JavaScript is required for this website to work.
post

Het Autosalon, altijd een belevenis

Enkele antropologische weetjes vanwege uw mobiliteitsexpert

ColumnJohan Sanctorum20/1/2019Leestijd 2 minuten

foto © Reporters

Zopas opende het Brusselse Autosalon weerom zijn traditionele deuren, met de al even klassieke monsterfiles rond de Heizel, en onder toeziend oog van Prins Laurent, notoire liefhebber van gezwinde bolides, wiens armtierig budget voor een flink deel aan snelheidsboetes wordt gespendeerd. Waardoor die dotaties toch weer voor een deel naar de staatskas terugvloeien, leve de flitspalen. Maar wat zegt ons het …

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Zopas opende het Brusselse Autosalon weerom zijn traditionele deuren, met de al even klassieke monsterfiles rond de Heizel, en onder toeziend oog van Prins Laurent, notoire liefhebber van gezwinde bolides, wiens armtierig budget voor een flink deel aan snelheidsboetes wordt gespendeerd. Waardoor die dotaties toch weer voor een deel naar de staatskas terugvloeien, leve de flitspalen.

Maar wat zegt ons het feit dat dit Autosalon weer een reusachtig succes wordt, en dat de kijkcijfers voor de F1-wedstrijden (uiteindelijk niks anders te zien dan voorbij snorrende luidruchtige zeepkisten) ook uit de pan swingen? En dat in een tijd van klimaatvoorspellingen, allerlei rampscenario’s die passeren, moslimterreur, hellhole, een regering in aflopende zaken, het licht dat uitgaat (zelfs op het Autosalon!), KSC Lokeren in degradatiemodus? Wel, er is een verband.

In tijden van grote onzekerheid en dreiging ontwikkelt de mens grosso mode twee strategieën die ook in de natuur zeer gangbaar zijn: zich verstoppen of vluchten. Het eerste leidt tot het welbekende camouflagegedrag, coconisering, ergens in kruipen, liefst een stevig pantser, en wachten tot de storm voorbij is. Het tweede gedrag is daaraan tegengesteld: zo hard mogelijk weglopen, een activiteit waarvoor de welbekende adrenaline wordt aangemaakt. Vindt men een vehikel dat sneller gaat dan de mens loopt, dan is dat uiteraard te verkiezen.

Reporters
Nu is de auto de wonderbaarlijke synthese van beide strategieën: een metalen cocon op wielen. Daarom ook dat de SUV’s zo in trek blijven: snelle karossen met de allures van een onkwetsbare tank. Het Autosalon is dus een expo van tuigen die bescherming bieden én een mogelijkheid om zich uit de voeten, pardon, uit de wielen te maken. Waarheen? Dat is een goeie vraag. Alle autoreclames bieden mooie plaatjes van snelle bolides op een vlekkeloos asfalt in bergen, aan de zee, een paradijselijke omgeving. Begin maar te zoeken, want die plekken worden schaarser met de dag.

Maar de tuftufclub Febiac zal het een zorg zijn: handelen in dromen is niet verboden, en klap op de vuurpijl: zo’n gezwinde automobiel is ook het ideale middel om echt van alle problemen verlost te geraken door aan 120 per uur (sneller mag niet) tegen een boom te knallen. Kies uw zelfmoordwapen uit tegen salonvoorwaarden, ja, er zijn best wel wat morbide trekjes aan dit jaarlijks door het Koningshuis gehonoreerde evenement. Vandaar het wederkerig sarcasme van uw vaste mobiliteitsexpert.

Geniet er nog van: 97ste Brussels Autosalon, van 19 tot 27 januari, in tien paleizen. Wegens #MeToo geen halfnaakte babes meer op de motorkap, maar toch nog montere maagden die de snelle man naar zijn doodsuur en aansluitend Walhalla vergezellen. Sommige mythes zijn echt onsterfelijk.

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Meer van Johan Sanctorum

Het tumult na de lokale verkiezingen legt een aanslepend democratisch deficit in Vlaanderen bloot. Het cordon blijft het grote pijnpunt.

Commentaren en reacties