Met z’n allen tegen de (r)overheid

Ze zijn nu ook in Limburg gesignaleerd, of stonden ze gewoon in panne? De gele hesjes mogen dan wel elke partijpolitieke binding ontkennen, het belet niet dat de politieke recuperatie-oefeningen volop aan de gang zijn. Ter linkerzijde zien PvdA en SP.a dit als het protest van mensen, behorend tot de sociale onderklasse, die amper of niet rondkomen. Zelfs Groen-politicus Dirk Holemans betoont ‘enig begrip’ voor de actievoerders, zo lezen we in een Knack-column. Aan de rechterkant beklemtoont men vooral het verzet tegen dieselaccijnzen en het recht op de auto. Een belastingopstand dus. Het zopas opgedoken woord (r)overheid zegt alles: de staat zit in onze zakken, en in ruil voor het overheidsbeslag van 52% krijgen we nauwelijks wat terug.

De ene revolte is de andere niet

Reporters

Een van de luidst roepende tenoren uit dat koor is de BMW-liberaal Jean-Marie Dedecker, die de gele hesjes herkent als automobilisten die gewoon minder aan de pomp willen betalen. Het is vooral de schuld van de tollenaars, aanhangers van de klimaatreligie die ons met torenhoge taksen opzadelen om het stekkerautootje van de rijken te subsidiëren. Dat is natuurlijk veel te kort door de bocht, en het tekent de ideologische tunnelvisie van de kersverse burgemeester van Middelkerke.

In de plaats daarvan zouden we beter eens nagaan wat de actievoerders precies bezielt, en vooral: waarom het Franse ongenoegen niet zomaar kan doorgekopieerd worden naar de Belgische (en Vlaamse) situatie. In mijn eerder stukje werd de Franse actie van de gillets jaunes gekaderd in een breder verhaal van een aan zijn lot overgelaten plattelandsproletariaat, een slecht openbaar vervoer en een algemeen ressentiment tegen het Parijse grootstedelijke waterhoofd, belichaamd door Emmanuel Macron, president met Louis XIV-allures.

Dat die actie oversloeg naar Wallonië, heeft wellicht vooral te maken met het feit dat de Franse zenders daar druk bekeken worden, een copycat-effect dus. Edoch: zoals ik in mijn boek over mei ’68 ‘De Langste Mars’ betoog: de ene revolte is de andere niet, ook al wordt Frankrijk sinds 1789 graag gezien als het moederland van alle revoluties. Het gaat beslist over een nieuwe anti-establishmentgolf die door Europa waait, maar wij hebben hier andere, dringendere katten te geselen.

Vliegtuigmotoren van het schroot

Reporters

Het roverschap van onze Belgische overheid ligt namelijk vooral in de peperdure elektriciteit, waarop 21% BTW geheven wordt, en die o.m. via de te ontrollen ‘slimme meters’ nog duurder zal worden. Daarenboven belooft de elektriciteitsbevoorrading voor de nakende winter een chaos te worden die aan derde-wereld-bricolage doet denken. Terwijl elke dieselrijder, die acht jaar geleden nog een premie kreeg voor zijn milieuvriendelijke aankoop, nu als een halve moordenaar door het leven gaat, haalt leverancier Engie/Electrabel een stel super vervuilende oude vliegtuigmotoren van het schroot om het stroomtekort op te vangen, ik kon het eerst met moeite geloven: de beheerder van onze kaduke kerncentrales houdt blijkbaar nog een tiental van die prehistorische stanktuigen achter de hand, zelfs een ontwikkelingsland onwaardig.

De schaamteloosheid van het Belgische energie-wanbeleid kent werkelijk geen grenzen. De uitverkoop van Electrabel aan het Franse energiebedrijf Engie (voordien Suez) die zich in de loop van de jaren ’90 voltrok, mede dankzij onze grootindustrieel Albert Frère, heeft geleid tot een quasi-totale afhankelijkheid van onze elektriciteitsbevoorrading bij een buitenlandse groep die ons land puur als een melkkoe en wingewest ziet. Vorig jaar draineerde Engie 1,6 miljard euro uit de Belgische dochter Electrabel als dividend. Terwijl de nucleaire centrales met spuug worden samengehouden.

Rode hesjes

Reporters

Marie-Christine Marghem

Afschakelplannen, stroomboten, oude vliegtuigmotoren, het pathetisch bijeenscharrelen van kilowatts door een vertwijfelde energieminister Marghem…. straks misschien dan toch maar ons huisvuil opstoken voor wat warmte? Hoe kan een overheid, die zo nalatig is en straks weer tonnen C02 en fijnstof de lucht instuurt via die diesel-noodgeneratoren, van de burger verwachten dat hij zich engageert voor een klimaatplan? Komaan zeg. Toch nog maar even die houtkachel stand by houden, je weet maar nooit.

Waar blijft de volksopstand tegen de stroomboot van de Winterklaas? We hebben de duurste elektriciteit van heel de EU (bij 100.000 Vlaamse gezinnen staat er al een budgetmeter in de kelder), en zij zal nóg duurder worden als we buitenlandse stroom zullen moeten importeren putje winter. Daar bovenop wordt de onveiligheid van het verouderde nucleaire park echt een probleem. Nederland en Duitsland volgen het met Argusogen, want radio-activiteit stopt niet aan de grens.

Dat is het echte Belgische verdriet, en het wordt uitkijken naar een beweging van rode hesjes (zoals in rode kaart) die het energie-wanbeleid van de opeenvolgende Belgische regeringen aan de schandpaal spijkert. Dààrop zou het protest zich moeten richten, meer nog dan op dieselprijzen: de schande van een staat die geen enkele energielevering tegen betaalbare prijzen aan de burger meer kan garanderen, en ons letterlijk in de kou laat staan. De Walen verkijken zich dus een beetje op de actie van hun zuiderburen door ook zomaar wat brandstofdepots te gaan blokkeren. De ironie is, dat zij zich vooral zouden moeten keren tegen de Franse dominantie op onze energiemarkt. Het Engie-dictaat dus. En uiteraard tegen het kwakkelige non-beleid dat zich al decennia voor onze ogen afspeelt.

Dit doet allemaal geen afbreuk aan het hypnotisch talent van accordeoniste Jacline Mouraud die het allemaal in gang stak en de horzel in Macrons achterwerk is geworden. Chapeau. Maar zoals de Fransen zeggen: un train peut en cacher un autre. Of in het Vlaams: hiér brandt de lamp. Even toch nog.