Grote onderscheiding voor bezorgdheid

Het is zover, onze staatsscholen worden in versneld tempo ingezet voor het ‘dumbing down’ van de schoolgaande jeugd. Burgerschap, zo heet het nieuwe vak dat vanaf 2018 de kinderen zal indoctrineren. Een politiek correcte droom waar groen/linkse medemensen in extase van geraken. Eindelijk zullen de kinderen uit ons onderwijssysteem rollen, naar het door hun zo gekoesterde ecologische, pamperende en eerlijk herverdelende duurzame wereldbeeld, zo hopen ze toch. Katholieken probeerden en faalden jammerlijk, nu is het de beurt aan dat nieuwe geloof, de milieureligie. Watermeloenen die onze welvaart bedreigen en een direct gevaar betekenen voor onze moderne maatschappij staan aan ons onderwijsroer. Dat mag verontrusten.  

Wetenschappelijk milieuactivisme

Wie onlangs eens op scholen is langs geweest zal dit samen met mij kunnen vaststellen, wetenschap in scholen is vooral milieuactivisme geworden. Veel kinderen en wellicht ook veel onderwijzend personeel, verwarren wetenschap met milieuactivisme. Wetenschap is verworden tot een soort moreel elixir. Duurzaamheid is het paswoord. Wie het niet kent en er niet mee opstaat en gaat slapen is niet geslaagd, want zeker niet in staat om in het toekomstige duurzame Utopia mee te draaien.

Wetenschap, de dag van vandaag, dat is vooral ‘paniek over het klimaat’ en ‘innovatie’ heeft als doel te doen alsof we daar iets aan gaan veranderen of oplossen. Week van de wetenschap lijkt tegenwoordig op de groene-eco-activistische week.  Elke schooldag lijkt het wel ‘Earth day’.

De kans dat u een project gaat zien van kinderen die zoeken naar oplossingen om beter, sneller en goedkoper meer olie of gas te vinden, nucleaire energie op te waarderen, of ggo (genetisch gemodificeerd organisme) verder te ontwikkelen, is vrijwel onbestaande. Echte oplossingen die de som van alle kennis van de mensheid kunnen vergroten, of daartoe kunnen bijdragen en op die manier miljoenen arme mensen in de derde wereld zouden kunnen helpen, u zal tevergeefs zoeken. Projecten om zwaarlijvigheid, autisme of kindersterfte te voorkomen, helaas.

De meeste studenten zullen napraten wat ze elke dag horen en waar ze vooraf van weten, dat gaat scoren. Misschien kom je er zelfs wel mee in de media. Dan ben je een held die de wereld gaat redden. Met veel belastinggeld mag je dan rijk worden, omdat je dan een door de groene/linkse benoemde ambtenaren en politici een goedgekeurde ondernemer bent.

Grote onderscheiding voor bezorgdheid

Plastiek flessen, modder of ander afval verwerken of recycleren in eco-producten of tot één of andere soort van onbetaalbare energie, dat zijn de projecten die u krijgt te zien. Studenten krijgen dan een grote onderscheiding voor bezorgdheid, niet voor economische haalbaarheid. Dat spreekt vanzelf.  

Groene jobs en academische titels met milieu of hernieuwbare energie-researcher in, zijn het nieuwe hip en worden volop door scholen gepromoot. Milieuambtenaar, welke gemeente heeft er geen? Bijdrage aan de maatschappij is nul. Toegevoegde waarde ook nul. Kosten, onbetaalbaar. Welvaartvernietiging onvoorstelbaar. Realistische projecten onbestaande. Inzicht in de materie, nauwelijks. Maar aanzien, ja dat heb je te koop met zo een titel. Voor even toch nog, want het zijn jobs zonder toekomst in een falende industrie met utopische pie-in-the-sky- projecten.

Wie nodigen scholen uit om zonder tegenspraak klimaatactivisme te verspreiden? Juist, een leraar geschiedenis en groenactivist. Een man die zelfs niet eens in debat durft te gaan met ondergetekende. Zo zwak zijn zijn geloof en overtuiging, zo slecht zijn leerlingen en leerkrachten nadien geïnformeerd. Zo hopeloos en angstig is ons onderwijs geworden, dat de andere mening moet worden onderdrukt en gecensureerd als het even kan.  

