‘Het interview sloeg in als een bom’

Een hele tijd weigerde ik hardnekkig te klikken op nieuwsberichten over Harry en Meghan, het prinselijk koppel dat de deur van Buckingham Palace achter zich had dicht gegooid. Het leek me eerder iets voor de tabloids en onze boekskens. Maar ik moet mijn onverschilligheid bijstellen, mede dankzij het uitstekende artikel van Harry De Paepe: dit is wereldnieuws, beste mensen.

Stel u maar eens voor, en ik vat samen voor wie al die tijd op Mars heeft vertoefd: prins Harry, de jongste zoon van prins Charles en Diana Spencer, is getrouwd met (halfbloed) actrice Meghan Markle. Ze vonden hun draai niet zo bij de Windsors, besloten vorig jaar het koningshuis vaarwel te zeggen en gingen in ballingschap naar het exclusieve Santa Barbara, nabij Los Angeles.

In dat optrekje van twaalf miljoen euro, met negen slaapkamers, zestien badkamers, een bibliotheek, sportschool, tennisveld en gameroom, komt de in de VS iconische sensatiejournaliste Oprah Winfrey een interview van het koppel afnemen. Onderwerp: het ‘racisme’ van de Britse royals. Gezien Meghans moeder zwart is, heeft hun kindje Archie een kwartje Afro-bloed, en daar zou binnen de koninklijke familie ‘iemand’ (we komen niet te weten wie) een opmerking over gemaakt hebben.

Je gelooft het niet: vier uur aan een stuk mekkeren de gevluchte prins en de hertogin (die titel kreeg ze cadeau op hun huwelijk) over het onrecht dat hun is aangedaan, het racisme in de media ook rond haar figuur, de wanhoop, het verdriet, de zelfmoordplannen (!) van Meghan, die als een volleerde actrice échte tranen produceert. Naar het schijnt heeft de VRT 60.000 euro betaald voor de uitzendrechten in Vlaanderen, en liet daarmee commerciële zenders als VTM kansloos achter zich.

Woke celebrities

Voor alle duidelijkheid: dit is goed uitgekiende marketing. Het echtpaar wil zich in de media lanceren als hoofdfiguren én producers van programma’s rond familie, kinderen, tolerantie en antiracisme (uiteraard). Zeg maar de Pfaffs en de Planckaerts, maar dan met zes nullen erachter. Meghan tekende al een meerjarencontract bij Netflix, goed voor 100 miljoen dollar.

Het is dus kassa bij deze verschoppelingen. Met het forse trekpaard Oprah Winfrey van voor, slagen ze erin politieke correctheid te vermarkten en daarin heel het media-universum te betrekken. Dat is geniaal bedacht: wokeness binnen het celebrity gebeuren. Komaan zeg, wie huilt niet van woede, alleen al bij de gedachte dat ‘iemand’ een opmerking zou hebben gemaakt over de huidskleur van dat kindje. Waar is de tijd dat ze met enige consternatie naar mijn flaporen keken op familiebijeenkomsten, had ik toen maar Oprah gebeld.

De levenslange familiesoap gaat dit keer niet alleen meer over rijkdom en glitter, maar ook over mensen met de juiste kijk op de maatschappij en de wereld, in tegenstelling tot de verzuurde mummies die Buckingham Palace bevolken. Geruchten dat de hertogin/drama queen haar personeel als uitschot behandelde, doen even niet ter zake. Evenmin het feit dat het koppel zich inzet voor het klimaat én het ganse jaar door in een privéjet rondtoert.

‘Het interview sloeg in als een bom’ lezen we nu overal. Mijn trommelvliezen tuiten er nog van. Vijftien jaar na de dood van mediafilosoof Jean Baudrillard en zijn theorie van het simulacre, het verschijnen van ‘Flat Earth News’ (Nick Davies) ongeveer even lang geleden, en mijn eigen bescheiden bijdragen inzake mediakritiek, blijven gebakken luchtbommen ontploffen, ook in de zogenaamde kwaliteitsmedia.

Misschien ligt het aan de ongelooflijke coronamoeheid op deze aardkloot, dat de wedervaren van Harry en Meghan wereldnieuws werden. Een verhaal op tijd en stond, dat moet kunnen. Zo lang u maar niet denkt de mainstream pers kwalitatief ook maar één millimeter boven de sensatiepers uitstijgt. Onze publieke omroep legt de lat, andermaal.