Maken transgenders vrouwensport kapot?

De Amerikaanse zwemmer Will Thomas voelde zich een vrouw en veranderde zijn naam in Lia Thomas. Anders gezegd: hij werd transgender. Als man was Will een middelmatige wedstrijdzwemmer, nummer 554 op de lijst van beste zwemmers in Amerika. Maar als vrouw wint Lia alle wedstrijden van de universiteitscompetitie, die in Amerika op zeer hoog niveau staat. Amerikaanse topuniversiteiten wedijveren in het lokken van de beste atleten als student. Die hoeven niet hard te studeren en nauwelijks collegegeld te betalen, als ze maar winnen.

Twee meter

Lia Thomas kreeg ‘hormone replacement therapy’ (HRT), dat zijn hormoonbehandelingen om het lichaam vrouwelijker te maken. Volgens de regels van de universitaire zwembond moet een transgender daar minimaal één jaar van achter de rug hebben om aan de vrouwencompetitie mee te mogen doen. Maar desondanks heeft Thomas nog altijd de fysiek van een mannelijke atleet. En met bijna twee meter torent de transgender boven de concurrentie uit.

Amerikaanse universiteiten zijn dé broedplaats van de woke ideologie – dat is geen nieuws. Ex-president Trump verzette zich daar nogal eens tegen, bijvoorbeeld door geldkranen dicht te draaien als het hem te gek werd. Maar president Biden kondigde onmiddellijk maatregelen af die ‘genderidentiteit’ boven biologisch geslacht stellen. Hij zette daarmee de deur wijd open voor mannen om aan vrouwencompetities deel te nemen.

Biden heeft de vrouwensport de facto ten grave gedragen, hoor je vaak.

Transfobie

Het opvallende gebrek aan protest tegen dat beleid is in de eerste plaats te danken aan hoe zwaar men tilt aan de beschuldiging ‘transfobie’ in Angelsaksische contreien. Die staat er gelijk aan racisme en kan carrières slopen. Schrijfster J.K. Rowling was daar een paar maatjes te groot voor, maar uitlatingen die ze deed over biologische seks als ‘een gegeven’ bezorgden haar toch een onvoorstelbare hoeveelheid haat en praktische narigheid.

Thomas heeft uiteraard alle recht een eigen identiteit te kiezen en als vrouw door het leven te gaan als zij zich zo voelt. Behalve misschien als dat andere vrouwen schaadt…

Zoals de biologisch vrouwelijke zwemsters die ondanks hun talent en jaren van keihard trainen nooit van Thomas zullen kunnen winnen. Olympisch kampioene Emma Wyant bijvoorbeeld, die afgelopen vrijdag met flink verschil tweede werd achter Thomas op de 500 meter vrije slag. Bij de medaille uitreiking kreeg Wyant luid applaus. Zij was zusterlijk met de nummers drie en vier helemaal rechts op het podium gaan staan, zo ver mogelijk van Thomas. Die moest haar gouden medaille in ijzige stilte in ontvangst nemen. Niet onbelangrijk: het lijkt of het publiek voorzichtig in opstand begint te komen tegen deze bizarre en van boven opgelegde gang van zaken…

Allemaal trans

Nog absurder is hoe de liberale pers reageerde. Sportverslaggeefster Sally Jenkins van de Washington Post bijvoorbeeld, hield een wollig verhaal dat de wetenschap er nog lang niet uit is wat iemand tot man of vrouw maakt. ‘Het spijt me dat ik het zeggen moet,’ begint ze haar stuk, ‘maar in zekere zin zijn we allemaal trans…’ Dat u het maar weet.

Ook citeert ze een hoogleraar van een onbekende Amerikaanse universiteit: ‘Sure, roughly half of us humans are born male – but only a fraction of that fraction grow into men’ – de helft van ons wordt mannelijk geboren, maar slechts een deel daarvan wordt ook echt een man. Deze wijsheid komt overigens niet van een professor in de medicijnen of biologie, maar in de literatuurwetenschappen.