Positieve elementen

Hoeveel leerkrachten geven positieve elementen mee aan hun leerlingen? Bijvoorbeeld dat de wereld en de mensheid er nu veel beter voorstaat dan een eeuw geleden, dat we verdrinken in de olie en dat we in de jaren zeventig dachten dat die olie nu op zou zijn. Net zoals vrijwel alle andere grondstoffen trouwens. Dat we in de jaren zeventig angst hadden voor de nieuwe ijstijd die wetenschappers ons voorspelden. Dat alle doemvoorspellingen niet zijn uitgekomen. Dat armoede in de wereld spectaculair is afgenomen, net zoals ongeletterdheid, dat vaccinatie het vreselijke polio uit de wereld hielp. De opsomming van alle positieve ontwikkelingen die de mensheid de voorbije eeuw onderging zijn eindeloos lang. Dat 150 jaar geleden een arbeider één dag diende te werken om één kaars te kunnen kopen om wat licht te hebben. Geen utopische socialist had het ooit voor mogelijk gehouden, hoe goed wij het nu hebben.

Hoeveel leerkrachten leggen uit aan hun studenten dat klimaatverandering slechts een milde zeer beheersbare externaliteit betreft. Hoeveel leggen uit dat fossiele brandstoffen de mens beschermt tegen een vijandige natuur en de mensheid ongekende welvaart bracht. Fossiele brandstoffen zijn geen bedreiging voor de mens, maar beschermen de mens voor een vijandige natuur. Hoe leggen leerkrachten uit, dat kinderen in armoede zouden omkomen van de honger en levensbedreigende onbehandelbare infectieziekten, indien onze grootouders dezelfde terughoudendheid tegenover moderne innovatie hadden gehad.

Niet Jonas Salk, Marie Curie, Alexander Flemming of Louis Pasteur zijn de wetenschappelijke helden van vandaag. Nee, dat zijn de Elon Musks, Steve Jobs, Richard Bransons of Zuckerbergs van deze wereld.  Mensen die luxe verschaffen of speelgoed voor miljonairs maken. Maar wel een aura rond zich creëren alsof ze de wereld willen redden. Marketing heeft de plaats ingenomen van echte wetenschappelijke vooruitgang. Overgiet met klimaat- of milieusaus en het gaat erin zonder slikken. Hollywood-vedetten met een ecologische en economische voetafdruk van een klein Afrikaans land, zijn de helden, of zijn het de nieuwe priesters van de milieukerk?

Raket met auto

Schiet een raket met een sportwagen de ruimte in en de wereld ligt aan je voeten. Echter, reeds in 1971 schoot NASA een raket, met bemanning en auto naar de maan. Liet dezelfde bemanning er met die wagen rondrijden en bracht die astronauten veilig terug weer naar de aarde. Nu, bijna een halve eeuw later komen twee van de drie motoren terug en is dat dus en succes waar de wereld van in opperste vervoering geraakt. 

Scholen bouwen in Guatemala van gerecycleerde plastiek flessen (ik verzin het niet), Heelder pagina’s vol eco- en duurzaamheids-gezwam kan je vinden op Klascement. Weer het zoveelste project van een onderwijs op hol. 

Niet alle kinderen trappen in de val van het gesubsidieerde staatsonderwijs. Gelukkig zijn er nog genoeg intelligente, nieuwsgierige en kritische geesten en wat private ondernemingen die zich losrukken van de georganiseerde staatsindoctrinatie. De vrije markt zal steeds zorgen dat producten en wetenschappelijke projecten die winstgevend en wenselijk zijn, hun weg wel zullen vinden. Het utopische wensdenken en de welvaartvernietigende gesubsidieerde projecten, zullen bij de overheid blijven parkeren. Bij de academici die zoals Taleb het zo mooi beschrijft, de ‘IYI (intellectual yet idiot)’ zonder ‘skin in the game’.

Per definitie is innovatie een idee of een effectiever proces, applicatie, oplossing of werktuig dat de vraag van de vrije markt kan beantwoorden, of dat aan een vraag (gekend of onbekend) van de bevolking kan invullen. Links is gewoon niet in staat om een onderscheid te maken tussen wat hun ideologie voorschrijft en de uiteindelijke economische realiteit. Het is daarom niet wenselijk om juist deze mensen de parameters in handen te geven van wat wetenschap nu eigenlijk moet zijn in ons onderwijs, laat staan onze economie.