Koninklijk nieuws over een oude taart en een nieuw schip
foto ©
Een veilinghuis veilt een stukje taart van 40 jaar oud. En de Britse regering plant een nieuw vlaggenschip tegen 2025.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementVeertig jaar terug was de wereld getuige van het zogenaamde ‘sprookjeshuwelijk’ van de prins van Wales met een Engelse edeldame. Het huwelijk van Charles en Diana werd echter een koninklijke nachtmerrie en een vette kluif voor de roddelpers.
Wat er op 29 juli 1981 allemaal gebeurde en wat eraan voorafging kunt u in andere Vlaamse media lezen en zien. De Britse pers besteedde de voorbije dagen bijzondere aandacht aan een oude taart. Begrijpt u mij niet verkeerd: het gaat over een stukje van de huwelijkstaart van Charles en wijlen Diana dat wordt geveild.
Stukje taart van 40 jaar oud
Blijkbaar heeft een stuk biscuit van één van de drieëntwintig bruidstaarten de tand des tijds beter doorstaan dan de trouwpartij van het prinselijke koppel. Charles en Diana scheidden officieel in 1996 na een bijzonder geplaagd huwelijk. Diana kwam later om bij een auto-ongeluk in een tunnel in Parijs in de zomer van 1997. Charles hertrouwde in 2005 met Camilla Parker-Bowles, een dame die hij reeds voor zijn huwelijk met Diana kende.
De taartpunt is gemaakt van marsepein met boven op een geglazuurd koninklijk wapenschild. Het hoorde toe aan ene Moyra Smith, een bediende aan het hof van koningin-moeder Elizabeth (de moeder van Elizabeth II). Het veilinghuis Dominic Winter Auctioneers schat dat het stuk taart tussen de €278 en €417 waard is. Het adviseert de mogelijk geïnteresseerde kopers om niet van de taart te eten.
Een nieuw vlaggenschip
De pers in het Verenigd Koninkrijk maakte ook gewag van ander opmerkelijk koninklijk nieuws. De regering van Boris Johnson gaf de opdracht om te starten met het ontwerp en de bouw van een nieuw koninklijke jacht. Tegen de maand september van 2025 moet het schip zeewaardig zijn.
Het nationale vlaggenschip is er niet – alleen – voor het plezier van de Britse koninklijke familie, maar moet vooral dienen om het imago van het land te versterken als een soort van drijvende ambassade. Het moet een staaltje van de ‘meest recente groene technologie’ worden en moet zeker 300 dagen per jaar op zee zijn.
Ladderzat
Tot 1997 kon de de Queen gebruik van het schip HMY Britannia. Volgens een diplomaat van weleer werd dat schip ingezet om indruk te maken op presidenten en regeringsleiders. ‘Het leverde miljoenen op voor Groot-Brittannië’, aldus een industrieel uit die tijd. Maar het kostte de staat ook handenvol geld. Het schrappen van een koninklijk schip maakte deel uit van de verkiezingscampagne van Tony Blair in 1997. Hij vond het niet kunnen dat de belastingbetaler £60 miljoen diende op te hoesten voor een nieuwe HMY Britannia.
Toen de politicus een monsterzege haalde in de verkiezingen behoorde een koninklijk schip tot de geschiedenisboeken. Prins Charles – die ooit als eerste royal in 1954 met het schip reisde – nam de honneurs voor zijn moeder waar tijdens het afscheidsdiner aan boord van de Britannia. Zijn beroemde speech luidde als volgt: ‘Ik wil me nu gewoon ladderzat drinken.’
HMY Prince Philip
Het nieuwe schip in het plan van Boris Johnson zal £ 150 miljoen kosten. De regering ziet het vaartuig liefst de zee opgaan onder de naam ‘Prince Philip’, genoemd naar de onlangs overleden echtgenoot van de koningin, zelf een marine veteraan. Het vaartuig moet 125 meter lang worden, bemand door tachtig matrozen. Het hele project zal worden opgevolgd door het Ministerie van Defensie.
Of er bij de lancering van het nieuwe jacht een taart wordt voorzien is niet bekend.
Harry De Paepe bezit een grote passie voor geschiedenis en Engeland. Hij is de auteur van verschillende boeken.
In Engeland en Wales wordt er een recordaantal ‘niet misdadige incidenten’ gemeld. De politie verschijnt nu aan de deur voor de meest onnozele zaken.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.