De federale minister voor leefmilieu Zakia Khattabi (Ecolo) tekende op 19 december 2022 in Montreal een akkoord voor de bescherming van de biodiversiteit. Wat Parijs was voor het klimaat, moest Montreal worden voor biodiversiteit, volgens Khattabi. Alleen, die COP15 in Montreal was vooral een hoogmis voor groene politici en ngo’s. Een podium om hun onderwerp in de internationale media te krijgen. [media-credit name="CBD COP15" align="alignleft" width="300"][/media-credit] De 196 deelnemende landen aan de VN-top over biodiversiteit in Montreal zijn het eens…
Niet ingelogd - Plus artikel - log in of neem een gratis maandabonnement
Uw Abonnement is (bijna) verlopen (of uw browser moet bijgewerkt worden)
Uw (proef)abonnement is verlopen (of uw browser weet nog niet van de vernieuwing)
De federale minister voor leefmilieu Zakia Khattabi (Ecolo) tekende op 19 december 2022 in Montreal een akkoord voor de bescherming van de biodiversiteit. Wat Parijs was voor het klimaat, moest Montreal worden voor biodiversiteit, volgens Khattabi. Alleen, die COP15 in Montreal was vooral een hoogmis voor groene politici en ngo’s. Een podium om hun onderwerp in de internationale media te krijgen.

De 196 deelnemende landen aan de VN-top over biodiversiteit in Montreal zijn het eens geworden over maatregelen om ecosystemen en dier- en plantensoorten te beschermen. Pikant detail is dat bijna 50 van die landen zelfs geen lid zijn van het verdrag over biodiversiteit van de organistor die aan de VN-verbonden is. En tweede pijnpunt is dat de meeste landen zelfs hun bescheiden bijdrage aan die verdragsorganisatie niet betaalden. Twee weken lang onderhandelden al die landen niettemin vrolijk mee.
De afspraak is dat in 2030 zeker 30 procent van al het land en water op aarde beschermd gebied moet zijn. Op zich lijkt dat veel, maar volgens de organisatie is nu reeds 16 procent van het land en de binnenwateren en iets meer dan 8 procent van de zeeën en oceanen al beschermd. Eén van de vage beloften is dat ‘het risico dat soorten door toedoen van de mens uitsterven in 2050 tien keer zo klein’ moet zijn als vandaag.
‘Rijke landen’ betalen
Zoals op elke COP (Conference of Parties. Dus vergadering van lidstaten die het verdrag ondertekenden en ratificeerden) draaide het om geld. De Democratische Republiek Congo lag dwars, wou meer miljarden steun voor zijn regenwouden en stemde dus tegen. De ‘rijke landen’ moeten in 2025 ongeveer 20 miljard dollar per jaar betalen. In 2030 moet dat zijn opgelopen tot zeker 30 miljard. Het totale kostenplaatje ligt rond de 200 miljard dollar.
Alle landen gingen akkoord met de stelling dat de biodiversiteit op aarde bedreigd is. Het aantal planten, dieren, micro-organismen en schimmels zou afnemen. Onder biodiversiteit vallen ook virussen en bacteriën. De retoriek van de milieubeweging en de ambtenaren en politici was dat momenteel een ‘zesde extinctiegolf’ of massale uitsterving gaande is. Bij de vorige en vijfde extinctiegolf zo’n 66 miljoen jaar geleden stierven de dinosauriërs uit. Dat beweren tenminste het Wereld Natuur Fonds (WWF), Greenpeace en extremistische ngo’s zoals Extinction Rebellion. Wetenschappelijk blijkt daar bitter weinig bewijs voor te bestaan.
‘Voortbestaan van de mensheid’
Na de welbekende klimaatsaus moet voor de ngo’s alle overheidsbeleid nu ook met een biodiversiteitsaus overgoten. Maar koken kost geld. ‘Naast ambitie, omvat het akkoord ook de noodzakelijke elementen over financiering, monitoring en ondersteuning om de gemaakte afspraken op te volgen en uit te voeren’, benadrukte federaal leefmilieu minister Khattabi.
Khattabi schuwde de ideologische uitspraken niet: ‘Dit akkoord gaat immers over het voortbestaan van de mensheid’. Hoewel milieu en dierenwelzijn gewestelijke materies zijn, was Khattabi als groene politica de delegatieleidster. Haar bevoegdheden leefmilieu en klimaat vallen onder de FOD Volksgezondheid. De vraag is in welke mate haar ondertekening van het akkoord gedekt is door alle gewestelijke regeringen. In het Waals Gewest zal haar partijgenoot Philippe Henry (Ecolo) allicht instemmen, maar of de Vlaamse regering akkoord gaat is veel minder zeker.
Het gevolg van het akkoord is dat de landen de gemaakte afspraken moeten omzetten in hun nationale biodiversiteitsplannen.