La nouvelle Moureaux est arrivée

Zondag 14 oktober triomfeerde de Parti Socialiste in Molenbeek opnieuw, na een zesjarige oppositiekuur. Niemand minder dan Catherine Moureaux wordt de nieuwe burgemeester, dochter van Philippe Moureaux die Molenbeek, op zijn Franco-Arabisch herdoopt tot Molem, heeft gemaakt tot wat internationaal bestempeld wordt als la capitale djihadiste de l’Europe. De verantwoordelijkheid voor de aanslagen in o.m. Parijs staat buiten kijf: Moureaux, burgemeester van Molenbeek tussen 1993 en 2012, is zowat de peetvader van het Belgische islamo-socialisme, een perverse deal die de PS politieke macht opleverde in ruil voor cultureel-religieuze onderhorigheid en het recht van de moslimbewoners om de publieke ruimte in te palmen. Een zachte versie dus van wat Michel Houellebecq beschrijft als soumission.

Mollem

Daar zit een heel netwerksysteem achter, dat grotendeels via de moskeeën verliep en de imams die de burgervader de wet dicteerden. Tolerantie was de vlag waaronder zich een dikke sociale etterbuil verborg die bleef aanzwellen. Moureaux wou nooit iemand ‘provoceren’, waarmee hij bedoelde dat verloedering van complete buurten een bewijs was van een harmonische multicultuur. Het werd zo gortig dat zelfs partijgenoot Merry Hermanus het niet meer kon aanzien en het euvel aldus omschreef: ‘Philippe Moureaux werd zo de nuttige idioot van de imams, die steeds inhaliger werden en nieuwe eisen stelden. De Brusselse PS vandaag zit verstrikt in dat deel van het electoraat dat zich niet wenst te integreren en niet wil begrijpen dat zijn waarden niet overeenstemmen met de westerse’.

Er gistte in Molenbeek effectief een explosieve monocultuur die zich steeds verder verwijderde van wat wij als een democratische rechtstaat beschouwen, tot de afmeting van een informeel soort minikalifaat. Dàt was de voedingsbodem die leidde tot Parijs 2015, we kennen allemaal de namen van de uit die Brusselse baronie afkomstige protagonisten: Abdelhamid Abaaoud, Salah Abdeslam en zijn broer Brahim. Dankzij de Moureaux-erfenis is er in Molenbeek helemaal geen nood aan een Islampartij, daarom scoorde die ook nauwelijks de voorbije gemeenteraadsverkiezingen.

Reporters

Vader en dochter Moureaux

Catherine Moureaux neemt dus, na een interregnum van Françoise Schepmans (MR) die ook niet veel potten heeft gebroken, de scepter van haar papa over. Catherine is een dochter uit het eerste huwelijk van Philippe Moureaux en Françoise Dupuis, ook een PS-apparatsjik en tot 2014 zelfs voorzitster van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement (ja, dat bestaat). In 2010 hertrouwde de toen 71-jarige Moureaux met de 35-jarige Marokkaanse moslima Latifa Benaicha. Het religieuze huwelijk werd in Marokko bezegeld, en volgens de islamitische wet moet de man zich bekeren alvorens hij een moslima kan trouwen…

Soit, de PS-overwinning ging gepaard met een straatfeestje zondagavond, waarop te zien is hoe Catherine op de motorkap van een auto wordt bejubeld door een menigte mannen van allochtone signatuur. Persfoto’s die door Theo Twitter Francken als volgt werden becommentarieerd: ‘Het toekomstig samenlevingsmodel van de PS in één foto. @SafaiDarya #vrouwenrechten ‘ en: ‘Dit is de nieuwe burgemeester van Molenbeek. Alle andere vrouwen moeten thuisblijven. #mensenrechten’. Inderdaad, allemaal uitgelaten baardige fans, niet één vrouw te zien, dat klopt. Wat wel nog moet opgehelderd worden, is de vraag waarom deze macho-subcultuur bij uitstek een vrouw op het schild, pardon de motorkap hijst. Die uitleg valt niet van de foto af te lezen en vereist dus wat context.

Mascotte

Momenteel ontstaan er Byzantijnse discussies over hoeveel vrouwen er op welke foto’s staan. Dat is natuurlijk onzinnig. Veeleer is de vraag wat de vrouw die prominent centraal in beeld komt, daar staat/zit/ligt te doen: Catherine Moureaux. Men moet eerst begrijpen wat precies het statuut was van papa Philippe en hoe hij in Molem gepercipieerd werd. Als een leider, een voorman? Neen, veeleer als een paljas, een hansworst, en dat zit hem ook in bepaalde biologische karakteristieken.

Want waarom liet Moureaux zich niet door een zoon opvolgen, iets wat in de moslimwereld de logica zelve is? Omdat hij er geen heeft. Drie dochters maar geen zoon, dat heeft de natuur zo gewild. En neen, ik ga hier geen statistieken beginnen aanhalen die een verband leggen tussen de penislengte en het kunnen krijgen van alleen maar vrouwelijke nakomelingen (mannelijke zaadcellen hebben een kortere levensduur en hebben dus meer kans om de eicel te bereiken als de loop van het kanon langer is). Maar het ziet ernaar uit dat Philippe door de moslims werd en wordt beschouwd als een gebrekkige man, een semi-impotente, slecht geschapen dhimmi, net wat ze nodig hebben om in Molenbeek hun zin te doen. Dat klinkt straf en misschien zelfs racistisch of seksistisch en al wat u wil, maar ik probeer gewoon even mee te gaan in de macho-mentaliteit van het biotoop in kwestie.

Reporters

Brussels Autosalon 2018

Wat betekent dochter Catherine in dit verhaal? Ze is de concrete emanatie, het vleesgeworden bewijs van Philippe’s 6/10-mannelijkheid. Mag ze burgemeester worden? Natuurlijk, graag, want zo’n vrouw aan het hoofd van la capitale djihadiste de l’Europe garandeert nog meer politieke besluiteloosheid, laksisme, no-go-zones en vrij spel voor de imams. Catherine heeft dus het statuut van een mascotte die op de motorkap poseert. Nogmaals: ik probeer te lezen in de hoofden van de Mohammeds en de Ali’s, en waarom dochterlief zo feestelijk wordt onthaald in haar jeans en wit vestje, en op die Alfa Romeo terecht komt. Associaties met het autosalon en de deernen op de motorkap bijna onvermijdelijk.

Een machteloze ex-burgemeester met alleen maar dochters, en een van die dochters die als madame le bourgmestre op een bolide mag pronken: ziehier twee prachtige zinnebeelden van de dhimmitude, zijnde het statuut van volgzame niet-moslims in een dominante moslimcultuur. Een statuut dat in die cultuur als het summum van tolerantie geldt. Het kan natuurlijk zijn dat Catherine echt schoon schip gaat maken, maar die kans is vrijwel zero, gezien haar afkomst, haar ideologie, én de iconische plaats die ze nu al toebedeeld krijgt in het Molenbeekse universum, namelijk van wensmaagd in het moslimparadijs. Het kanaalplan waar het thuis hoort: in ’t kanaal, ja, ik bedoel dàt kanaal.

De auteur van de persfoto’s, een zekere Mathieu Golinvaux, was overigens niet akkoord met de ‘racistische’ lectuur Van Theo Francken. Daarom bij deze alsnog een toelichting, ook aan zijn adres. Neen, foto’s zeggen niet alles, wat er onder de motorkap zit telt ook.