Mijn Wallonië en dat van de FGTB…

Hopelijk is, indien Hij bestaat…, de Heilige Geest even in Franstalig België neergedaald in sommige politieke cenakels gedurende het lange Pinksterweekend… Want er is een echte behoefte dat hij ook zijn (positieve) mening kwijt kon om zo vlug mogelijk uit het politieke imbrogliote geraken… En dus om terug een beetje stabiliteit en gezond verstand te verspreiden in sommige nog verhitte Franstalige (kleine) geesten na de politieke aardbeving van 26 mei!

Líder máximo

Meer nog dan vijf jaar geleden is en zal het uiterst moeilijk zijn nieuwe meerderheden te vormen voor de regionale en communautaire machtsniveaus in Brussel en in Wallonië.

Natuurlijk is en blijft de nu bijna al voor het leven voorzitter van de PS, Elio Di Rupo het spel leiden. En indien men hem mag geloven is hij zelf bereid het absoluut record van Emile Vandervelde te evenaren of zelf te kloppen…

Wait and see… maar is hij wel nog echt de líder máximo?

Men zou het serieus betwijfelen, rekening houdend met de manier waarop de socialistische vakbond zich steeds meer profileert als ‘de’ vereniging, de oppermacht, niet echt verkozen, onder ons gezegd, die de kaarten dooreenschudt ten zuiden van Vlaanderen.

En dit sinds 2014, toen de FGTB het moeilijk kon verkroppen dat, tegen alle verwachtingen in, de kameraden van de Parti, na terug meer dan een kwarteeuw aan de macht, ondanks allerlei schandalen, van Inusop tot Publifin zonder Agusta te vergeten, in de oppositie belandden en alleen door een implosie van de centrumrechtse meerderheid, terug de federale koek zouden mogen delen.

Maar ondanks al hun inspanningen en de interne problemen die hen niet bespaard bleven, bleef de zogezegde Zweedse coalitie overeind… tot in december 2018.

Collaboratie

Natuurlijk speelde men dikwijls de kaart van het verleden met hysterische uitspraken van sommige PS-coryfeeën (waarvan de eigen bompaniet helemaal wit was…) over de collaboratie en de Tweede Wereldoorlog.

Een uiting van een heel kort geheugen. Inderdaad in de regeringen van de socialisten en de christendemokraten met het FDF en de Volksunie op het einde van de jaren 70 van de vorige eeuw namen heuse echte collaborateurs – op het gebied van de ideologie, niet van de nazistische barbarij, wel te verstaan – deel…

Zonder dat dit toen de mannen aan de toog van de Maisons du Peuple noch de bazen van de Boulevard de l’Empereur (het hoofdkwartier van de PS – red.) echt stoorde…

Stakingen

Vier decennia later ging het er anders aan toe… De zogenaamde rechtse coalitie moest ten val komen door alle beschikbare middelen…

En voor deze reden waren er sinds oktober 2014 zoveel regionale maar ook nationale algemene stakingsdagen tegen de vermaledijde N-VA en de ‘vollaborateurs’ (sic) van de MR die het lef hadden met de CD&V en Open Vld de financiële en economische strukturen te willen saneren en vooral de Belgische toekomst een beetje minder onstabiel te profileren…

Twee tot drie keer per jaar werd het land, maar vooral Wallonië, platgelegd. Met op het voorplan de openbare diensten, onder andere vooral degene die aan de meest fragiele Walen moesten toelaten zich toch te kunnen verplaatsen om toch te gaan werken of gewoon om hun familie te kunnen bijstaan.

De FGTB kon het zich veroorloven des te meer dat terzelfdertijd de Franstalige Partij van de Arbeid (PTB) steeds meer Walen kon overtuigen om linkser dan links te stemmen.

En zo steeg de rol van de PTB vooral in de oude industriële zones in Henegouwen en rond Luik. Maar natuurlijk bleef het moeilijk voor de goede militanten van Raoul Hedebouw echt hun verantwoordelijkheden op te nemen… En dus ondanks hun goede uitslagen, in een zeker aantal gemeenten, bleven ze vooral actief gedurende de officieel erkende en wilde stakingsacties. Intussen vierde het socialistisch cliëntelisme nog hoogtij in plaats van nieuwe, meer humane politieke oplossingen naar voren te brengen.

Linkser dan links

En wat nu dan? Ontvangen door Di Rupo en Magnette, kwam, verleden week, een zeer zelfzekere en agressieve vertegenwoordiger van de FGTB de deuren sluiten voor een akkoord tussen de PS en de MR. Maar pleitte integendeel, zoals een deel van de PS-verkozenen voor ‘de meest progressieve, progressistische meerderheid’ voor de Walen. Dus een regering met de PS, PTB en Ecolo.

Eerlijk gezegd, dit zou een echte catastrofe zijn voor de Waalse burgers maar ook een heel slecht signaal voor al degenen die nog een toekomst zien in een federaal België.

Want dan zullen de poorten helemaal open staan voor een schok – niet van de Titanen maar van twee tegenoverstaande democratieën. En daar heb ik het toch nog uiterst moeilijk mee als gepatenteerd bruggenwerper. En zeg ik nog een keer, au passage, zowel aan Bart De Wever dan aan Boudewijn Bouckaert dat niet heel Wallonië achter zulke meerderheid zou staan…

Lotharingse as

Mathematisch gezien, ja, is er een linkse meerderheid maar Wallonië is veel, veel diverser en kan alleen maar uit zijn jarenlange penarie komen door andere politieke uitdagingen op te lossen met de medewerking van al de grote politieke tendenzen van de samenleving. Sinds meer dan dertig jaar hoopt men op een heropstanding, op een nieuw model dat nauwer zou liggen met wat er op de Lotharingse as aan het gebeuren is – van Brussel tot Aarlen met de N4 en de E411 via Waver, Namen en Marche…

Deze centrale zone ontwikkelt zich zeer goed en nochtans leed ze ook onder de naoorlogse indsutriële krisis. Maar de bevolking reageerde prompt en zag het positief… Ja, de Franstaligen werden spijtig genoeg aan de deur gezet in 1968 in Leuven maar ze hadden de kracht dat positief te verwerken ! Wallifornië bestaat, n’en déplaise, aan al de zuurpieten van dit land…

De inwoners van Waals-Brabant zoals hun medeburgers van de provincies Namen en Luxemburg zijn noch Luikenaars, noch Henegouwers… Hun grootste wens is hun streek en subregio’s nog meer en beter te ontwikkelen. In een goede geest van samenwerking met bijvoorbeeld de andere Brabanders van over de bietengrens… En natuurlijk ook met al de Vlamingen van goede wil. Dat is ook het credo van l’Union wallonne des entreprises (UWE; het Waalse Voka – red.), van UCM en van al de kleine of grote ondernemers van Wallonië.

Heilige Geest, verdorie…kom toch nog een keer langs bij ons!