Joodse gemeenschap: verbreek het cordon sanitaire!

Vijftienjaar geleden schreef ik een open brief aan mijn geloofsbroeders over de federale verkiezingen 2007. Ik wees hen erop dat de VLD niet langer de stemmen verdiende van onze gemeenschap. Toch bleven onze niet-verkozen hoogwaardigheidsbekleders, hoofdzakelijk welstellende diamantairs, herhalen dat de liberale partij de enige was die ‘goed was voor de joden’. In feite voor de diamant, maar niet voor de werkende doorsnee-jood, die hoegenaamd niet gediend is met economisch liberalisme.

Het waren dezelfde mensen die, zonder enig mandaat, het woord voerden namens de joden en toelieten dat onze gemeenschap als schaamlapje mocht gebruikt worden  voor het rechtvaardigen van een ondemocratische maatregel, met name het cordon sanitaire. Dat cordon diende alleen de traditionele partijen: rechts knabbelde aan hun electoraat. Geenszins was de joodse gemeenschap gediend met deze kunstmatige begrenzing van haar politieke keuzes.

Charmeoffensief

Toen al lieten veel (meestal orthodoxe) joden zich bekoren om op het Vlaams Blok te stemmen. Het charmeoffensief was destijds ingezet door Antwerpenaar P.A. Meiers, ex-opperrabbijn van Den Haag, die op de foto ging met Filip Dewinter. Dewinter poseerde met een fles wijn uit de door Israël bezette Golanhoogten.

Ongetwijfeld had dat ‘geknuffel’ indruk gemaakt. Vooral ook omdat het begeleid was met daadwerkelijke pro-joodse en pro-Israël-stellingnames. In schril contrast overigens met die van de liberale partij.

Vijfentwintig jaar na dat charmeoffensief, is het cordon nog altijd van kracht. Open Vld heeft inmiddels het islamitisch kiezerskorps in het vizier en ondergaat almaar vaker de invloed van linkse partijen, met als (voorlopig) hoogteput de Vivaldi-coalitie.

Dat kon alleen door de politieke quarantaine die verhindert dat VB en N-VA een rechts blok vormen dat de linkse partijen uit de politiek kogelt en een regering vormt die meer Joden- en Israël-vriendelijk is. Zoals de regeringen van het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Polen, Hongarije, Estland, Litouwen en binnenkort wellicht Nederland en Frankrijk.

Boycot

De tijd is aangebroken dat de Joodse gemeenschap openlijk haar ‘ethische’ beschouwingen over het cordon sanitaire intrekt en daadwerkelijk haar steun ontzegt aan deze politieke boycot.

De opportunistische opvoering van premier Alexander De Croo in Gaza op een ogenblik dat Israël voor zijn bestaan kampt met aanvallen van IS-achtige terreurgroepen als Hamas, Hezbollah en de Houthis (vanuit Jemen), rechtvaardigt dat ook Joden zich distantiëren van het cordon. Ze moeten ijveren voor een coalitie die ons land doet aansluiten bij de rest van Europa. Vooral met het oog op de oorlog tegen het terrorisme die Israël niet alleen moet voeren, maar ook moet winnen.

Want vergis u niet: de bloedbaden van 7 oktober zijn maar de aanleiding voor de Israëlische War on Terror. Zoals de moord op de Oostenrijkse aartshertog Franz-Ferdinand dat was in de Eerste Wereldoorlog. De echte rechtvaardiging hiervoor zijn de talloze raketten die op Israëlische burgerdoelen worden afgevuurd.

Bring them home

Het is teleurstellend dat ook de Israëlische ambassadeur in ons land het cordon lijkt toe te passen. Zo weigerde de ambassade het Vlaams Belang uit te nodigen voor de vertoning van de videobeelden van 7 oktober en weigerde ze zelfs een expliciet verzoek van VB-voorman Filip Dewinter om een kopie van de beelden te verkrijgen om deze aan zijn partijfunctionarissen te vertonen.

Dezelfde Filip Dewinter woonde samen met zijn partijgenoot en Vlaams Parlementslid Sam Van Rooy de pro-Israël solidariteitsbijeenkomst in Antwerpen bij: de eerste met een speld met de vlag van Vlaanderen en de vlag van Israël, de tweede met een grote Israëlische vlag om hem heen gewikkeld. Bovendien sprak Van Rooy de volgende dag het Vlaams Parlement toe met om zijn nek een militair identiteitsplaatje met daarop de tekst ‘Bring them home’. Ten teken van solidariteit met de gekidnapte burgers in Hamasgevangenschap. Behalve twee Joodse politici (Open Vld, N-VA) was geen enkele andere partij vertegenwoordigd.

Als, ondanks alles, onze notabelen in de boosheid volharden van blinde steun aan de Open Vld, zullen de mondige Joodse sinjoren wel zelf de nodige stappen zetten om de partijen te (blijven) steunen die hen en Israël genegen zijn, cordon of geen cordon. Ook de diamantairs onder hen zijn de jarenlange beloftes van de geprivilegieerden uit de betere standen beu: ze beloven dankzij hun goede verstandhouding met CD&V en Open Vld concrete resultaten. Quod non.