Mediawatcher (februari 2011)

De aanslepende onderhandelingen hadden ‘de Vlamingen’ collectief getransformeerd in nuchtere, goed-geïnformeerde burgers. Met een recordscore van 64% politiek-geïnteresseerden in Wetstraatperikelen, had deze crisis blijkbaar een uitzonderlijk heilzame werking op de politieke kennis en betrokkenheid van ‘de Vlaming’.
‘Dat is merkwaardig hoog’, constateerde ook politicoloog Carl Devos (UGent), die de uitkomsten overgoot met duiding en het nodige misplaatste sérieux. ‘Als we dan toch weer naar de stembus zouden gaan, kent de burger tenminste de achtergrond van de mislukte onderhandelingen.’

Devos vond het tevens ’opzienbarend’ dat bemiddelaar Johan Vande Lanotte (sp.a) met 72% meer vertrouwen inboezemde dan N-VA-onderhandelaar Bart De Wever (69%), al liet de opgegeven 2% foutenmarge, hoogstens toe om te spreken van een ex aequo.

Onbekend maakt onbemind

Voorts bleek 89% Groen!-onderhandelaar Wouter Van Besien te kennen. De kersverse CD&V-voorzitter Wouter Beke was bij ‘slechts’ 88% van ‘de Vlamingen’ bekend. Conclusie van de krant, bij 2% foutenmarge: ‘Van Besien is bekender dan Beke’.

Jean-Michel Javaux van de Franstalige groenen, moest het met 75% bekendheid rooien en boezemde ‘slechts’ bij een kwart van de Vlamingen vertrouwen in. Conclusie van de krant: ‘onbekend maakt onbemind.’
Kon nu werkelijk geen enkele politicus, academicus of redacteur bij de aanblik van de cijfers bedenken dat de deelnemers aan deze internetpeiling wel eens hoogst onrepresentatief konden zijn? Kwam nergens de gedachte op dat de geselecteerden, die de internetpeiling ongeïnteresseerd links lieten liggen, ook niet in de resultaten werden weerspiegeld?

Misschien kunnen de redacties van Koppen en Het Nieuwsblad vooralsnog de steekproefsamenstelling opvragen. Het opleidingsniveau van de responsbereidwilligen kan wellicht al een stukje van de ‘opmerkelijke’ resultaten verklaren.

Als deze peiling iets bewijst, dan is het wel dat Wetstraatredacties en -politici blijkbaar elke realiteitszin om peilingen naar waarde en ‘representativiteit’ te schatten volledig zijn kwijtgespeeld.

Indien de Blunderpeiling Prijs 2010 nog niet bestaat, moet die dringend worden uitgevonden en mag de trofee meteen richting Het Nieuwsblad en Koppen. Hopelijk gaan politici aan de onderhandelingstafel ondertussen nuchterder met cijfers en statistieken overweg dan met hun commentaren in Koppen: zoniet dreigt straks een al even ‘opmerkelijke’ ramp.