Stop béton maintenant

Binnen twee weken is het zover… In Waals-Brabant, net als in de andere provincies van Zuid-België, zullen de kiezers eens te meer hun electorale plicht vervullen, zij het dit keer met kennelijk klein enthousiasme. Het valt immers op dat wat altijd een groot burgermoment was (en dat nog altijd zou moeten zijn), de verkiezingen niet of nauwelijks de geesten beroeren. Bij de beenhouwer, de kruidenier of in het stamcafé wordt er meer gepraat over de overstromingen in Walhain dan over de bollekeskermis van 9 juni.

Nog meer opmerkelijk, om niet te zeggen bizar: op twintig dagen van de verkiezingen hebben we in onze brievenbus niet één pamflet gevonden. En dat was ook al zo vóór de officiële start van de campagne. Op uitzondering dan van de PS die liet weten dat zelfs indien Magnette en zijn gevolg al niet de eerste partij is van de Roman Païs de Brabant, ze toch kandidaat is om de macht te delen met de blauwe jongens en meisjes van en rond de familie Michel.

In Waals-Brabant heeft die PS minder cliëntelistische rare streken dan in Henegouwen of Luik, maar ook hier krijgt een rode schepen een wagen ter beschikking van de socialistische mutualiteit Solidaris. Van het soort wagens dat ook gemobiliseerd wordt om op verkiezingsdag mindervalide kiezers naar de stembureaus te begeleiden…

Windstilte ook bij de blauwen die al bijna een halve eeuw de streek domineren. Al moeten die hier steeds meer rekening houden met de jongens en meisjes van Ecolo, vaak bobos, bourgeois-bohêmes. Uiteindelijk zal Mathieu Michel als enige afstammeling van stamvader Louis prijken op de federale MR-lijst. Daar waar men zo graag in Jodoigne en Waver, ook Charles de Europese lijst had laten trekken.

Quod non dus. Al is dat na Charles Michels misplaatste (trop) sincères condoléances bij het overlijden van de Iraanse president, ook bekend als de slager van Teheran, misschien nog een geluk bij een ongeluk. Vooral omdat ook hier veel supporters van Europees lijsttrekster Sophie Wilmès wonen. Die woont in Sint-Genesius-Rode, op een steenworp van Waterloo, dichter bij Wallonië dan bij Brussel.

Verkiezingsborden

En het is niet alleen windstil in de brievenbus. Er zijn overduidelijk ook minder verkiezingsborden. Ze zijn er nog wel, maar veel minder. En wat opvalt: nauwelijks affiches op privéterrein of voor sommige huizen.

Al is er sinds midden vorige week toch wat beroering. In verschillende gemeenten zijn er bij de foto’s van de (natuurlijk) lachende kandidaten kleine affiches geplakt met de wat enigmatische boodschap Stop béton maintenant!

Het werk van een voor de doorsneeburger alsnog onbekende groep die bezorgd is over de toekomst van onze Waalse grond. Vanaf 2050 wil die een absolute bouwstop. Vooral in Waals-Brabant moet er voor de groep worden gemobiliseerd. ‘Bij ons ligt een vierde van het grondgebied in een bebouwbare zone’, zeggen ze, ‘en meer dan 16 procent is nu al bebouwd. Dat is twee keer het gemiddelde van het Waalse gewest.’ Bouwgronden dus, voor het merendeel ex-landbouwgronden…

Voor Occupons le terrain, zo heet de groep, moet dat veranderen. Omdat dat ten nadele is van de sociale huisvesting. En omdat er ook almaar meer grond verloren gaat voor economische activiteiten, voor industriezones bijvoorbeeld.

Jaren zestig

Op zich heeft Occupons le terrain een beetje gelijk, maar men kan zich tegelijk niet inbeelden dat Waals-Brabant harakiri zou plegen en nieuwe, interessante projecten die bijdragen tot de verdere economische ontwikkeling zou laten passeren.

Occupons le terrain is dus tegen de betonisering van Waals-Brabant en dus ook tegen al degenen die de streek  nog altijd verder willen ontwikkelen. In de geest eigenlijk van de late jaren zestig, toen de komst van de Franstalige afdeling van de Katholieke Universiteit Leuven het arrondissement Nijvel in geen tijd naar de top stuwde.

Dat is een interessant dilemma. De Waals-Brabantse burgers willen een mooie, natuurlijke omgeving, maar ze willen ook een ander Wallonië. Het zou tof zijn als de belangrijkste partijen laten weten wat ze daarvan vinden. Krijgen we misschien toch nog een campagne…