Eigen cadeaus eerst

In Antwerpen weefde Bart de verbinder afgelopen week samen met intern verdeelde socialisten een gobelin van politieke utopie. Macht knaagt aan de integriteit en beginselvastheid van politici. Het is niet anders voor de manitou van de flamiganten. Nadat hij federaal de Vlaamse eisen in de wachtzaal zette, verwatert, of moet ik zeggen verzuurt hij nu ook zijn liberale principes om de politieke macht in de sinjorenstad te behouden. Hij orkestreerde er een magere coalitie van ‘iedereen burgemeester’,want zonder de drie dissidente stemmen van de sp.a, zweeft de coalition of the willing op één zetel. Ieder gemeenteraadslid kan zo gedurende zes jaar de burgemeester gijzelen. Het gaat je goed Bart, ik wens je veel succes met je macht van de onmacht.

Ook in Ninove krijgt het politieke circus een sluitstuk omdat een Vlaams-nationalistische postjespakker zijn principes en ideologie opzij zette om macht te verwerven. Hij deed dat naar eigen zeggen in navolging van zijn grote voorbeeld Bart de verbinder, enkel wordt hij voor zijn politiek opportunisme verguisd en zijn Antwerpse voorbeeld van machtsgeilheid verheerlijkt. Nochtans zijn hun daden in basis niet zo verschillend enkel krijgt de daad van een reus een hoger aanzien dan die van een dwerg.

Hoe meer Belgen, hoe meer zakgeld

Waarom koningen of koninginnen overal ter wereld een toespraak houden op de herdenking van de geboorte van de Koning der joden is mij een raadsel. Waarom men dan een boodschap van vrede en verbondenheid brengt i.p.v. een reële weergave van de maatschappij ontgaat mij nog meer. Net zoals het kerstfeest een geseculariseerde, platte commercie geworden is, zijn de toespraken van de staatshoofden dé viering van dé hypocrisie geworden. Het feest van de huichelarij waar een zilveren- lepel-monarch, die jaarlijks 12 miljoen euro zakgeld krijgt, pleit voor het aanpakken van de armoede en de ongelijkheid.

Terwijl de pseudo-regering van slepende zaken, die de koning een hand boven het hoofd houdt, ons blauw doet betalen aan diesel omwille van de uitstoot van fijn stof, knispert zijn haardvuur op de achtergrond meer fijn stof in de atmosfeer blazend dan met een dieselwagen van Oostende naar Arlon rijden. Filip de huichelaar zwijgt over migratie, hét grote probleem van 2018 en wellicht 2019. Naar verluidt moeten nog enkele bastaard achterkleinkinderen van Leopold II uit Congo genaturaliseerd worden. Anderzijds is het evident dat hij zich niet tegen migratie verzet want, ‘hoe meer Belgen, hoe meer zakgeld’.

Dubbele belastingen

In 2024 krijgen we een éxtra kilometerheffing. We betalen ons nu reeds blauw aan een kilometerheffing via de taks op brandstof. Gemiddeld 55% van de prijs aan de pomp is voor vadertje staat. Een kilometerheffing want, hoe meer kilometers we rijden, hoe meer brandstof we verbruiken dus hoe meer taksen we betalen.

Ook via een elektrische wagen ontsnappen we straks niet aan een dubbele kilometerheffing. Op elektriciteit betalen we nu reeds 57% belastingen, ook met een elektrische wagen betalen we aldus een aanzienlijke taks per kilometer. Voor de Vlaamse regering is de bestaande kilometertaks niet voldoende en wil ze ons nog een tweede kilometerheffing doen betalen op ons volledig wegennet, dus ook op de middeleeuwse heirwegen, kasseistroken en boerewegels vol putten en bulten. Enkel Frère, Starbucks, Google, Alibaba enz ontsnappen aan belastingen, voor de hardwerkende mens is het een utopische droom waaruit we snel ontwaken.

Eigen belang eerst

We staan erbij en we kijken er naar. De Koning brengt badend in luxe een one-man show en verdient zo zijn jaarlijkse dotatie van 12 miljoen euro – Michael Van Peel krijgt net iets minder voor zijn nieuwjaarsconference. Politici leidden ons op 14 oktober naar een pseudo-democratisch circus om nadien opportunistisch de loonstrookjes onder elkaar te verdelen. Om dit alles te betalen is geld nodig die best komt van belastingen en dan het liefst van de brave hardwerkende burger.

Steeds meer mensen geven op, want wie net genoeg geld verdient om te leven en belastingen te betalen en teveel verdient om van sociale maatregels te genieten raakt ontmoedigd en verzuurd. Dit jaar geef ik ook cadeautjes aan mezelf. Als politici en het koningshuis hun eigen belangen eerst stellen, waarom mag ik dit dan niet doen?