overal op de loer liggen. Hoe onbegrijpelijk al die gewelddaden ook lijken, we mogen nooit vergeten dat het een noodkreet voor meer empathie is.