Interessant debat tussen kandidaat-voorzitters Jong N-VA

Het debat wordt gemodereerd door Goedele Uyttersprot, Kamerlid voor de N-VA. Ze vindt dit een belangrijk gebeuren omdat dit een debat is tussen twee mensen die lid zijn van de grootste volkspartij van Vlaanderen. Michel Cardon en Tomas Roggeman zijn beide historici en opvallend ook allebei werkzaam voor de partij. De eerste als stafmedewerker op het hoofdkwartier van de Jong N-VA en de tweede als fractiemedewerker in de Kamer. Het opgekomen publiek in de raadszaal van de stad bestaat voor iets meer dan de helft uit jongeren.

Conservatief of niet?

Michel Cardon oogt en opent zenuwachtig, terwijl Tomas Roggeman zelfzeker een thuismatch speelt. Het debat is niet echt een debat pur sang. De twee jongemannen presenteren hun visie op de toekomst van de jongerenafdeling van de N-VA aan de hand van de vragen van Uyttersprot en slechts af en toe vindt er een verbaal steekspel plaats.

Het valt op dat Michel Cardon erin slaagt de inhoud naar zich toe te trekken door uit te pakken met de specifieke noemer ‘conservatief’. De in West-Vlaanderen geboren Antwerpenaar wil de term claimen en stelt dat zeker 80% van de leden zich kunnen vinden in de visietekst die hij en zijn team presenteren aan de achterban. Roggeman is hiervan niet overtuigd en gaat tegen die stelling in. Hij wil geen expliciete ideologische profilering van de jongerenpartij, maar hij wil een evenwicht tussen linksere en rechtsere stemmen binnen de  Jong N-VA bewaren en wijst vooral naar wat iedereen in de N-VA bindt: het Vlaams-nationalisme. ‘Ik schrijf me niet in in een hokje.’ Hij krijgt ook de lachers op zijn hand door aan te stippen dat indien 80 % zich kan vinden in Cardons tekst men geen verkiezing meer hoeft te houden waardoor zijn tegenstrever zich als een Kim Jong-Un kan installeren als voorzitter. De Dendermondenaar vindt de term conservatisme veel te controversieel en niet wervend genoeg voor jongeren: ‘Geen enkel kopstuk van onze partij noemt zichzelf conservatief. Bart De Wever deed het zelf slechts tweemaal, een keer aan het begin van zijn voorzitterschap en een tweede keer in Reyers Laat in de aanloop naar de verkiezingen. Het is een vervuild  containerbegrip dat niet appelleert.’

Cardon bijt echter van zich af: ‘We moeten ons niet bezig houden met wat anderen over ons denken. Wij willen niet terug vrouwen aan de haard of zoiets. Wij beloven geen droomkastelen aan de mensen, het is een kijk op het leven gebaseerd op drie pijlers: een slanke overheid, een sterke gemeenschap en de vrije markt. Het Vlaams-nationalisme gaat over het huis waarin we leven, het conservatisme over de invulling van ons dagelijks leven.’

Naar een Vlaamse staat … zonder een referendum

De grootste tegenstelling tussen Cardon en Roggeman is toch niet zozeer inhoudelijk, maar veeleer de doelstelling die ze nastreven. Cardon wil zich vooral ideologisch profileren en Roggeman focust dan weer op de praktische organisatie van de Jong N-VA. Beiden profileren zich ook zeer duidelijk als Vlaams-nationalistisch en benadrukken dat het confederalisme slechts een tussenstap is naar een onafhankelijke Vlaamse staat. Toch hoeden ze zich voor Schotse scenario’s. Roggeman zag dat het Schotse referendum dan wel het politieke theater in Alba domineerde, maar vreest dat in Vlaanderen de wind vooral tegen het separatisme zou kunnen keren waardoor een verlies bij een referendum zelfs een keerpunt in de steeds toenemende autonomie van Vlaanderen zou kunnen betekenen. Ook Cardon vreest dit en verwijst naar Quebec om aan te tonen dat referenda dooddoeners kunnen zijn voor onafhankelijkheidsbewegingen.

Sterke kweekvijver

Uit het publiek kwamen ook enkele vragen. Een eerste vraag ging over de integratie van allochtonen waarbij de vraagsteller benadrukte dat werkgelegenheid voor moet gaan op ideologie. Cardon vindt dat Vlaanderen genoeg kansen biedt aan allen die zich willen integreren in onze samenleving en dat men de leidende cultuur moet respecteren. Ook Tomas Roggeman vindt dit en wijst op het belang van de taalkennis en het accepteren van bepaalde burgerlijke waarden zoals onder meer de gelijkheid tussen man en vrouw. Een volgende vraagsteller merkte op dat de groep rond Michel Cardon vooral een liberale tekst presenteerde en niet zozeer een conservatieve. De kandidaat-voorzitter repliceert dat ze zich willen focussen op de gemeenschap, waardoor men streeft naar een kleinere overheid. Liberalen kunnen zich daar inderdaad in vinden, maar het is op zich geen louter liberaal standpunt.

Als laatste legde Doorbraak een vraag voor aan Tomas Roggeman. In de loop van de avond gaf hij aan dat de internationale contacten van de Jong N-VA ‘gezonde relaties’ moeten zijn en dat de jongerenpartij zich niet moet ophouden met centrumlinkse separatisten. Maar als hij niet in een hokje past en een volksnationalist is dan mag links noch rechts toch een bezwaar zijn? Hij geeft toe dat hij persoonlijk eerder centrumrechts is en gelooft in de civil society met een aantal culturele burgerlijke normen en waarden. Maar hij wil geen ideologisch bordje voor de hele Jong N-VA.

Ten slotte presenteerden nog verschillende jongeren hun kandidatuur voor functies in het bestuur van de jongerenpartij. Hun voorkeur voor het voorzitterschap werd gepeild en die peiling wijst op een overwinning van Tomas Roggeman.

Deze avond was alvast een avondje schaduwboksen waarbij de keuze voor het voorzitterschap er vooral eentje is voor de strategie die de Jong N-VA moet volgen: ideologische verscherping of de dagelijkse werking versterken. Sowieso tonen de jongeren dat de N-VA over een sterke kweekvijver beschikt.

© Pieter Paul Moens: v.l.n.r.: Michel Cardon, Goedele Uyttersprot en Tomas Roggeman