Het ontslag van Wouter Beke is een fout signaal

CD&V is in crisis. Maar is het hoofd koel houden dan niet beter dan ontslag te nemen ‘om de partij zuurstof te geven’? CD&V is ten prooi aan irrationele wanhoop. Een fraai beeld van de politiek is dat niet.

Ontslag

Het ontslag van Wouter Beke (CD&V) als Vlaams Minister is geen goede zaak, niet voor de regering, niet voor hem, niet voor de partij en niet voor ‘de politiek’. Ontslag nemen is het juiste signaal, maar op het foute moment. Een staatsdragende partij die zich na een peiling overgeeft aan irrationele paniek. Is dat ooit vertoond?

Van alle momenten waarop Wouter Beke ontslag kon nemen, heeft hij het slechtste gekozen. Niet na de rampzalige eerste golf in de rusthuizen. Ook niet na de onderzoekscommissie daarover. Niet na de communicatiefouten over vaccinatie voor kinderen. Ook niet na een dood kind in een crèche. Mocht Beke na die momenten ontslag genomen hebben, dan zou dat een loutering geweest zijn voor politiek en maatschappij.

Niets persoonlijk Wouter

Neen de minister is niet persoonlijk verantwoordelijk voor alle miserie. Wel politiek. Zijn kabinet en departement zijn zich bewust van de problemen in de wetgeving rond crèches. Die is te veel gericht op de rechtszekerheid van de onderneming en te weinig op het welzijn van het kind. Maar zelfs dan zou het goed zijn dat een minister ontslag neemt bij een overlijden in een crèche met gemelde problemen. Dat ontslag geeft het signaal dat de regering ernstig neemt wat er gebeurt. Dat de politiek niet koud is. Maar toen bleef Beke zitten, met de steun van zijn partij.

Na een peiling neemt hij nu wel ontslag. Een peiling, De Stemming  van de VRT, waar wel enige kanttekeningen bij te maken zijn. Maar ze wordt gepresenteerd op de VRT en dus krijgt ze een aura van onaantastbare juistheid. Misschien moet de openbare omroep zich hierover ook eens bezinnen.

Het is maar een peiling

De ravage van die peiling wordt wel groot voor CD&V. Eerst kwam het ontslag van voorzitter Joachim Coens. Wouter Beke volgde, na gespeculeer in de pers over CD&V en de koers en toekomst van de partij én na een pijnlijk interview van een Limburgse CD&V-burgemeester aan Radio 1. Beke verscheen met vrouw en kind en het hele kabinet en zei: ‘De peiling van vorige week heeft in de partij, ook op mij, een zware indruk gemaakt. Dat heeft me aangezet tot handelen. Dit is wat ik nu doe. Ik doe dit om de partij zuurstof te geven. Om de nieuwe voorzitter kansen te geven.’ Met nog een verdediging van zichzelf er bij én een uithaal naar de pers er bovenop.

Het was niet het beste moment van de communicatiecel van Wouter Beke. Maar erger nog is dat dit een ontslag is voor de partij. Hij zegt het zelf met zoveel woorden. Dit heeft niets met zijn ministeriële verantwoordelijkheid te maken. Laat staan dat het ontslag er komt na maatschappelijke deining waar dat ontslag louterend kan op werken. Zoals in een Grieks drama, in een poging om het noodlot af te wenden sleur je jezelf er dieper in.

De partij bovenal

Dus zegt Beke, zegt CD&V, met dit ontslag: de partij gaat boven alles. Niet meer, niet minder. Zijn communicatie bij zijn ontslag onderlijnt dat ook. Hij heeft zo veel goed gedaan, maar de partij moet zuurstof hebben na de peiling. Ze moeten bij CD&V nu helemaal hun verstand verloren hebben. Als je de volle spot wil richten op alle miserie en paniek die in de partij leeft, dan was dit het beste dat kon gebeuren.

Na de partij beschadigd te hebben door geen ontslag te nemen, beschadigt Beke nu door wel ontslag te nemen. Mocht er een CD&V’er zijn die het hoofd koel houdt, dan zou het zo maar kunnen dat die opmerkt dat de partij misschien onderpeild is. Dat de foutenmarge de partij evengoed op 10% kan doen stranden. Dat een partij met een dergelijke staat van dienst in de nationale politiek zich zo niet mag laten opjagen door journalisten en peilers. Dat ontslag nemen op basis van een peiling een nieuw dieptepunt is in de vaderlandse politieke- en mediageschiedenis. Dat het een verkeerd signaal is.

Is er een weg terug?

Bij CD&V denken ze in al hun paniek dat een minister met terugwerkende kracht ontslag kan nemen. Dat is al een fout. Een grote. Hun allergrootste fout was toch om in Vivaldi, of ‘Avanti’ te stappen. Ze betekenen niets in die coalitie. Het is beschamend hoe ze er openlijk de zot houden met de grote fiscale hervorming die minister Van Peteghem wil doorvoeren.

Maar is er een weg terug uit Vivaldi? De progressievere stedelingen nemen CD&V nu over, terwijl ze hun stemmen vooral buiten de steden halen. Met Wouter Beke verdwijnt een ‘rechtse Vlaamsgezinde’ CD&V’er. De centrumrechtse oud-CD&V-kiezer blijft verweesd achter. Op zoek naar een andere partij. Of zal Mahdi die kunnen overtuigen? Durft die een ruk naar rechts te maken? Terug naar het gemeenschapsdenken, naar het personalisme, naar het Vlaamse?

Griekse tragedie

U zal bij mij geen leedvermaak lezen over het vertrek van Beke. Maar het ontslag doet meer kwaad dan goed. In een poging het onheil af te wenden dreigt CD&V de hele politiek mee te nemen in haar val. Het ontslag van Beke heeft niet de partij gered, noch zichzelf maar alweer zovele burgers gedegouteerd doen afhaken.

Het beeld dat blijft na deze episode? Ministers klampen zich vast aan hun stoel, wat er ook gebeurt, doden, mistoestanden,… Maar als de partij in problemen komt, moeten ze opstappen. Als er nog een toekomst is voor CD&V, stellen ze die niet veilig op deze manier.