Ook in weekblad de New Yorker staat een stuk dat overkookt met quasiwetenschappelijke hele en halve waarheden. De conclusie: er is niets aan de hand en het eind van de vrouwensport is nog lang niet in zicht.

Hoge prijs

De oprechtheid van Thomas’ verlangen met de vrouwen te mogen zwemmen, wordt hier en daar betwijfeld. Maar een jaar lang vrouwelijke hormonen slikken, is voor een man een hoge prijs om te betalen. Om nog maar te zwijgen over alle vijandigheid die je op de koop toe moet nemen, ook al staan daar nog zo veel knuffels van de links-liberale elite tegenover.

Bij de laatste Olympische Spelen was er veel te doen over Laurel Hubbard, de transgender gewichtheffer uit Nieuw-Zeeland. Zij gooide hoge ogen maar liet het uiteindelijk afweten en vertrok zonder medailles. Klaarblijkelijk omdat ze er niet meer tegen kon dat ze door de concurrentie met de nek werd aangekeken.

Dat gebeurde Lia Thomas ook na de 500 meter, maar die kon zich daar prima voor afsluiten, zoals ze zei in een interview direct na de wedstrijd. ‘It means the world to be here’ had ze er nog aan toegevoegd.

Transgenderterreur

Het is gebleken dat vrouwelijke tegenstanders van Thomas met hun coaches en hun ouders hebben geprobeerd hem uit de competitie te weren. Ze werden door de zwembond en de universiteiten volledig genegeerd. Vrijwel niemand durfde ter plekke met naam en toenaam zijn mening te geven. Men is bang voor transfoob versleten te worden en daar materiële schade van te ondervinden. Bovendien had de universiteit waar deze wedstrijden plaatsvonden potige beveiligers ingehuurd die onmiddellijk iedereen met een protestbord te lijf gingen.

De transgenderterreur lijkt goed te functioneren. Al was het maar omdat iedereen gedwongen wordt tegen beter weten in taal te gebruiken die niet klopt: een man heet ‘zij’ als hij dat wil. Of komen er toch scheuren in het vernis? Inmiddels hebben al tien Amerikaanse staten deelname van transgenders aan vrouwen-sportwedstrijden officieel verboden, tegen de wil van de president en zijn kliek in.

Lia Thomas is niet de dappere dodo die de media van ‘haar’ maken. Ze lijkt vooral behept met een levensgroot egocentrisme. Interviews met Thomas zijn inwisselbaar: het gaat altijd over hoe zij zich voelt, wat het allemaal voor haar betekent en hoe zwaar het wel niet is voor haar. Nooit één woord van begrip voor degenen die ‘zij’ met groot gemak verslaat, al hebben ze nog zoveel talent en nog zo lang en hard getraind: de biologische vrouwen. Geen greintje medeleven, integendeel: IK ben een vrouw, IK vind het heerlijk om met vrouwen te sporten, IK voel me zo prettig tussen vrouwen…

Ben jij soms een bioloog?

Dat veel media hierin kritiekloos meegaan, maakt weer eens pijnlijk duidelijk hoezeer ze zijn losgezongen van de gemiddelde burger. Wat overigens evengoed geldt voor de betrokken woke overheden en universiteiten…

De bekende Engelse feministe Kelly-Jay Keen, oprichter van de actiegroep ‘Standing for women’ – Opkomen voor Vrouwen, zat in het publiek bij de laatste zwemwedstrijd van Lia Thomas. Ze raakte in discussie met de coach van Thomas.

‘Ik ben een vrouw en dat is geen vrouw,’ zei ze tegen hem, wijzend op Thomas.

‘Ben jij soms een bioloog dat je zo precies weet wie wel of niet een vrouw is?’ vroeg de coach.

‘Ik ben ook geen dierenarts, toch weet ik hoe een hond eruitziet…’

Het is in Amerika al op een T-shirt gezet…

Keen is met J.K. Rowling van mening dat de dwang iedere man die zich vrouw voelt ook als vrouw te accepteren, het bestaansrecht bedreigt van vrouwen die als vrouw zijn geboren. Voor hele volksstammen ben je een nazi die transgenders dood wil als je zo denkt.