Is het wel zo dat de Britse jeugd met deze verkiezingsuitslag de brexit gewroken heeft?

‘Voor wie zou jij hebben gestemd?’ De man die het me vroeg, weet dat ik een bizar grote interesse heb voor de Britse politiek. Ik dacht even na. ‘Mister Fishfinger’, was mijn antwoord.

Wat is er Britser dan het beeld van een beroepspoliticus die zijn kiezers bedankt met op de achtergrond een glimlachende vent verkleed als een fishstick? ‘Mister Fishfinger’ behaalde 309 stemmen in het kiesdistrict van Tim Farron, de voorzitter van de Liberal Democrats.

Theresa May nam het in haar district niet alleen op tegen kandidaten van Labour en de LibDems, maar ook tegen ‘Elmo’ en ‘Lord Buckethead’. De laatste beweert uit een ander sterrenstelsel te komen. Eén van zijn opmerkelijkste voorstellen is het houden van een referendum over de mogelijkheid van een tweede brexitreferendum. En hij wil de zangeres Adele nationaliseren. Lord Buckethead mocht even poseren naast de vaak humorloze premier. De Britten hebben een gezonde ‘up yours’-traditie tegenover hun verkozenen des volks.

Eén van onze Vlaamse volksvertegenwoorders, Peter Van Rompuy (CD&V), schreef een dag na de Britse verkiezingen een commentaar op de verkiezingsuitslag. ‘De jonge Britten hebben ‘wraak’ genomen voor de brexit die hun toekomst hypothekeert’, stelt hij. Hij ziet de jeugd reageren tegen het ‘populisme’ van Theresa May. ‘De 18-24 jarigen stemden massaal voor Labour, en hun belangrijkste drijfveer was hun verzet tegen de brexit (en dus niet uit steun voor het linkse populisme van Jeremy Corbyn).’ Wel knap dat Peter Van Rompuy precies weet wat de Britse jeugd dreef. Toch vind ik het een vreemde gedachte dat de jeugd de brexit wreekt door op een linkse partij te stemmen die stelt dat de brexit er komt. Niet?

Waarom, bijvoorbeeld, koos de jeugd in het kiesdistrict Sheffield Hallam voor de vrij onbekende sociaaldemocraat Jared O’Mara? Nick Clegg, de voormalige LibDem-voorzitter, was er toch ook kandidaat? De man is in heel het land bekend als een van de vurigste tegenstanders van de brexit. Speelt er een andere reden?

Misschien zat de gebroken kiesbelofte uit 2010 van Nick Clegg nog in het achterhoofd? Hij beloofde de torenhoge inschrijfgelden in het hoger onderwijs niet te doen stijgen. Maar terwijl hij in de regering zat, werd de prijs verhoogd. Labour wil de hoge inschrijfgelden nu gewoon schrappen. Labour berekende dat het zo’n slordige 9,5 miljard pond zal kosten. De partij bekostigt dit door een belastingverhoging.

De jeugd bezit ook een niet zo’n sympathiek beeld van de Conservative Party. De jonge kiezer kostte de partij zelfs het district Canterbury, voor de eerste keer in de geschiedenis. De Tory’s schrapten in de voorbije jaren woonsubsidies voor 18- tot 21-jarigen en sloten min-25 jarigen uit voor het krijgen van een minimumloon. Niet bepaald populair bij de jongeren. Jeremy Corbyn belooft van meet-af-aan dit beleid terug te schroeven.

Heeft de Britse bevolking er zich in grote mate al niet bij neergelegd dat de brexit een feit is? De scheidingsbrief is al sinds maart binnengeleverd. Mocht dat niet zo zijn, dan had men toch massaal op de Liberal Democrats gestemd? Nu behalen twee partijen voor wie brexit brexit betekent 83 procent van de kiezers. Het grootste onderlinge verschil hierover is hoe je de onderhandelingen aanpakt.

De jongeren staken, denk ik, hun middelste ‘fish finger’ op naar de Tory’s door massaal op Jeremy Corbyn zijn linkse programma te stemmen. En zo maakten ze het verschil. De wetenschappelijke analyses over het stemgedrag volgen nog. Peter Van Rompuy wil met zijn opiniestuk de Britse politiek op de Vlaamse enten. Tja. Dat gaat niet. Twee verschillende politieke tradities kan je niet zo maar naast elkaar leggen.

Maar wie weet beslist ‘Lord Buckethead’ ooit om vanuit zijn sterrenstelsel neer te dalen in Vlaanderen.

Foto: (c) Reporters

Deze opinie verscheen eerder bij knack.be