‘De intolerantie van de islam wordt met de jaren groter in plaats van te verminderen’

Kersvers verkozen Brussels parlementslid voor sp.a/one Brussels, Hilde Sabbe, ziet het allemaal wel goedkomen tussen moslims en homo’s. ‘De aanvaarding is een kwestie van tijd’, zei ze op VRT-radio. Sabbe miskent de reactionaire salafistische mechanismen die integratie tegenwerken. Als politica uitte mijn oud-collega, gewezen journaliste bij Het Laatste Nieuws, haar visie op toenemende agressiviteit van moslims tegen holebi’s in Brussel. Ze deed dit op de openbare zender, ik mag dan ook — in het publiek  — reageren met de mail die ik haar toestuurde.

Van: Erik Bruyland
Verzonden: maandag 24 juni 2019 11:41
Aan: Hilde Sabbe

Onderwerp: Moslims en holebi

Dag Hilde,

Vanmorgen hoorde ik je in De Ochtend op Radio 1 in debat over ‘een toenemende intolerantie van moslims tegenover holebi’s in Brussel’. Je vroeg daar om begrip, verwijzend naar het feit dat homoseksualiteit 40 jaar geleden ook in Vlaanderen amper op enig begrip kon rekenen en dat moslims dus met de tijd wel zouden evolueren naar een grotere verdraagzaamheid. Het zou kunnen, maar ik vrees dat dit een verkeerde inschatting is.

Je zal mij hopelijk niet verdenken van anti-moslimgevoelens of islamofobie. Je kent mijn situatie in Indonesië waar ik al dertig jaar meeleef met mijn pleegzoon en zijn gezin. Dat is zoals je weet geen vrijblijvend engagement. Ik ben al die jaren voortdurend in contact geweest (en nog altijd) met hen en met hun leefwereld.

Van dichtbij heb ik dus persoonlijk de evolutie meegemaakt in het grootste moslimland ter wereld, van een uiterst verdraagzame (ik zou haast zeggen ‘Verlichte’) islam tot een almaar toenemende intolerantie. Dat laatste zet zich sinds kort ook door op het politieke vlak, waar president Joko Widodo niet anders meer kon dan een conservatieve anti-homo ulema  als running mate  te nemen en die man is nu dus vice-president.

Ik heb de tijd nog meegemaakt dat in een populaire soap (zoals Thuis  of Familie) op de Indonesische televisie een openlijk homoseksueel personage meespeelde (weliswaar in een rolletje als ‘de karikaturale, gekke tante of la folle  zoals men in Brussel zegt). Zoiets is tegenwoordig absoluut haram, absoluut ondenkbaar geworden! Ik heb de tijd nog meegemaakt dat er in het centrum van Jakarta gay discotheken bestonden — niet één, meerdere — als was het de normaalste zaak; ook die zijn er niet meer, nadat woeste islamisten er de boel kort en klein sloegen en homo’s begonnen in elkaar te slaan! (Hetzelfde gebeurde de voorbije jaren in heel het Midden-Oosten en de Maghreb).

Dat was geen veertig jaar geleden, maar nauwelijks tien, hooguit vijftien jaar geleden. In Jakarta!

Hopen dat moslims hier met de tijd zullen evolueren naar meer tolerantie ten aanzien van holebi’s lijkt mij vrij naïef te zijn. Omdat je het achterliggende mechanisme niet ziet of miskent. Vind je het niet verontrustend, dat precies jonge moslims in Brussel tegen homo’s tekeer gaan? Dat zijn uitgerekend jonge mensen die hier geboren en opgegroeid zijn. Dat ze anti-homo zijn, maakt deel uit van het zich afzetten tégen onze (in hun ogen decadente) normen en waarden. Dat is toch een serieus probleem.

Beleidsmakers zullen dit niet oplossen door de andere kant op te kijken of te hopen dat alles op termijn wel vanzelf in de juiste plooi zal vallen. Integendeel, de intolerantie wordt met de jaren groter in plaats van te verminderen.

Heel wat factoren verklaren mee die negatieve evolutie: gebrek aan scholing en betere jobs voor die jongeren, een nog steeds gebrekkige integratie (die van twee kanten moet komen!), maar vooral de zwaar onderschatte invloed van salafistische ideologen! En dat is niet alleen een religieus fenomeen, maar in eerste instantie een politiek gebeuren. Zolang links dit blijft ontkennen, zal het niet de goede kant opgaan.

In heel de moslimwereld, zeker in Indonesië, kijken moslims en moslima’s met ongeloof naar progressieven in Europa omdat zij die conservatieve, reactionaire salafistische krachten die overgewaaid zijn uit Saudi-Arabië, Jemen en Pakistan (en totaal vreemd zijn aan de ware islam) goedpraten en lijken te steunen.

Diezelfde ‘moderne’ moslims en moslima’s hoopten dat ze naar een ‘moderne’ Europese islam zouden kunnen verwijzen om in hun land te kunnen tonen hoe het wel kan: moderniteit en mensenrechten verzoenen met de islam. Helaas moeten ze met afgrijzen vaststellen dat de progressieven in Europa die mogelijkheid negeren en dat rechtse anti-moslimkrachten daar in Europa sterker van worden.

Mijn kleindochter is uiteraard moslima, heeft mooie, wapperende lange haren en weigert een hoofddoek te dragen; ze liep school bij Al-Azhar in Jakarta, een uitgesproken islamitische school waar meisjes nochtans GEEN hoofddoek droegen. Weet dat Al-Azhar een afdeling is van de befaamde gelijknamige universiteit in Caïro, dat met haar islam-hooggeleerden zowat het ‘Vaticaan van het Soennisme’ is.

Mijn kleindochter maakt tegenwoordig ook geregeld mee wat aangeklaagd werd in de film ‘Femme de la rue van Sofie Peeters over de beledigende opmerkingen naar vrouwen in sommige wijken van Brussel. Terwijl vrouwen in Saudi-Arabië gestenigd worden of ‘van de chicote’ krijgen en gevangenisstraffen ondergaan, omdat ze geen hoofddoek meer willen dragen, vinden progressieven dat hier ‘moedig en hip’!

Hilde, je optimisme van ‘het komt allemaal wel goed, het is alleen een kwestie van tijd’ doet mij denken aan wat velen hier ook dachten over de evolutie van communistisch China naar democratie: kwestie van tijd, komt wel goed. De Rode Prinsen van Beijing lachen met zoveel naïviteit; de politieke-moslimideologen evenzeer.

Natuurlijk, op (lange) termijn … misschien gaat het ooit wel de goede kant op, maar zoals Keynes zei: ‘In the long run we are all dead’.

Mag ik je als zomerlectuur het boek aanraden van Tareq Oubrou: Appel à la réconciliation, Foi musulmane et valeurs de la République française, Plon.

Moslima’s schreven ook interessante boeken:

• Dounia BOUZAR, Désamorcer l’Islam radical, Ces dérives sectaires qui défigurent l’islam, Editions de l’atelier.
• Chahdortt DJAVANI, A mon corps défendant, Flammarion en Comment lutter efficacement contre l’idéologie islamique, Grasset.
• Karima BENNOUNE, Your Fatwa does not apply here, WW. Norton & Company.
• Olfa YOUSSEF, Sept controverses en islam, parlons-en, Elyzad.
• Malika SOREL-SUTTER, Décomposition française, Comment en est-on arrivé là?, Témoignage de l’intérieur, Fayard.

Met oprechte groeten,

Erik Bruyland