Onze democratie smelt sneller dan de gletsjers

Sophie Wil-wel-maar-kan-niet is een genderfluïde haan in een op hol geslagen kippenhok. Deze regering heeft een voltooid leven en wil euthanasie plegen om te reïncarneren tot een veelkoppige Hydra, maar ze zit gevangen in politiek immobilisme. Intussen hebben de kleutercommunisten van Hedebouw en Mertens, gesteund door groenen en socialisten, het cordon sanitaire doorgechast. Een triomf voor Van Grieken zou je denken, edoch, met zijn steun aan het linkse Nightingale-amendement demonstreerde Two-Face-Tom zijn ideologische Kim Clijsters-split. Voor zijn steun aan het door links geclaimde rechtse standpunt van de verlaging van de BTW op elektriciteit, vond Van Grieken nog brede steun in zijn partij. Maar zijn recente, linkse demarche wordt door velen niet gesmaakt. De verkiezingsdelirante Van Grieken sleurt het Vlaams Belang steeds dieper het linkse moeras in, klinkt het her en der. Beste Tom, een januskop-ideologie eindigt wanneer het een spiegel voorgehouden wordt.

Plopper de plopper de Flop

Toen woensdag Twitter en Facebook ontplofte, dacht ik eerst dat onze burgemeester met pauselijke ambitie, Walter De Donder, de Hitlergroet had uitgebracht of de holocaust had ontkend. Maar neen, hij had enkel een woord gebruikt eigen aan het taalgebruik van Vlaams Belang en Alt-right. Hoewel ik me afvraag hoe vaak de Engelstalige Alt-right‘ers het woord ‘ontvolken’ gebruiken? De Donder, van de gelijknamige Lijst De Donder, kreeg zijn eerste les in nationale politiek: de woordenlijst in de Van Dale ≠ de poco-woordenlijst van de heersende politiek elite.

De Donder is de donderstraal die zijn hypocriete kap over de haag kiepert en zegt wat christenen in hun gebeden prevelen. De hostieminnaars ontvolken de kerken van eigen volk omdat ze horendol worden van hypocritisch irrealisme gespuid door bigoten in nachthemden. Ik denk zelfs dat het een bewuste marketingstrategie was om de CD&V-leden, die heus niet allemaal pilaarbijters of links-knuffelaars zijn, duidelijk te maken dat er ook een kandidaat voorzitter is die de reële problemen in vele steden en gemeenten durft te benoemen. Wie waren die andere kandidaten ook alweer?

Liegertje, liegertje aan de wand

Er is tegenwoordig veel te doen om de leugens van politici. Trump zou 12 keer per dag liegen, en dat vinden ze in de Verenigde Staten vreemd? Vande Lanotte en Verhofstadt konden wij amper betrappen op een waarheid en Michel en De Wever zetten die traditie voort. Politici houden zich voor dat de politieke waarheid een leugen om bestwil is, in het belang van het onwetende volk dat bij al die kennis ten onder zou gaan. Nu wil men leugens verbieden op Facebook, Instagram en Twitter, maar eigenaardig genoeg niet de leugens die politici schrijven in Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad, De Morgen, Humo, Knack, Dag Allemaal, De Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg, om nog maar te zwijgen over de voor-de-gek-houderij op VRT, VTM, Radio 1, Q-music… En wat doen we met de Pinokkio-pamfletten tijdens verkiezingscampagnes? Komaan, politici verbieden om te liegen, dat is toch niet meer ernstig. Wat wordt het volgende? Koks verbieden te koken, bakkers verbieden brood te bakken of escortdames verbieden te escorteren?

De liegkalender van de politiek

Met uitzondering van Zwitserse politici, kan de politieke klasse niet omgaan met de wil van het volk. In de rest van Europa zijn referenda aprilgrappen over domme blondjes. In 2016 beslissen 51,9% van de Britten om uit de EU te stappen; 3 jaar en elfendertig stemmingen later zitten ze er nog steeds in. Toen referenda ter goedkeuring van een Europese Grondwet in Nederland en Frankrijk op een ‘njet’ botsten, werd de naam veranderd in het Verdrag van Lissabon en door de parlementen gejaagd. Maar liefst 90% van de Catalanen stemde in een referendum voor onafhankelijkheid, zij die het referendum organiseerden rotten nu weg in een Spaanse gevangenis.

Maar maak u geen illusies, de indirecte democratie scoort nog lager dan de directe. Partijen schuiven slaafse stemmachines — vaak parlementaire medewerkers — naar voren op gemanipuleerde kieslijsten. De partijbureaus op maandag zijn de werkelijke plenaire vergaderingen en ministerraden? De verkozen parlementairen worden verlaagd tot vetbetaalde acteurs in stomme films van pseudo-inspraak. Verkiezingen zijn wederkerende ontgoochelingen omdat beloften niet worden ingelost en verkiezingsprogramma’s voornamelijk liegkalenders blijken, waarvan elke dag een leugen wordt afgescheurd.

Wat is onze stem nog waard? Referenda worden enkel uitgevoerd als de uitkomst de wil van de politieke elite is en na verkiezingen foefelen de politbureaus van politieke partijen gewoon voort. Jongeren komen massaal op straat voor het klimaat, terwijl protesten tegen de erosie van de democratie verboden worden. Nochtans smelt onze democratie sneller dan de gletsjers in Scandinavië.