Ondertussen in de Lidl

Op 3 februari bezocht Koning Filip onder draconische veiligheidsmaatregelen het internationaal als ‘Jihadi-hoofdstad’ bekende Molenbeek. Die reputatie kwam er zoals bekend niet zomaar: de aanslagen in Parijs van 13 november 2015 bleken compleet uitgebroed in deze Brusselse gemeente, die al lang geëvolueerd is van multicultureel down-town naar Magreb-ghetto waar in Saudi-Arabië opgeleide imams de dienst uitmaken. De vorige burgemeester, Philippe Moureaux (PS), heeft daar een aanzienlijke bijdrage aan geleverd door systematisch de straatcriminaliteit en het ontstaan van complete no-go-zones in zijn gemeente te minimaliseren.
Maar zeker nu de term ‘failed state’ haast een vaste bijnaam voor België is geworden, duiken charme-offensieven op. Voor de Belgische monarchie is dat meer dan bezigheidstherapie: als België in elkaar zakt als onbestuurbare entiteit, is het ook met dit koninkrijk afgelopen. Overeenkomstig het surrealistische lichtgewicht van deze staat, moeten echter niet de problemen aangepakt worden maar enkel de communicatie er rond. Dus lag het voor de hand dat de koninklijke adviseurs zouden fluisteren: ‘Sire, U moet Molenbeek bezoeken, handjes schudden en quasi-geïnteresseerd vragen stellen aan beleefde, glimlachende en gemotiveerde jongeren die er vooral niet als geradicaliseerde moslims uitzien’.

Zo gezegd, zo gedaan. Het bezoek van Zijne Majesteit (onaangekondigd, maar uiteraard wel aan de voltallige pers gebriefd) vertoonde alle kenmerken van een staatsiebezoek: protocollair, afgemeten, strak geregisseerd en vereeuwigd in leuke kiekjes die samen een goed-nieuws-show moeten uitmaken aangaande ‘het andere Molenbeek’.
Bekijken we even het door Belga verspreide filmpje. Koning Filip maakt zijn reputatie van knullige hark andermaal waar en onderhoudt zich effectief met een zorgvuldig geselecteerde krans van kandidaat-cassières bij lageprijzenkampioen Lidl. Maar tot onze verbazing zijn het zeer westers geklede en gekapte jongens en meisjes. Deze laatste uiteraard zonder hoofddoek, hoewel Lidl zich doorgaans islamvriendelijk opstelt en o.m. een halal-assortiment aanbiedt.
Mijn idee: dit zijn helemaal geen Molenbekenaren, of alleszins geen bewoners van de probleemwijken waar de Jihadi’s het voor het zeggen hebben. Idem dito voor de tweede vorstelijke halte, het ‘Maison des Cultures et de la Cohésion Sociale’, in verschrikkelijk Nederlands gekend als het ‘Huis van Culturen en Sociale Samenhang’. Ook daar ongesluierde meisjes en nette jonge mannen, die toffe dingen doen, daar niet van, maar in de verste verte niet behorend tot de moslimsubcultuur waar de plannen voor Parijs werden gemaakt.

Anders gezegd: dit is pure camouflage of ‘window dressing’. Natuurlijk zijn niet alle Molenbekenaren terroristen of IS-sympathisanten. En ja, daar wonen mensen zoals u en ik. Maar noch het Lidl-opleidingscentrum, noch dat cultuurhuis, zijn representatief voor wat zich in de gesloten gemeenschap afspeelt, waarvan zelfs de Belgisch-Marokkaanse theatermaker Ben Hamidou, afkomstig uit Molenbeek, zegt dat het een totaal verpieterde, repressieve monocultuur is waar een café zelfs geen bier meer mag schenken. Daar waagt Filip zich niet, en terecht. Het is een tijdbom die gewoon verder tikt, onder en naast de Lidl of het Huis van Culturen.
Het is de oom van Filip, Boudewijn zaliger, die de Grote Moskee van Brussel, nu beschouwd als een speerpunt inzake radicalisering, in 1967 aan de controle van de Saudi’s overliet. Het katholiek-fundamentalistische koningshuis heeft het grof gespeeld, door te denken dat België het thuisland kon worden van een christelijk-islamitische alliantie, tegen de gemeenschappelijke vijand, namelijk de vrijdenkerij.
En het is deze vrijdenkerij die nu haar tanden moet laten zien. Stop de subsidies aan religieuze gemeenschappen, dump België bij de waren-buiten-houdbaarheidsdatum, en smeed de Vlaamse grondwet tot een actief republikeins charter. Molenbeek is een aspect van de Belgische ziekte, en Noord-Koreaanse bloempotmomenten zullen niet volstaan.