Johan Sanctorum stapt eruit

De Franse bank BNP Paribas is van plan om bijna de volledige jaarwinst (1,9 miljard euro) weg te halen bij haar Belgische dochter BNP Paribas Fortis, de bank die in de nasleep van de crisis van 2008 na wanbeheer voor een prikje in Franse handen kwam. Dit om te vermijden dat het geld voor een soort Corona-noodfonds zou gebruikt worden. BNP Paribas doet dat overigens systematisch: de Belgische dochter als melkkoe gebruiken. Iemand klant bij Fortis? Het moment om zijn rekening op te zeggen.

Nu ja, op het einde tellen toch alleen de harde contanten, nadat iedereen geapplaudisseerd heeft voor de helden van de zorg. Ik verzeker u: binnen een paar maanden spreekt niemand nog over de witte sector en zijn ze terug de voetvegen van weleer.

Gezondheidseconomie

Dat brengt ons op dé discipline van het moment: de gezondheidseconomie. Eerst beheersten de virologen als witte engelen het TV-scherm, maar stilaan maken die plaats voor een ander soort specialisten: zij die het kostenplaatje voor ogen houden en zich afvragen of het misschien niet voordeliger is om wat mensen te laten doodgaan in plaats van alles lam te leggen. Een legitieme vraag. Dé autoriteit is onbetwistbaar Lieven Annemans, ook de geluksprofessor genoemd, en naar het schijnt geen familie van.

Voor Annemans is leven geen absoluut doel maar iets dat economisch verantwoord moet zijn. Dat zou ook inhouden dat nuttige mensen, waardevol voor de samenleving, zoals Vincent Kompany of Marc Van Ranst, ik zeg maar wat, meer recht hebben op levensreddende medische technologie dan de eerste de beste klaploper. Dat kan met een puntensysteem geregeld worden.

Dankzij de gezondheidseconomie weten we ook wat een levensjaar gemiddeld waard is: 40.000 euro. Lopen de medische kosten hoger op, of geldt het een niet-waardevol lid van de samenleving, dan moeten de cijfers gelden.

Annemans heeft een punt, en de objectivering van het recht op leven zou ook tot grote generositeit van betrokkene kunnen leiden: stap er zelf uit en bereken wat dat opbrengt aan de samenleving. Doe eventueel suggesties waaraan het bespaarde geld kan besteed worden, het was toch uw leven?

Belangrijke mededeling

Ik wens langs deze weg een heel belangrijke mededeling te doen. Ik betwijfel of ik die 40.000 euro per jaar wel waard ben, als onderbetaalde Doorbraakcolumnist. Zelf lijd ik aan een ongeneeslijke meningzucht en schrijfdiarree. Al tal van dokters en specialisten hiervoor bezocht, tevergeefs. Het magazine Doorbraak, dat zijn naam niet gestolen heeft, probeert deze kwaal sanitair zo goed mogelijk te verwerken, de symptomen weg te stoppen en de meest hinderlijke effecten aan de medemens te onttrekken, doch helaas: het virus vindt toch zijn weg via andere kanalen, niet in het minst de La Tourette-achtige verschijnselen die ‘lezingen’ worden genoemd.

Ik wil mijn medeburgers niet langer tot last zijn, met de gezondheidseconomie voor ogen, zal ik vandaag nog een overdosis opgenomen afleveringen van De Afspraak bekijken, wat gegarandeerd een fatale hartstilstand oplevert. De geschatte opbrengst, 40.000 euro x het gemiddeld aantal nog te verwachten levensjaren (15), zijnde 600.000 euro, schenk ik aan PIG, het Politiek Incorrect Genootschap van mijn kompaan Erwin Vanmol, de man die zijn volk opnieuw leerde drinken.

Vaarwel, bloemen noch kransen, en hou afstand, amici et amicae.

PS: Koop in september zeker ook mijn postume memoires, zie cover.