Kledingadvies op de Antwerpse Meir

‘Ik bond vorige week de kat de bel aan. Ik kreeg op de Meir (Antwerpen), op klaarlichte dag, een pamflet van een extremist in mijn handen gestopt, waarop ik werd aangespoord me met een boerka te bedekken. Dat verontwaardigde me zodanig dat ik in m’n pen kroop en een Facebookpost schreef’.

Zo begint het opiniestuk van Zelfa Madhloum op VRT.be, waarin ze nog eens in herinnering brengt hoe een bebaarde man haar op de Antwerpse Meir een papiertje in de handen stopte met de raad om zich echt als een moslima te kleden, in alles verhullende hijaab dus. Madhloum, van Iraakse afkomst, actief als Open-VLD-politica en kernlid van de denktank Liberales, was danig in haar wiek geschoten en profileert zich graag als kritische moslima. Daarover straks iets meer.

Liberalen dragen de vrijheid van mening hoog in hun vaandel, en in die zin vraag ik me zelfs af of een folder uitdelen op straat met  gratis kledingadvies wel onwettelijk is, ik wens haar veel succes met het beroep op de antidiscriminatiewet. Er worden zoveel papiertjes uitgedeeld, en zolang niemand fysiek bedreigd of geïntimideerd wordt is daar weinig aan te doen. Proberen niet aan te nemen of in je zak steken en thuis in de prullenmand gooien, zo doe ik dat met ongevraagd kleding- en ander advies. Vooral niet op de openbare weg gooien want dat is dan weer wél strafbaar.  De opsteller van die pamfletjes is zelfs helemaal niet dom, want ze bevatten geen haattaal of racistische uitlatingen. Het probleem zit natuurlijk elders: ze staan voor een religie en een ideologie die wij fundamenteel onverenigbaar achten met onze Europese waarden.

Oorzaak en gevolg

Het vervolg van het verhaal loopt dan helemaal krom. Zelfa Madhloum is namelijk niet alleen kwaad omdat ze dat foldertje kreeg, maar minstens even boos omdat er van de rechterzijde beamend wordt gereageerd op haar Facebookbericht. ‘Het toont aan hoe we als maatschappij constant tussen twee vuren zitten van groepen die ziek extremistisch zijn,.. (..) voor mij zijn ze even giftig’, fulmineert ze in haar stukje, en viseert vooral het Vlaams Belang en heel het rechtse zootje waarvan ze geen applaus wil. Dat mag, over smaken valt niet te redetwisten, maar het wijst ook op een kanjer van een denkfout, onlosmakelijk verbonden met haar ideologie.

Mevrouw Madhloum geeft lucht aan haar verontwaardiging rond iets wat zij als religieuze intimidatie ervaart, wil daar zelfs juridische stappen voor ondernemen, maar duldt niet dat andere mensen ook verontwaardigd zijn en dat op hun manier uiten. Alleen haar lectuur van de feiten is de juiste, en het is niet de bedoeling dat islamofoben meegaan in haar verhaal. Dat etiket van islamofoob is opmerkelijk. Waarom hebben nogal wat Vlamingen met de islam een probleem en laten wij Getuigen van  Jehovah (die ook ’s zondags komen aanbellen en papiertjes uitdelen) gerust? Waarom bestaan de woorden ‘boeddhistofoob’ of ‘protestantofoob’ of ‘pastafarofoob’ niet in onze taal?

Omdat we, ook al ontkent Zelfa Madhloum dat, in een gepolariseerde context leven. We willen dat niet per se, ze is er. Een door asiel en migratie bevorderde aangroei van religieus extremisme, gecombineerd met de onmogelijkheid van een groot deel van de allochtone bevolking om onze cultuur te assimileren, levert enorme spanningen op en duwt de aanhangers van onze waarden in de verdediging. Madhloum heeft het dan -uiteraard- over de democratische rechtstaat, maar weigert de asymmetrie te zien: volgens wetenschappelijk onderzoek wijst meer dan de helft van de Belgische moslims die rechtstaat af, en stelt ze ondergeschikt aan de sharia. Terwijl bij mijn weten ook het Vlaams Belang in zijn statuten die rechtstaat niet afwijst, noch de vrije meningsuiting, noch de gelijkheid van man en vrouw, enzovoort, allemaal principes die in de denktank Liberales vast op de bovenste plank liggen.

