Kristof Calvo: ‘De kans is reëel dat we afstevenen op een Zwarte Zondag.’

Het nieuwe voorzittersduo Nadia Naji (30) en Jeremie Vaneeckhout (36) moet Groen uit het moeras trekken. De partij heeft zich ernstig in het Vivaldi-avontuur verslikt. Groen verliest de pedalen en radicaliseert. Daarmee volgt ze de trend die zich volop in Wallonië en Brussel ontwikkelt. Kristof Calvo ziet de bui al hangen en bereidt zich op de volgende ‘Zwarte Zondag’ voor. ‘Dat zou onze grootste obsessie moeten zijn’, laat hij in het Nieuwsblad optekenen.

Zwijgakkoord

Groen ligt in de hoek waar de klappen vallen. Jan Callebaut wees er al op dat Groen helemaal niet geassocieerd wordt met kenmerken die zouden kunnen wijzen op daadkracht. ‘Groen is een partij die een duidelijke droom nastreeft, en die utopie wil realiseren. Alleen gelooft de Vlaming duidelijk niet dat Groen die droom kan realiseren.’  Dit beeld wordt versterkt door de recente miskleunen van Groen en Ecolo. Binnen de Vivaldi-coalitie moesten de ecologisten hun belangrijkste trofee loslaten, de kernuitstap. De drastische verhoging van het defensiebudget speelt ook niet in het voordeel van de ecologische partij.

Bovendien heeft het vroegtijdig ontslag van Meyrem Almaci als voorzitter de partij nog verder in een politiek vacuüm geduwd. Geen van de politieke kopstukken was bereid om de fakkel in deze moeilijke tijden over te nemen, wat wijst op de ernst van de politieke impasse waar de partij momenteel in zit. Of het nieuwe voorzittersduo Nadia Naji (30) en Jeremie Vaneeckhout (36) veel soelaas zullen bieden, is heel twijfelachtig. Vaneeckhout ondertekende het zwijgakkoord om in het openbaar niet in debat te treden met de andere kandidaten, wat haaks staat op de basisdemocratische waarden van de partij. ‘De democratie moet en zal nieuw leven ingeblazen worden’, zei Kristof Calvo ooit. Vooreerst kan hij daarmee binnen zijn eigen partij aan de gang.

Dogmatisch

Bovendien verwees het duo bij de lancering van hun campagne naar de uitspraken van Conner Rousseau over Molenbeek: ‘Als ik door Molenbeek rijd, voel ik me ook niet in België.’ Daarmee is de toon van de politieke agenda gezet die het duo Vaneeckhout en Naji naar voor wil schuiven. Het duo zal zich vast en zeker concentreren op alles wat politiek correct is. Vanuit Molenbeek zal het racismedebat worden aangezwengeld. De partij zal nog meer aanschurken bij het islamosocialisme en het wokeïsme. ‘De belijdenis van het woke en (non)binair LGBTIQ+ -geloof is er even dogmatisch als die van de klimaatopwarming, en je moet op kousenvoeten over een regenboogpad schrijden om het groene partijsecretariaat te betreden’, schreef Jean-Marie Dedecker. Daarmee tekent de partij ongetwijfeld haar eigen ondergang.

Groen spreekt steeds meer de intellectuele middenklasse aan die bulkt van de morele superioriteit, neerkijkt op de Vlaamse identiteit en aanleunt bij het (eco)kapitalisme van de Bilderberggroep. De groene economie vraagt massale investeringen en daar watertanden de grossiers in kapitaal van. Zowel voor Groen als voor de Bilderbergkapitalisten vormen de landsgrenzen obstakels. De soevereiniteit van een volk is een vloek in de multiculturele, groene kerk. Wie zich openlijk uitspreekt voor deze dwaling krijgt het etiket ‘racist’ als ultieme stigmatisering opgekleed, een soort van Jodenster die moet duidelijk maken dat je geïntoxiceerd bent en dat je moet worden gemeden. ‘Wie gelooft dat het paradijs aan de horizon lonkt, heeft een rationeel motief om alles en iedereen uit de weg te ruimen die dat einddoel hindert’, schrijft Maarten Boudry.

Politiek opbod

Maar of iedereen bij Groen daar blij me is, is zeer de vraag. Uit de Stemming 2022 blijkt duidelijk dat de Vlamingen een veel strenger integratiebeleid willen. 75% van de respondenten wil dat migranten maximaal onze cultuur en gewoonten overneemt. Zelf bij Groen is er een meerderheid voor assimilatie. Er is zelfs een meerderheid te vinden die kernenergie als een deel van de oplossing van de klimaatproblemen beschouwd. Als het duo trouw aan het groene authentieke engagement wil zijn, dan lonken na 2024 de catacomben. Kristof Calvo ziet de bui al hangen. ‘Zelfs als we de rit uitdoen, is de kans reëel dat we afstevenen op een Zwarte Zondag. Dat zou onze grootste obsessie moeten zijn’, laat hij in het Nieuwsblad optekenen.

De kans is reëel dat Groen zich laat meeslepen in een politiek opbod dat zich momenteel in Wallonië en Brussel aan het voltrekken is. De bedoeling is om de aandacht van de kiezer van de desastreuze budgettaire resultaten af te leiden. Ecolo stelt een ‘universeel solidariteitskapitaal’ voor elke 25-jarige voor. Iedere jongere zou dan €30.000 van de staat cadeau krijgen. Er is nog meer: elke werknemer onder de 50 jaar zou het recht krijgen om één jaar een betaalde sabbatical op te nemen. Het waren maar enkele van de voorstellen die Ecolo op haar ‘sociaal congres’ op tafel legde.

Ook Les Engagés pleiten voor een gegarandeerd inkomen van €600 per maand voor elke Belg. MR vulde met een eigen voorstel het rijtje aan. Onder de noemer ‘jongerenkapitaal’, wil Georges-Louis Bouchez (MR) aan elke jongere tussen de 18 en 25 jaar €25.000 geven. Anders dan Ecolo, verbond hij er wel een paar voorwaarden aan: deze financiële injectie dient enkel om studies, een huis of een eigen zaak te betalen.

Vlaamse Grondstroom

Daarmee onderstreept Ecolo nog eens stevig de sociaaleconomische kloof die gaapt tussen het noorden en het zuiden van België. Terwijl Franstalige partijen met geld willen morsen, hameren de Vlaamse partijen op het verhogen van de werkzaamheidsgraad. België doet het intussen heel slecht. Het land kent de laagste, economische groeiverwachtingen, gecombineerd met de tekorten op de begroting die geschat worden tot de grootste van Europa. Enkel Roemenië doet het slechter.

Groen dreigt zich in de excessen van Ecolo te laten meezuigen. Extreemlinkse recepten leiden tot armoede, sociale uitsluiting en een democratisch deficit. Als de partij haar niet ontdoet van Ecolo en haar profiel niet snijdt op de Vlaamse Grondstroom, dan zal ze verdwijnen.