Ondernemen in Achterland 1.0: in verweer tegen almacht intercommunales
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.
Intercommunales zijn eigenlijk kooien voor Vlaamse ondernemers en burgers, maar niemand durft er kritiek op geven uit vrees voor represailles. Het boek Ondernemen in Achterland 1.0 van Herman Schelfhaut brengt daar verandering in.
Antwerpen, Gent en Brussel vormen de gouden driehoek van Vlaanderen. Daar bruist de toegevoegde waarde. Midden in deze triangel met drie universiteiten, ondernemers, werknemers, autobanen en waterwegen tamboert de DDS, de intercommunale ‘Dender, Durme en Schelde’. De bedrijfsleiders rond de DDS, die acht gemeenten bedient waarvan Dendermonde en Zele de ‘kloeksten’ zijn, zijn ontgoocheld. Maar Vlaamse ondernemers spreken zich zelden uit over administraties, want hun litanie veroorzaakt pesterijen.
Anonieme klachten
Ex-bedrijfsleider Herman Schelfhaut durft dat wel en uit zijn klachten, bedenkingen en raad in Ondernemen in Achterland 1.0. Sterk is het hoofdstuk ‘Namens anderen’, waarin ondernemers anoniem hun mening geven. Die blijkt zeer kritisch en nooit positief. Schelfhaut vertolkt dus een stroming.
De stichter en bouwer van een kmo op de grond van de DDS en later ook in Belgisch Luxemburg, schermutselt met de intercommunale over gebouwen op het terrein Hoogveld. ‘We werden politiek gedwongen om te verkopen, hoewel mijn bedrijfspand ruimte bood aan vier kmo’s die elk verder konden groeien en nood hadden aan extra ruimte’, klinkt het.
Slechte toestand
Achterland 1.0 meandert tussen economie, plaatselijke politiek en ambtenarenhoogmoed en is geboren uit de twist van Schelfhaut met de DDS, maar ankert in de gekooide omgeving van Dendermonde. Foto’s van slechte wegen, scheuren, smalle buurtbanen, opstoppingen, plassen en kleine meren illustreren dat.
De Dender, Durme en Schelde vergrendelen het werken en het wonen doordat er te weinig bruggen zijn. Het gebied is volgens Schelfhaut na vijftig jaar actie en een traktatie aan zichzelf door een ecologisch praalkantoor voor het gestegen aantal medewerkers, verlieslatend, verkwistend en het wordt slecht geleid.
Ze zijn een indrukwekkend gewicht gaan innemen in het Belgische economische leven
De DDS is een Vlaams voorbeeld van een nationale problematiek. In een doctoraat van 2023 van professor Marie De Cock verschenen de intercommunales als duizendpoten met een palet aan doelstellingen waardoor zij bijvoorbeeld concurreren — vaak onterecht — met privéaanbieders.
De bom barst los
In 2017 barstte nationaal een bom los bij de intercommunales. Het Waalse Publipart was een ruif voor politieke mandatarissen die een dikke cent opstreken zonder er iets voor te doen. Publipart stond zogenaamd in voor toezicht op een web van vennootschappen, beleggingsvehikels en spookfirma’s. Niemand wist toen hoeveel intercommunales België telde, hoe zij met elkaar verbonden waren en hoe de publieke en de privéaandeelhouders pingpongden. Je leest er alles over in Ondernemen in Achterland 1.0.
Frans Crols was hoofdredacteur en directeur van het economisch magazine Trends en na zijn 65 werd hij vrije pen van ’t Pallieterke, Tertio en Doorbraak.
‘De ontdekking van Holland’ is dé ideale vakantielectuur voor geschiedenisliefhebbers en kunstfanaten.
