Het is weer voorbij die mooie zomer

Als politiek cartoonist en microbrouwer kent Erwin Vanmol het politieke bestel en de horeca als geen ander. Donkere onweerswolken verzamelen aan de horizon. De toekomst van de volkscafés, restaurants en de toeleverende sectoren ziet er volgens hem allesbehalve rooskleurig uit.

De aangekondigde dood van de volkscafés

Van alle mismeesteringen, en er waren er wel wat in deze coronaslapstick, is de heropening van de horeca veruit de grootste miskleun. Wie dit als slim beleid kan verkopen kan even goed loden valschermen slijten.

Ik brouw bier en ik lever aan de horeca. Daardoor weet ik dat een zomer gemaakt wordt van april tot oktober. Daartussen liggen de maanden waarin mensen het er van nemen. Daarna verkoop je beduidend minder. Anders dan in een klerenwinkel (die broek moet je toch kopen) is elk moment dat een klant geen bezoek bracht aan de horeca, een verloren inkomst. Die klant komt morgen niet terug om twee ijsjes te eten. Die klant komt ook niet na drie maand terug om 20 liter bier in één keer binnen te kappen. Byegones are byegones in dit geval.

Weg beleving!

Maar soit, daar gaat het niet over. Waar ik me ongelofelijk kwaad over maak, zijn de voorwaarden waaronder de horeca de deuren opnieuw kan openen.

Met één persoon aan één gerecht werken? Echt? Hebben de gezagsdragers en experten ook maar enige notie hoe een keuken werkt? Eten op de tafel afleveren als een meeneemmaaltijd? Weg beleving!

De maatregelen voor de café’s zijn mogelijk nog debieler. De eerste cafébaas die een veroordeling oploopt wegens niet registreren van zijn klanten, kan meteen de Europese GDPR-regels inroepen. Ook hier botst het systeem op de wensdroom van mensen die het systeem vertegenwoordigen, maar niet voldoende kennen.

Capaciteit gehalveerd

Er mag enkel nog zittend geconsumeerd worden. Een pintje drinken aan de toog is verleden tijd. Tafels moeten op 1,5 meter van elkaar. Ook in een volkscafé. Hierdoor wordt op veel plaatsen de normale capaciteit gehalveerd of zelfs herleid tot een derde. En daarbij stopt het niet. Wanneer er vier mensen aan een tafel kunnen plaatsnemen, en er waait opeens een eenzame fietser of een echtpaar zonder kinderen binnen, dan blijft de bezettingsgraad razendsnel verder dalen, want bubbels mogen zo maar niet gemengd worden. Hoe minder stoelen er bezet zijn, des te minder inkomsten in het laatje. Tafeltjes uiteenschuiven is geen optie, want dan komt de anderhalvemeterregel opnieuw in het gedrang.

Naast frisdranken, warme dranken en bieren serveren krijgt de cafébaas of –bazin er nog een aantal taken bij. De ingang moet voortdurend in het oog gehouden worden om nietsvermoedende klanten er vriendelijk maar kordaat op te wijzen dat de capaciteit bereikt is. Om de haverklap moet iedereen zijn handen desinfecteren, want borden afruimen en dan direct dranken serveren is uit den boze. Eerst klonk het dat glazen wassen met detergent in lauw water niet meer mocht. Glaswerk en tassen moesten na ieder gebruik in de afwasmachine bij meer dan 60 °C. De dag erna was dat weeral niet meer nodig.

Afvalberg

Je zal als horecamens ondertussen maar al een afwasmachine besteld hebben. Men kan ook opteren voor kartonnen of plastic bekers voor eenmalig gebruik. Wees ervan overtuigd dat het dan binnen de kortste keren opnieuw klachten regent over de toename van de afvalberg. De uitbaters moeten tafels en stoelen na het vertrek van de gasten ontsmetten, alvorens nieuwe gasten er mogen plaatsnemen. Idem dito met de wc-bril na elk toiletbezoek.

Mensen aanwerven om die taken op te nemen? Het is niet iedereen gegund. Met minder dan de helft van de normale inkomsten lukt dat niet. Misschien wanneer de prijzen op de kaart verdubbelen. De voorwaarden voor de heropening van de horeca zorgen ervoor dat de cafébaas of -bazin met één hand op de rug gebonden wordt. Zo kan hij of zij onmogelijk pinten tappen.

De pest of de cholera

Een paar maanden was de afspraak dat we onze ziekenhuiscapaciteit, en die van intensive care in het bijzonder, niet gingen overbelasten. Die klus hebben we allemaal samen mooi geklaard. De curve bleef mooi onder de gevarengrens. De huidige maatregelen vernietigen ons economisch en sociaal weefsel. Ontneem de horeca niet de mogelijkheid om horeca te zijn. Gooi alles open. Of hou alles toe. Nu is het voor vele restaurant- en caféuitbaters kiezen tussen de pest en de cholera.

Ofwel de deuren verlieslatend openen ofwel ze gesloten houden en zonder enig inkomen komen te vallen. De steunmaatregelen worden namelijk geschrapt wanneer horeca-uitbaters niet opendoen. Geef dan gewoon toe dat het geld op is en dat je het ook niet meer weet.

Miserie

Ofwel doe je open en open is open ofwel betaal je de steunmaatregelen door. Men verplicht horecamensen om open te doen. Op die manier sust men de publieke opinie maar ondertussen duwt men de café- en restaurantuitbaters nog tien keer dieper in de miserie.

De schade zal niet te overzien zijn. Voor onze brouwerijen en de logistieke sector is het een tragedie. Voor de werkgelegenheid in de sector een menselijk drama. Vele horecazaken zullen overkop gaan. Het gros van de volkscafés dreigt onherroepelijk te verdwijnen.
Daarna kan de regering dan starten met projecten, waar enkel marketeers van rijk worden om het sociale weefsel tevergeefs te herstellen.

Hij is bijna voorbij die mooie zomer.