Judeo-bolsjewisme: ‘Het zijn de Joden, altijd en overal’

De nazistaat die Poetin bombardeert wordt geleid door een Jood. Rare nazistaat! Maar ook Poetins oligarchenvriendjes zijn voor het merendeel Joods. Meer over het spook van het judeo-bolsjewisme.

De sadistische liquidatie van de tsarenfamilie Romanov in 1918 in Jekaterinaburg is een rituele moord van de Joden, aldus een taaie dwaasheid. Ze werd voor het eerst opgedist in 1919 door de Britse correspondent van The Times in Sint-Petersburg, en sindsdien herkauwd en herkauwd. Op het internet hoef je dan ook niet lang te zoeken vooraleer je ‘nieuws’ vindt van het soort dat Oekraïne vandaag een complot is van de Joden in Odessa en de Joden in Kiev. Dat past nu eenmaal bij de eeuwige dooddoener over de samenzwering van alle Joodse krachten, nu en in het verleden, voor de wereldheerschappij.

De Protocollen van de wijzen van Sion, een fabricatie van de Russische geheime dienst van eind negentiende eeuw, blijven circuleren. Onder meer in de Arabische wereld. Zij zijn het stramien voor dat verovering van de macht. De kaboutermedia op het wereldweb beuzelen vandaag dag en nacht over varianten op de judeo-bolsjewistische machtsgreep. Vanwege die machtsgreep spoorden vroeger priesters, naast andere anticommunisten en antisemieten, Vlaamse scholieren aan om het Oostfront te versterken.

Joods

Volodimir Zelenski (44) is president van Oekraïne en Joods. Deze voormalige komiek, een artistieke nakomeling van de Joodse Marx Brothers, en die nu landsleider is, toont vaderlandsliefde en moed. Zijn lot verbindt hij aan dat van zijn landgenoten in de straten van Kiev.

Bij de Oekraïense hoofdstad ligt Babi Jar waar 33 771 Joden in 1941 op twee dagen werden doodgeschoten door Duitsers en Oekraïense collaborateurs, en in een ravijn gegooid. Zij herhaalden deze massamoord in oktober 1941 in Odessa (50 000 Joden afgeslacht) en bij Aktion Erntefest in november 1943 in Polen (42 000 Joden vermoord).

Tussen 1918 en 1921 waren er 2000 pogroms in Rusland, het merendeel in Oekraïne. Opmerkelijk is dat Zelenski’s Joods-zijn niet belet heeft dat hij het symbool werd van de natie. De Sovjetwereld van de jonge Zelenski en zijn ouders noemde Joden namelijk de eeuwige buitenstaanders, mogelijk leden van een vijfde kolonne. Voor Stalin waren het ‘ongewortelde kosmopolieten’. Zelenski groeide op in de Oost-Oekraïense Russischtalige stad Kryvy Rih (Krivoj Rog). Zijn vader was professor wiskunde en zijn moeder studeerde techniek. De meeste Sovjetjoden waren hoogopgeleid. Alleen in toegepaste wetenschappen mochten zij uitblinken.

Joodse betrokkenheid

Twee trends hebben in de voorbije twintig jaar gemaakt dat Zelenski opklom tot president:

Een. Het einde van de USSR zorgde voor ruimte voor het gemeenschapsleven van de Joden. In Dnipro (Dnjepr), met 60 000 joodse burgers, bij Kryvy Rih zijn er vandaag tien synagogen. En het gemeenschapscentrum Menora helpt er dagelijks 40 000 mensen.

Twee. Joden stonden vooraan bij de acties voor een democratisch en vrij Oekraïne. De nazistaat van Poetin heeft gekke militanten. Volodimir Zelenski zei in december 2021 in een speech voor de Joden van Kiev: ‘Wij weten hoe het is om geen eigen staat te hebben. Wij weten wat het betekent om je eigen staat en land te verdedigen met wapens in de hand, ten koste van ons eigen leven. Zowel Oekraïners als Joden waarderen vrijheid, en ze werken even hard om de toekomst van onze staten op onze manier vorm te geven, en niet de toekomst die anderen voor ons willen. Israël is vaak een voorbeeld voor Oekraïne.’

Judeo-bolsjewisme

Zulke trends waren nog een eeuw geleden in Europa ondenkbaar. In april 1919 was Eugenio Pacelli, de latere paus Pius XII, nuntius in München. Beieren en Duitsland stonden op hun kop. De socialist Kurt Eisner vormde in november 1918 een regering in München en verklaarde Beieren onafhankelijk. Drie maanden vermoordde een rechtse aristocraat hem. Een chaotisch interludium volgde. De Rus Max Levien arriveerde nadien in München. Daar nam hij de leiding van de soldaten- en arbeidersraden en riep de dictatuur van het proletariaat uit. De klassenvijanden vlogen in de gevangenis, eigendommen werden aangeslagen en censuur volgde.

Nuntius Pacelli schreef op gezag van een helper een verslag voor Rome over deze rode revolutie. Hij merkte op: ‘Eén groep revolutionairen liet een grote indruk na, een bende jonge vrouwen met een slordig voorkomen, Joods zoals al de rest. De baas van dit vrouwelijke gespuis was de minnares van Levien, een jonge Russische, Joods en gescheiden uit de echt. Deze Levien zelf is een sinistere en afstotelijke jonge man van dertig of vijfendertig, ook Russisch en Joods. Bleek, smerig, met de ogen van een gedrogeerde, een schorre stem, vulgair, afstotelijk en een gezicht dat tegelijkertijd intelligent en listig is.’ Tot daar de nuntius. A propos, Levien is een Joodse naam, echter de man zelf was niet Joods.

Wereldrevolutie

In de loop van de twintigste eeuw werd het geloof dat het communisme gecreëerd is door een Joodse samenzwering, en dat de Joden daarom schuldig zijn aan de misdaden van de communistische regimes, een kernovertuiging van contrarevolutionairen, antidemocraten en racistische ideologen in veel landen. De verwantschap tussen de Joden en het communisme werd de verantwoording voor pogroms. Vooral in tijden van opstand, bij het verkruimelen van staten of een verandering van regime. Het spook dat over Europa vloog in de twintigste en weer in de eenentwintigste eeuw is de mythe van het judeo-bolsjewisme.

Dat judeo-bolsjewisme berust op drie pijlers van anti-Joods denken.

Ten eerste is het concept gebouwd op een lange historische associatie van Joden en judaïsme met ketterij, wanorde en sociale disharmonie.

Ten tweede leunde het judeo-bolsjewisme tegen het reeds lang etterende geloof van een internationale Joodse samenzwering om de macht te grijpen. Het Italiaanse jezuïetenblad La Civiltà Cattolica schreef in 1921 een lovende recensie van de Protocollen van de wijzen van Sion. Het besloot die met de bevestiging: ‘Bolsjewisme is gegrondvest op het judaïsme dat doortastend aan de touwen van de wereldrevolutie trekt om zijn plutocratische dominantie te vestigen ten nadele van de christelijke volkeren.’

Ten derde belichaamde de Joodse bolsjewiek in een geseculariseerde vorm oudere vormen van Joods fanatisme. Gedurende eeuwen leefde het geloof dat Joden christenkinderen zouden offeren voor hun rituele praktijken. Het judeo-bolsjewisme circuleerde over de grenzen van het het naoorlogse Europa van 1918 in krantenartikelen, columns en reportages. En het circuleerde in de bloederige verhalen van de Russische emigranten over de bolsjewiekenterreur die zij aan de lijve ervoeren. Een eeuw later leeft de judeo-bolsjewistische duivel verder.