Men moet dus enig aandacht hebben voor de sociologische realiteit, in plaats van alsmaar in het luchtledige te zweven. Het moslimfundamentalisme heeft de reactie van (extreem)rechts in het leven geroepen, het identitaire discours, het gevoel van  dreiging en vervreemding, niet omgekeerd. Men moet oorzaak en gevolg, actie en reactie niet met elkaar verwarren. Het succes van het Vlaams Belang komt niet uit de lucht gevallen, het is een uiting van onbehagen bij de gewone Vlaming omwille van een culturele minorisering die door een intellectuele elite nog altijd als politiek-correct wordt verkocht.

Pijnloos liberalisme

‘Ik vind dat ik als moslima kritisch mag zijn en dat de hele moslimgemeenschap meer moet durven praten en zaken kritisch dient aan te kaarten’ luidt het. Het spijt me voor u, mevrouw Madhloum, maar democratie en debatcultuur zijn wezenlijk vreemd aan de islam, ik zie ze nergens, behalve in de ivoren toren van Liberales dus, de club van weldenkende vrijgeesten die nergens een tegenstelling zien en elke uiting van bezorgdheid rond de gevaren die onze democratie bedreigen, weg zet als ‘extremisme’.

Ik weet het, er bestaat zoiets als godsdienstvrijheid, maar wij, leden van een seculiere gemeenschap, beschouwen die als ondergeschikt aan de verworvenheden van die fameuze rechtstaat. Uw geloofsbroeders beschouwen u als een afvallige en u weet allicht wat de Koran voorschrijft in dat verband. U verwijst naar Irak en de gruweldaden van IS, wij Europeërs weten ook waar godsdienstwaanzin toe leidt en hebben in de tweede helft van de 20^ste eeuw de tirannie van de pastoors niet overboord gegooid om nu met ‘kledingadvies’ van bebaarde mannen in Jellabah geconfronteerd te worden. Maar wie A zegt moet ook B zeggen, nog een mooi Vlaams spreekwoord.

Dit gaat dus over het recht op verzet. Volgens Zelfa Madhloum is diegene die zich verweert en een mep terug uitdeelt, even schuldig als de agressor. Zo hebben we natuurlijk de nazi’s niet overwonnen en zou geen enkele vrijheidsbeweging legitiem zijn. Het is misschien om te vermijden dat hier bij ons ooit een IS-vlag wappert,- en uw denktankje als eerste zou worden opgerold,- mevrouw Madhloum, dat Europa naar rechts is gezwenkt. Het idee van de andere wang aanbieden is trouwens zeker geen islamitisch principe maar zoals geweten een christelijk waarvan we ons ook, zeker in dit tijdsgewricht, gedistantieerd hebben. Het is dan ook eerder het soort Verlichtingsdenken dat Liberales, het troetelkind van Dirk Verhofstadt, erop nahoudt: een pijnloos liberalisme dat de kool en geit wil sparen. Een politiek-correct vacuüm cultiveren waarin men gelooft dat alles via ‘kritische dialoog’ op te lossen valt, ook als de tegenpartij daar duidelijk geen zin in heeft en dat principe zelfs veracht.

Een kritische moslima, zoals u zichzelf noemt, mevrouw Madhloum, hoort in dat vacuüm perfect thuis. Het is een spook, in feite een wandelende contradictie, maar binnen de Open-VLD-kringen van de strekking Verhofstadt lukt dat allemaal en wordt de multiculturele harmonie gepredikt, meestal door mensen die met de mindere kantjes van die verbleekte utopie zelden of nooit geconfronteerd worden. Dus sorry voor het applaus en het medeleven, en het ‘extremisme’ – zelf verkies ik het woord radicalisme– waarmee wij onze rechtstaat en Europese waarden verdedigen. Welkom in de realiteit.