Manchester, een bastion van rood en regen

MANCHESTER — ‘Tories Out!’, dicteert een spandoek terwijl ik een groot plein oversteek in het natte Manchester. Het wordt ook wel de ‘Rainy City’ genoemd. Aan de ingang van het glimmende Primark-filiaal ligt een dakloze man. Zijn slaapzak ziet er doorweekt uit. Tijdens mijn ochtendlijke tocht vanaf de B&B waar ik verblijf naar het congrescentrum waar de Conservative Party bijeenkomt, word ik vier keren gevraagd of ik ‘toevallig wat wisselgeld’ op zak heb. De armoede in Engeland is ontegensprekelijk zichtbaar.

Bruisend Manchester

Manchester is een levendige plek. Ik besluit de sfeer ervan op te snuiven tijdens een avondwandeling. Zowat elke pub die ik passeer zit overvol. Je hoort geschreeuw van voetbalsupporters op café. Sommige etablissementen hebben wachtrijen tot buiten. Jonge kerels met een dik geknoopte das om en sportschoenen onder hun stijlvolle broek staan aan te schuiven naast hun overdadig opgemaakte meisjes met gekrulde lokken en korte rokken. De muziek bonkt door de ramen. Het duurt een tijdje voor ik een plek vind om wat te eten. ‘Fully booked’, hoor ik keer op keer. Later op de avond loop ik voorbij een gevecht tussen enkele mannen in een zijstraat. Jonge vrouwen staan er rond te krijsen. Ze zijn zonder enige twijfel dronken.

Vriendelijk Manchester

Charmanter is de typische vriendelijkheid van noordelijk Engeland. Van de kaartjesknipper in de trein die me adviseert ‘to get a drink’ zodra ik in Manchester arriveer tot de dame achter de toonbank die me complimenteert met m’n ‘jazzy’ hemd. De woorden ‘sorry’, ‘thank you’, ‘love’, ‘mate’ en ‘bud’ worden met lichtsnelheid rond je oren gesmeten. Ik beken dat ik ook enkele gesprekken onderga waarbij ik mijn gesprekspartner niet begrijp. Het accent en vooral de radheid ervan kan ik niet volgen. Maar ze nemen je het niet kwalijk. Een man in een pub lacht hartelijk, geeft me een klop op de schouder en trakteert me. Wat moet een mens meer hebben? Een halfuur lang entertaint hij me met een uitleg, alleen weet ik niet goed waarover.

Politiek Manchester

Politiek gezien is Manchester een socialistisch bastion. Sinds de jaren 80 wordt de stad consequent bestuurd door Labour. De Tory’s verdwenen er geleidelijk aan helemaal van de politieke scène. Het is al bijna een decennium dat de regerende partij van het land geen enkel gemeenteraadslid telt onder de 96 raadsleden. En daarvoor had het twee jaar lang één raadslid. Nochtans neemt de derde grootste stad van het Verenigd Koninkrijk een bijzondere plaats in de geschiedenis van de Conservative Party in. De negentiende-eeuwse premier Benjamin Disraeli hield er in de jaren 1870 een toespraak die een van de grondslagen vormde van de Conservative Party om een bredere partij te worden. Maar in die tijd bestond Labour nog niet. De Liberale partij was toen de grote tegenstander.

Divers Manchester

De stad kent ook opvallend veel Chinese studenten. Op de tram, in de winkels en de restaurants vullen ze het beeld. De B&B-eigenaar vertelt me dat het een recent fenomeen is. De Oost-Aziaten contrasteren met het traditioneel grote aantal Indiërs en Pakistani. Ik spreek ook met een jongedame die me een kop koffie schenkt. Het feit dat ik gewoon ‘a cup of coffee’ bestel, brengt de juffrouw in het zwart in de war. ‘You mean americano or latté, or…?’ Haar accent verraadt dat ze van het vasteland komt. ‘Ik kom van Litouwen.’ Ze kwam vijf jaar geleden naar Engeland. ‘Maar ik voel me echt al Brits hoor’, ze laat het als een soort van verantwoording klinken. ‘Woon je hier graag?’, vraag ik haar. ‘Ja, ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik hier ben komen wonen.’ Ze moet voortmaken, want een andere klant wacht.

Verwarrend Manchester

‘You must think we’re a bunch of silly cows!’ De twee giechelende vrouwen achter de toonbank van Rowntree’s Café – ‘Feeding hungry Mancunians for 30 years’ – proberen me uit te leggen welke weg ik moet afleggen doorheen het verwarrende stadscentrum. We vinden het allemaal bijzonder grappig, want ze maken het alleen maar extra complex. De geur van sudderende eieren met spek vullen de eettent.

Ik trek mijn kap over mijn hoofd en trek de straat op in de gietende regen. Aan de ingang van Sainsbury’s wordt een man wakker. De veiligheidsagent van de winkel spreekt hem aan: ‘En? Heb je wat kunnen slapen?’ ‘Like a baby’, krocht hij.

Harry De Paepe rapporteert de komende dagen over de Britse politiek vanuit Manchester.