JavaScript is required for this website to work.
post

Kruitvat Azië

Dirk Rochtus5/2/2014Leestijd 2 minuten

Stevent de internationale gemeenschap honderd jaar na ‘1914’ af op een nieuwe wereldoorlog? De bewapeningswedloop in Azië geeft alvast te denken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Woensdag 5 februari maakte het gerenommeerde International Institute for Strategic Studies (IISS) in Londen zijn nieuwste rapport over de bewapeningsuitgaven ‘The Military Balance 2014’ wereldkundig. De cijfers zijn verontrustend, zeker wat Azië betreft, waar de regionale machten er een smak geld tegenaan gooien om elkaar de loef af te steken.

Wapentuig

In august 2013 al liet India het zelfgebouwde vliegdekschip ‘Vikra’ (260 meter lang, 60 meter breed) te water, kostprijs twee miljard dollar. Daarmee voegt de Aziatische macht zich in de exclusieve club van die paar landen die er sinds de Tweede Wereldoorlog in geslaagd zijn hun marine met zo’n schip uit te rusten; de VS, Rusland, Groot-Brittannië en Frankrijk. Zo vermindert New Delhi ook zijn afhankelijkheid van wapenleverancier Rusland, maar bovenal geeft het met de inzet van dat ‘vlaggenschip’ in de Indische Oceaan een potig signaal naar concurrent China. Vorig jaar besteedde India een slordige 36,6 miljard aan bewapening. Toch nog altijd een ‘habbekrats’ in vergelijking met wat China zich veroorlooft. De machthebbers in Beijing spendeerden in 2013 een dikke 112,2 miljard dollar aan bewapening (een stijging met 11,6% tegenover 2010). Ze investeren flink in de uitbouw van zee- en luchtmacht en bouwen hun eigen wapenfabrieken verder uit. Ook Japan had een flinke 51 miljard dollar veil voor zijn wapentuig, vooral voor nieuwe F-35 vliegtuigen. Brisant is dat China en Japan ruzie maken om een paar eilandjes in de Zuid-Chinese Zee, de zogenaamde Diaoyu/Senkaku eilanden. Het is uitkijken of de situatie loopt uit de hand.

Rivaliteit

Het IISS stelt vast dat de invloed van Europa als wapenleverancier in Azië afneemt. De regionale machten zetten er versterkt in op de uitbouw van hun eigen wapenindustrie. Bovendien daalden de uitgaven van de Europese landen voor bewapening in 2013 met 2,5%. De VS spannen ondanks besparingen nog altijd de kroon met 600 miljard dollar aan bewapeningsuitgaven. Washington is de missie in Afghanistan aan het afsluiten en begint zijn strategische aandacht meer te vestigen op de geopolitieke ruimte van de Stille Oceaan. Volgens sommige analisten is er een rivaliteit tussen Amerika en China in de maak, die te vergelijken zou zijn met die tussen Groot-Brittannië en Duitsland aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Columnist Cor Wijtvliet meent dat het niet zo’n vaart zal lopen: ‘De Chinezen lopen nog mijlenver achter bij de Amerikanen.’ Dat klopt als je kijkt naar de naakte cijfers. Maar het gevaar dreigt van binnen Azië zelf: India versus China, Japan versus China, en wat als de VS zich in het ene of het andere belangenconflict laten meeslepen? Zuid-Oost-Azië zou wel eens het kruitvat van de 21ste eeuw kunnen worden, zoals de Balkan dat was in het begin van de 20ste. De hoop die de Duitse wijsgeer Immanuel Kant in 1795 vertolkte met zijn geschrift Zum ewigen Frieden‘ lijkt verder af dan ooit.

@DirkRochtus1

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Dirk Rochtus (1961) is hoofddocent internationale politiek en Duitse geschiedenis aan de KU Leuven/Campus Antwerpen. Hij is voorzitter van het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme (ADVN). Zijn onderzoek gaat vooral over Duitsland, Turkije, en vraagstukken van nationalisme.

Commentaren en reacties